مسأله‌ای به نام "دانشگاه تهران"
خبرگزاری تسنیم: وزیرعلوم برای انتخاب رئیس دانشگاه در یک حرکت نامعقول از رأی‌گیری بین اساتید دانشگاه استفاده کرد تا آنها را در مقابل شورایعالی انقلاب فرهنگی قرار داده و به این شورا که مرکز اصلی تصمیم‌گیری درباره ریاست دانشگاه است، تحمیل نظرکند.
به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، رشد و نمو علم و عالم در هر کشور بسته به محیط‌های علمی آن است. در 100 سال گذشته دانشگاه‌ها جایگاه بسیار مهمی پیدا کرده‌اند. در این میان دانشگاه‌های مادر نقش تعیین‌کننده‌ای در جهت‌دهی به باقی دانشگاه‌ها و مراکز علمی دارند. در کشور ما نیز بی‌تردید وقتی نامی از دانشگاه و دانشگاه مادر به میان می‌آید همه توجه‌ها به سردر پنجاه تومانی دانشگاه تهران دوخته می‌شود که نمادی از علم‌اندوزی در کشور است.
اما دانشگاه تهران تنها به علم‌اندوزی شناخته‌شده نیست بلکه سازماندهی اصلی نیروهای جوان انقلابی از اوایل دهه 30، برگزاری تجمعات دانشجویی از همان ابتدای نهضت امام، نقش موثر در پیروزی انقلاب و پرورش فرماندهان جوان و بزرگ جنگ همه شاخصه‌هایی است که دانشگاه تهران را به عنوان یک قطب فعالیت‌های سیاسی کشور نیز محسوب می‌کند. جریان دوم خرداد در سال 76 از همین ویژگی مهم برای مشروعیت بخشی به خود استفاده کرد و با تحریک جریان دانشجویی و انحراف در بخشی از بدنه آن فشار از پایین برای تغییر در جمهوری اسلامی و فتح سنگر به سنگر نظام را کلید زد. همین رفتار باعث شد تا بدبینی برخی افراد به جریان دانشجویی تا سال‌ها وجود داشته باشد و این جریان دوباره در اواسط دهه 80 توانست نقش و جایگاه خود را بازیابد.
سیاسی‌بودن دانشگاه تهران باعث می‌شود همیشه انتخاب رئیس دانشگاه هم به مساله‌ای مهم در سطح کلان تبدیل شود، چه؛ دولت روحانی پس از یک سال هنوز نتوانسته رئیس جدید دانشگاه را آنچنانکه مطلوب سیاست‌های خود؛ اجماع سیاستمداران مورد حمایت، اساتید، کارمندان و دانشجویان دانشگاه است، پیدا کند اما این روزها با معرفی سرپرست جدید، بحث بر سر ریاست این دانشگاه بالا گرفته است.
فرجی‌دانا برای انتخاب رئیس دانشگاه در یک حرکت نامعقول از رأی‌گیری بین اساتید دانشگاه استفاده کرد تا بتواند آنها را در مقابل شورایعالی انقلاب فرهنگی قرار داده و از این طریق به این شورا که مرکز اصلی تصمیم‌گیری درباره ریاست دانشگاه است، چیزی را تحمیل کند. وی در ابتدا دکتر امید را سرپرست دانشگاه کرد. ظاهرا همه از انتخاب امید به عنوان سرپرست دانشگاه راضی بودند غیر از جریان تندرو اصلاحات که امید را گزینه مناسبی برای رفتار‌های رادیکال خود نمی‌دانست.
انتصاب سرپرست به جای سرپرست امروز با تحلیل‌های متفاوتی همراه بوده است. انتخاب سرپرست به جای سرپرست در حالی است که به نظر می‌رسید این تصمیم وزارت علوم ناشی از ارزیابی مبنی بر موافقت اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی با ریاست نیلی بر دانشگاه تهران است اما از آنجایی که در جلسات اخیر شورا حتی رئیس‌جمهور نیز با مکانیزم خودساخته وزارت علوم مخالفت کرده است، نیلی احمدآبادی بعید است بتواند رای مثبت شورا را کسب کند.
از این جهت برخی این اقدام وزارت علوم را فرار رو به جلوی فرجی‌دانا ارزیابی می‌کنند که وی خواسته است با یک پیش‌دستی، شورایعالی انقلاب فرهنگی را در عمل انجام شده قرار دهد تا با وجود مخالفت‌ها، برای مصلحت به نیلی رای دهد.
محمدحسین امید، سرپرست سابق دانشگاه تهران در مراسم معارفه محمود نیلی احمدآبادی به‌عنوان سرپرست این دانشگاه گفت: «حدود 4 ماه پیش مسؤولیتی به من واگذار شد که با وجود مشغله‌ها بنا به شرایط حساس دانشگاه، برای کمک به حس آرامش و اجرای برنامه‌های وزیر علوم این مسؤولیت را تقبل کردم و حالا نیلی احمدآبادی در محیطی آرام و بانشاط برای جهش بزرگ دانشگاه اقدام می‌کند.» وی نیز که از رفتار وزیر علوم متعجب شده است، می‌گوید: «قاطبه دانشگاه تهران، رویه اعتدالی دارد و من نیز امیدوار بودم پس از چند ماه کش‌و‌قوس تکلیف رئیس دانشگاه تهران به‌طور کامل مشخص شود و انتصاب سرپرست خارج از انتظار من بود، امیدوار بودم چالش با شورا هم برطرف می‌شد و نیلی احمدآبادی با حکم ریاست منصوب می‌شد ولی دانشگاه تهران نوآوری زیاد دارد و این نیز یکی از نوآوری‌ها بود.»
