جوانان جریان‌ساز

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، روزنامه جوان در سرمقاله امروز خود به قلم دکتر عبدالله گنجی نوشت:

برگزاری همایش «دلواپسیم» همچون موجی توفنده، تجدیدنظرطلبان، اصلاح‌طلبان، دولتی‌ها و رسانه‌های همسوی آنان و بیگانه را در نوردید. اما حقیقت ماجرا آن است که منتقدان این همایش و رسانه‌های همسو از درک حقیقی ماهیت برگزارکنندگان عاجزند.

برگزاری همایش «دلواپسیم» همچون موجی توفنده، تجدیدنظرطلبان، اصلاح‌طلبان، دولتی‌ها و رسانه‌های همسوی آنان و بیگانه را در نوردید. اما حقیقت ماجرا آن است که منتقدان این همایش و رسانه‌های همسو از درک حقیقی ماهیت برگزارکنندگان عاجزند. همانگونه که در رسانه‌ها آمد، برگزار‌کنندگان این همایش جمعی از دانشجویان انقلابی دانشگاه‌های تهران از جمله امیرکبیر و امام صادق (ع) بودند. اما بی‌رحمانه در حق آنان جفا و به ناحق تلاش شد آنان را زیر بال و پر جریانات سیاسی همچون جبهه پایداری یا احمدی‌نژاد هل دهند. کسانی که از نزدیک با این جوانان مشی کرده باشند، به وضوح درک کرده‌اند که عدالت‌طلبی و آرمانگرایی آنان مقدس‌تر از آن است که در قالب‌های سیاسی و حزبی قرار گیرند. اما مهم‌ترین نکته‌ای که موجب جریان‌سازی این جوانان شد، گزینش و استخدام صحیح و گفتمان‌ساز «واژه» بود. «دلواپسی» از مفاهیم بومی- عاطفی ماست و کاربرد آن زمانی صورت می‌گیرد که آخر کار روشن نیست و رفت و برگشت بین بیم و امید، خوف و رجاء و بشیر و نذیر وجود داشته باشد.

شاخص این جوانان برای دعوت از نخبگان دانشگاهی و فکری - سیاسی نه وابستگی جریانی که حضور آنان در عرصه نقد وضع موجود بود. آنان با مطالعه مواضع افراد درون نظام در حوزه هسته‌ای، تجلی «دلواپسی» را در آن چهره‌ها برجسته‌تر دیده بودند. به یقین اگر دلواپسان در حوزه جریانات همسو با دولت هم یافت می‌شدند، در این همایش حضور داشتند.
اما این همایش و نام آن، رسانه‌های اصلاح‌طلب را زمین‌گیر نمود. ابتدا تلاش نمودند آن را جناحی و مخالف با دولت معرفی کنند، سپس به سمت هجو آن گام برداشتند. اما گویی خود آنان نیز از واکنش‌های خود راضی نبودند. واکنش‌های هیجانی آنان به سخنان دکتر ظریف در مجلس، نشان داد که از اقدامات غیرمسئولانه خویش اقناع نشده بودند. فهم این موضوع را که این همایش و نام آن بسیار مهم بود، می‌توان از واکنش روزنامه‌های تحت زنجیر 17 اردیبهشت 93 فهمید. گویی همه آنان با یک جمله دکتر ظریف در مجلس جان گرفته بودند و گویی یک نفر برای آنان تیتر ثابت تهیه کرده است و گویی جمله ظریف همچون ریسمانی بود که آنان را نجات داد. تیتر یک و 2 حدود 9 روزنامه اصلاح‌طلب در این روز یک جمله است که انعکاس گسترده آن در صفحه یک روزنامه‌ها حکایت از کارگر بودن آن واژه و همایش و جوانان برگزارکننده آن دارد.

بدون ذکر نام روزنامه‌های مدنظر، این تیترها قابل ملاحظه است «ما ملت دلاوریم نه دلواپس»، «پایان دلواپسی»، «ظریف: دلاوریم نه دلواپس»، «نسخه ظریف برای دلواپسان»، «ناکامی مجدد دلواپسان»، «ملتی دلاوریم نه دلواپس»، «ظریف: ما ملت دلاوریم نه دلواپس»،‌«بدون دلواپسی با جهان تعامل می‌کنیم» و... گویی جمله ظریف فرشته نجاتی است که این جماعت را از گوشه رینگ بیرون آورده و موجب نشاط و سرخوشی آنان شده است. البته اینکه ما یک ملت دلاوریم، منافاتی با دلواپسی ندارد و اصولاً منطق این جمله به نوعی سفسطه شبیه است. انسان دلاور هم اگر محاسبه‌گر و عاقبت‌اندیش نباشد و در مسیر حرکت خود بدون تأمل و شتابزده بتازد، نه تنها دلاور نیست بلکه از نوعی حماقت، پیروی کرده است. البته پاسخ سخنگوی وزارت خارجه به صورت دیگری در مقابل سخنان دکتر ظریف بود. وی گفت: «تلاش می‌نماییم دلواپسی‌ها را برطرف نماییم.» یعنی هم وجود دلواپسی را تأیید می‌کرد و هم احترام به نقادان را لازم دانست.

یکی از مهم‌ترین دلایل جریان‌ساز شدن آن همایش وجود سد نقد در این باره بود. اگر صدا و سیما توانسته بود این مسئله را حل کند، این جریان‌سازی کم‌رنگ‌تر انجام می‌شد. همایشی که قرار بود با حضور 40 نخبه برگزار شود، شرایطش به گونه‌ای عوض شد که پس از حضور 4هزار نفر در آن زمینه حضور آن 40 نفر به سختی فراهم شد و جوانان دلواپسی که در محوطه بیرونی سالن بصیرت لانه جاسوسی روی زمین نشسته بودند، هزاران نفر بودند و دلواپسی در عمق نگاه نگران آنان هر بیننده‌ای را متوجه حقیقت ماجرا می‌کرد.

این جماعت جوان، بخشی از ملت ما هستند که هنوز سیاست‌ورزی فنی را نیاموخته‌اند اما باید به صداقت و پاکی آنان احترام گذاشت. اینان برطرف‌کنندگان دلواپسی‌های تاریخ آینده کشور و انقلابند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.