خواسته‌های طرفین از توافق جامع هسته‌ای

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، مهمترین بخش از توان وتلاش ایالات متحده آمریکا و کابینه اوباما بر سیاست خارجی این کشور نهاده شده که نتایج عملکرد آن تاثیر بسزایی در جامعه داخلی این کشور خواهد داشت. درطول سه سال گذشته موضوع سوریه، صلح اعراب و اسرائیل و پرونده هسته ای ایران، سه مسئله مهم و تعیین کننده برای سیاست خارجی آمریکا بوده است که البته اخیراً موضوع اوکراین و تقابل جدی با روسیه نیز به آن اضافه شده است.

در حالی بحران سوریه همچنان به قوت خود باقی است که راه حلی برای آن در افق نزدیک حداقل از لحاظ سیاسی دیده نمی شود و لایه های سیاسی بحران سوریه به حدی پیچیده است که نمی توان آن را صرفاً مختص به حل اختلافات میان حکومت دمشق و مخالفان دانست.

درمورد مذاکرات صلح میان تل آویو و فلسطینیان نیز کارنامه درخشانی برای سیاست خارجی آمریکا به عمل نیامده است. به طوری که عدم نتیجه بخش بودن این مذاکرات، موجب جبهه گیری های داخلی برعلیه دولت باراک اوباما گردیده است. عدم همراهی مقامات تل آویو با برنامه های صلح آمریکا موجب برخی اختلافات پنهان میان دوکشور گردیده و به دستمایه ای برای مخالفان دولت در داخل آمریکا برای کارشکنی در موضوعات دیگر همچون پرونده هسته ای ایران مبدل شده است.

اما نقطه اتکای آمریکا در سیاست خارجی، حل و فصل دیپلماتیک مسئله هسته ای ایران می باشد. پرونده ای که نزدیک به دو دهه مورد مناقشه با غرب بوده و درحال حاضر به نقطه پایانی برای رسیدن به یک توافق جامع میان طرفین نزدیک شده است. براساس گفته مذاکره کنندگان هر دوطرف از روند پیشرفت مذاکرات راضی هستند و این احتمال را می دهند که ظرف سه ماه آینده توافق اصلی میان ایران و غرب شکل بگیرد.

دولت اوباما در پی این است که با حل موضوع هسته ای ایران به نام خود، فشارهای داخلی مخالفان نسبت به سیاست خارجی دولتش را کاهش داده و زمینه را برای اجرای دیگرطرح های مورد مناقشه را پیش ببرد. از سوی دیگر ایران نیز به سهم خود نگرانی هایی دارد. فشار تحریم ها زیاد است و از سوی دیگر تهران به دنبال بازیابی نقش منطقه ای خود می باشد. همچنین به مصلحت ایران است که با غرب به توافق برسد تا بتواند به حق خود در غنی سازی اورانیوم دست یابد و دیگر هیچ کشوری نتواند آن را به دلیل برنامه هسته ای که اهداف صلح آمیز دارد به چالش بکشد.

اما مشکل بزرگ هردو طرف نقش تندرو ها در اشکال تراشی در مذاکرات می باشد. هم اکنون ماجرای عدم صدور ویزا برای حمید ابوطالبی نشان می دهد که بسیاری از مخالفان داخلی آمریکا درپی بهانه تراشی و برهم زدن فضای مثبت مذاکرات هستند. ازسوی دیگر در ایران نیز هر اتفاق سیاسی که با منافع ایران در تضاد باشد به موضوع هسته ای ربط داده می شود و درمورد نتیجه این مذاکرات سیاه نمایی می شود.

ازسوی دیگر «توافقی جامع» به زعم ایران حذف تمام تحریم هاست و این می تواند چالشی برای دست یابی به توافق باشد. آمریکایی ها براین باورند که ازطریق سیستم یکپارچه تحریم ها توانسته اند ایران را تحت فشار قرار دهند و پای میز مذاکره بنشانند. درحین این مذاکرات نیز شاهد بودیم که غرب برای کاهش تحریم های ایران تا چه حدی محتطاط عمل کرد. لذا برداشتن کل تحریم ها در توافقی جامع، دور از نظر می نماید. ضمن اینکه هرچه به پایان زمان تعیین شده برای رسیدن به توافق نزدیک می شویم، شاهد اشکال تراشی هایی همچون طرح مسئله حقوق بشر و صدور قطعنامه هایی سیاسی هستیم.

به بیان واضح تر غرب با برداشتن تمام تحریم ها، عملا اهرم دیگری برای فشار بر ایران نخواهد داشت، درحالی که باز گذاشتن و طولانی شدن مذاکرات و مطرح شدن مسائلی همچون حقوق بشر، بهترین روش برای استفاده از اهرم ایران در بسیاری از مناقشات منطقه ای و جهانی می باشد. لذا بسیار با اهمیت است که توافق جامع و نهایی میان ایران و غرب، وضعیت تحریم های اقتصادی را مشخص سازد و به بهانه ها برای وسیله قرار دادن فعالیت های هسته ای ایران پایان دهد.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.