پیش از این وزیر علوم و دیگر مبدعان طرح انتخابات ریاست دانشگاه با حمایت از این طرح آن را قدمی رو به جلو ارزیابی می‌کردند اما وزیر علوم در حاشیه تودیع و معارفه سرپرست دانشگاه تهران گفت: «ما با اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها مشورت می‌کنیم و این مشورت ملاک تصمیم‌گیری می‌شود. چیزی به نام انتخابات نداشته و نخواهیم داشت. آنچه در سایت‌ها مرتبا به آن اشاره می‌شود که به انتخابات از آن یاد می‌کنند، نه در برنامه‌های بنده بوده و نه مورد نظر ما بوده است.»
این رویه غیرمتعارف و نوآوری جدید، احتمالا از نظر نیلی احمدآبادی هم با نگاهی دیگر ارزیابی می‌شود.
امروز کم‌کم اعضای وزارت علوم در حال‌زدن پنبه طرحی هستند که خود آن را کلید زده‌اند و این احتمال وجود دارد که این طرح تنها برای پیشبرد این هدف در دانشگاه تهران استفاده شده بود. حال با وجود آنکه دانشگاه‌های دست اولی صنعتی‌شریف و تربیت مدرس، ماه‌هاست در بلاتکلیفی معرفی رئیس‌های جدید خود به سر می‌برند و در دانشگاه مهم تهران هم بعد از گذشت 5 ماه، بدون معرفی رئیس جدید، سرپرست جایگزین سرپرست شده است، خبرها حاکی از آن است که فرجی‌دانا طی نامه‌ای، یک هیات 5 نفره به سرپرستی مجتبی صدیقی، معاون خود را برای تعیین رئیس دانشگاه امیرکبیر تشکیل داده و به این دانشگاه معرفی کرده است.
افراد آگاه در این باره اعلام کرده‌اند که گروه انتصابی وزیر علوم، حتی قبل از هماهنگی با ریاست کنونی دانشگاه، مستقیماً با دانشکده‌ها تماس گرفته و تقاضای حضور در شورای دانشکده را داشته‌اند و حتی در برخی دانشکده‌ها نیز حاضر شده‌اند! این موضوع در ایام امتحانات پایان ترم اتفاق افتاده و عملاً باعث هرج و مرج هم در بعضی دانشکده‌ها شده است. نکته جالب آنکه فرجی‌دانا در انتخاب رئیس دانشگاه امیرکبیر، همانند رئیس دانشگاه تهران، حتی بر نظر قبلی خود هم پایبند نمانده است، چرا که پیش از این وزیر محترم موافقت خود در استفاده از نظرات حدود 60 نفر از اعضای هیات علمی پیشکسوت با سوابق درخشان و مؤثر دانشگاه را اعلام کرده بود و اکنون آن را با جمع محدود و انتصابی 5 نفره جایگزین کرده است. این قبیل اقدامات، نشان از سیاسی‌کاری در وزارتخانه‌ای است که اساس پیشبرد امور آن باید شایسته‌سالاری علمی- تعهدی باشد.
گروه 5 نفره آقای وزیر با شرکت در شوراهای دانشکده‌ها، اقدام به رای‌گیری مکتوب و مخفی کرده و خواهند کرد. جالب آنکه این گروه از بالا تعیین شده، اقدام به قرائت نظرات در جلسه هم نکرده و صرفاً آنها را جمع‌آوری می‌کند! در برخی دانشکده‌ها، اساتید به این نحو نظرسنجی اعتراض و جلسه را ترک کرده‌اند. بسیاری معتقدند این روش انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها، دانشگاه‌ها را محل جولان جریانات افراطی سیاسی خواهد کرد. این موضوع چندین بار تذکر جدی و بحق رئیس شورایعالی انقلاب فرهنگی(رئیس‌جمهور) و اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی را هم در پی داشته است، اما فرجی‌دانا بی‌توجه به تمام این تذکرات، همچنان بر اقدامات غیرکارشناسی خود اصرار می‌ورزد و معلوم نیست چه زمانی قرار است دانشگاه‌ها از بلاتکلیفی به درآمده و به کارکرد اصلی خود یعنی تولید علم در یک محیط آرام و مساعد بازگردند.
حال باید دید وزارت علوم با این سیاست می‌تواند بر شورایعالی انقلاب فرهنگی فشار آورده و نیلی را بر صندلی ریاست دانشگاه تهران که یک قطب علمی- سیاسی کشور است؛ بنشاند و دیگر دانشگاه‌های کشور با این سیستم رأی‌گیری مخفی عاقبت خوشی را در انتظار دارند؟
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
