ضرورت تحزب‌گرایی

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، ستون سرمقاله روزنامه مردم سالاری  را میخوانید که به مطلبی با عنوان«ضرورت تحزب‌گرایی»نوشته شده توسط محمد رضا خباز پرداخته است:

تحزب‌گرایی یا‌‌‌‌ همان فعالیت گسترده احزاب در فضای سیاسی جامعه مهمی است که به گواه مشاهدات موجود، بی‌توجهی به آن ضررهایی را به نظام سیاسی و مدیریتی کشور وارد می‌کند که جبرانشان زحمت و هزینه‌های هنگفتی را می‌طلبد.کارکرد اصلی حزب نظم دادن و همچنین مدیریتِ صحیح اموری است که برای اجرایی شدن برنامه‌ها باید انجام گیرند و دقیقا به همین دلیل است که در دنیای امروز، تحزب‌گرایی ضرورتی است که بی‌توجهی به آن تحت هیچ شرایطی توجیه نمی‌شود، چرا به معنای واقعی کلمه حزب‌گرایی لازمه موفقیت است.

شرح این شرایط سوالی را با این مضمون به وجود می‌آورد که «فعالیتهای حزبی در ایران تا چه اندازه با متر و معیارهای تحزب همخوان است» که باید گفت آنچه در سپهر سیاسی ایران مشخص است، ما را به این نتیجه می‌رساند که «بی‌توجهی به حزبگرایی» یکی از معضلاتی است که دچارش هستیم و به همین دلیل باید شرایطی را به وجود بیاوریم تا تحرکات و تصمیم‌هایمان ریشه در تحرکات و تصمیم‌های حزبی داشته باشد تا بتوانیم از این طریق هم نظمی مثال زدنی را وارد فضای سیاسی کنیم و هم اینکه تصمیم‌های اخذ شده، تصمیم‌هایی بر اساس خرد جمعی باشد، چه اینکه ناگفته پیداست تصمیمی که نشات گرفته از رای و نظر «جمع» باشد، حتما تصمیمی اصولی‌تر و واقعی‌تری خواهد بود.

حزب گرایی در ایران با اینکه یکی از تاکید‌ها است و قانون هم برای فعالیتهای حزبی دست فعالین احزاب را باز گذاشته است، با نوعی رخوت مواجه است و به همین دلیل فضای سیاسی کشور از بهره‌های این موهبت محروم مانده است. آن هم در شرایطی که «انتخابات» حرف اول و آخر را می‌زند. با نگاهی حتی سطحی به انتخابات برگزار شده در جمهوری اسلامی و کنکاش در مسایل و اتفاقات افتاده در حاشیه این اتفاق مهم، می‌توان به راحتی اینطور نتیجه‌گیری کرد که در فضای انتخاباتی جای خالی احزاب بیش‌از هر موقعیت دیگری ملموس می‌شود. اما با این وجود بنا به دلیل یا دلایل نامعلومی همچنان شاهد مهجور ماندن این مساله بسیار مهم هستیم و دقیقا به همین دلیل است که در حال عادت کردن به ناهنجاری‌ها و ندانم کاری‌ها هستیم، چرا که در فضای حزبی همه به نوعی خود را پاسخگو به اذهان عمومی می‌بینند و طبیعی است که در چنین شرایطی دست به عصا حرکت کنند و خطا‌هایشان به مراتب کمتر شود.

همچنین باید به این نکته هم اشاره کرد که انتقادات، مطالبات و حتی اعتراضات در قالب مجموعه حزبی به مراتب انعکاس و نتیجه مطلوب‌تر و موثرتری خواهد داشت. چرا که طرح پراکنده انتقاد، مطالبه یا اعتراض ره به جایی نمی‌برد و به قول معروف در نطفه خفه می‌شود.در پایان لازم به تاکید مجدد است که حزب‌ها و اصولا حزبگرایی «باید» است که متاسفانه آنطور که لازم است، در فضای سیاسی ایران جدی گرفته نمی‌شود، این در حالی است که اگر ترمیم فضای فعلی هدف ما باشد، حتما باید نگاهی جدی و ویژه به تحزب بیندازیم.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.