آری! حکایت همچنان باقی است

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، «آری! حکایت همچنان باقی است»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛

سهم برنامه های خوب و ارزشمند در کنداکتورهای شبکه های گوناگون صدا و سیما همچنان کم است و نسبت به دیگر برنامه ها ناچیز.

هنگامی هم که یک برنامه متفاوت با محتوای محکم و پر و پیمان پخش می شود، استقبال از آن نشان دهنده آن است که مردم تشنه چنین برنامه ها، سوژه ها و محتواهایی هستند که، تلنگری به آنها بزند و یادآور خاطراتی باشد که چندی پیش با آن زندگی می کردند و یا، نسلی که آن را ندیده و نچشیده، تشنه آن است تا بداند.

حال این برنامه ها در قالب سریال است که عرضه می شود یا مستند و گفت وگو محور یا روایی. فرم و محتوا که باشد، مخاطب را مقابل این جعبه جادو می نشاند و میخکوب می کند و تا «ته» برنامه می برد و آنگاه حسی خوب از دریافت یک برنامه جذاب در وجود مخاطب شکل می گیرد.

برخی از این برنامه ها نه فیلم سینمایی است نه سریال پرخرج، شاید هزینه ساخت آن از یک فیلم تلویزیونی، سینمایی یا سریال بسیار کمتر باشد، اما جذابیتش آنقدر زیاد است که به اندازه ده ها فیلم و سریال بر روی روح ، روان ، عقل و دل مردم تاثیر می گذارد.

چند شب، برنامه ای از شبکه یک سیما پخش شد با نام «حکایت همچنان باقی است.» آری! حکایت همچنان باقی است و برای روایت این حکایت باید نشان داد و گفت تا بدانند آنها که نمی دانند و برای آنهایی که از یادشان رفته یادآوری شود که چه بود و چه شد و چه خواهد شد.

مقاومت و انقلاب اسلامی، مقوله ای است که با انقلاب زاده شده و اکنون 35 ساله است. جنگ تحمیلی، دفاع مقدس را ساخت، مقطعی از تاریخ این سرزمین که اکنون با عبور از 25 سالگی پایان آن، جوانان و نوجوانانی را در خود دارد که آن قطعه ای از بهشت را ندیده اند و طعمش را نچشیده اند. بچه هایی که آن زمان به جنگ می رفتند، برای رفتن به سرزمینی که جنگ و خون، تنها ارمغانی بود برای آنها، سر و دست می شکستند، تاریخ تولد کوچکشان را، بزرگ می کردند تا بتوانند جواز ورود بگیرند، شلاقی هم نبود که آنها را برای رفتن تازیانه بزند تا بهشت را برای خود واجب گردانند. عشق بود و عشق بود و عشق. فقط همین. آنها بهشت برایشان واجب شده بود.

سخت بود دوری از آسایش و رفاه در کنار خانواده بودن، دشوار بود دوری از چرب و شیرین زندگی، اما ارزشش را داشت، پس بی اجبار و اکراه رفتند تا، انقلاب بماند، خیلی های دیگر هم بمانند تا امانتدار خوبی باشند. امانتدار خون هایی که برای ماندگاری این سرزمین و انقلاب ریخته شد.

«حکایت همچنان باقی است» داستانی است از جنس راستان، نیاید آن روز که از جوان این سرزمین سراغ گرفته شود که جهان آرا را می شناسی و او بگوید، نام خیابانی است در تهران، یا بپرسی شهید همت که بود و او بگوید؛ بزرگراهی است طولانی که شرق و غرب تهران را به هم متصل می کند!

شاید خیلی ها هم این برنامه «حکایت همچنان باقی است» را دیدند و کانال را عوض کردند، شاید هم شبکه ماهواره ای برای آنها جذابیتش بیشتر بود. شاید هم دیدند و گله کردند که ای بابا تمام شد رفت، چرا داغ دل مردم را تازه می کنید؟! نه نشد! اگر چنین برداشتی کردند آنهایی که خوششان نیامد و نمی آید، درنگی کنند و کمی اندیشه، که فرزندان این سرزمین، رزمندگانش چه ها که نکشیده اند! گرمای سوزان جنوب، سرمای جان فرسای غرب، گرسنگی و تشنگی، زیرباران نقل و نبات دشمن بودن، برادر را در کنار خود قطعه قطعه دیدن و اسیر شدن در چنگ سربازانی که بویی از انسانیت نبرده بودند.

همه این بچه ها با پای خود رفتند، اجباری نبود، درک کرده بودند که باید بروند و رفتند و عاقبت به خیری را برای خود تضمین کردند و راه را برای ما بازماندگان هموار ساختند که چگونه زیستن را از آنها بیاموزیم و در این وانفسای دنیای مادی، همان ها که اکنون شاید تنها گهگاهی یادشان کنیم با برنامه ای چون «حکایت همچنان باقی است»، راه بهشت رفتن را بی شلاق و تازیانه نشان داده اند.

راستی، چرا چنین برنامه ای ساعت 23 شب پخش می شود؟! شاید این هم از کج سلیقگی متولیان باشد. اگر خواستید آن را بازپخش کنید، ساعتش را هم تغییر دهید تا شاید بیننده بیشتری داشته باشد و تاثیرش باعث شود، جمعی دیگر، کم یا زیاد، جوان یا پیر، موافق یا مخالف تلنگری بخورند و به خود آیند! ما هم چزء کوچکی از آنها!

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.