عربستان و کویت از داعش حمایت مالی می‌کنند

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سارا فلاندرز در مصاحبه با وبسایت "ورکرز" در خصوص این مساله صحبت کرده است که آمریکا ظاهرا قصد دارد نقش شبه بی طرفی را در خصوص تحولات عراق ایفا کند ولی با ایجاد تفرقه و اختلاف در عراق به تضعیف دولت مرکزی بغداد ادامه داده است. این مساله یک ویژگی اصلی و استاندارد امپریالیسم به شمار می رود.

بر اساس این گزارش وی تصریح کرد: 35 سال خرابکاری، دخالت، و سپس اشغال مستقیم عراق توسط آمریکا عامل اصلی خشونت های فرقه ای و قومی به شمار می رود که اکنون عراق را در آستانه تجزیه قرار داده است. هرگونه دخالت بیشتر آمریکا تبعات فاجعه بار بیشتری برای کل مردم منطقه خاور میانه در پی خواهد داشت.

وی افزود: از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آمریکا، عربستان، کویت و سایر کشورهای عربی مرتجع خلیج فارس به اختلافات ملی و مذهبی در عراق به شدت دامن زده اند تا کل منطقه را بی ثبات کنند. کشورهای منطقه همچنین در این مدت حمایت های مالی زیادی را از سازمان های افراطی فرقه ای به عمل آورده تا اختلافات بیشتری را بین شیعه و سنی و کردهای عراق شعله ور کنند.

اختلاف افکنی و فتح کشورها گزینه مشترک 6 رئیس جمهور

به گفته فلاندرز اختلاف انداختن و فتح کشورها یک گزینه ثابت و پایدار در بین 6 رئیس جمهور آمریکا در دهه های اخیر بوده است. تصمیم باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا برای اعزام 300 نیروی ویژه به عراق نشانگر ادامه این خطر برای کل منطقه است. اوباما در حالی قول داده است که نیروهای زمینی آمریکا در عراق بار دیگر حضور نخواهند یافت که از 1500 نظامی آمریکایی که پیش از این در عراق بوده اند چشم پوشی کرده است.

اوباما گفته است که تنها مشاوران نظامی و نیروهای بیشتر را برای حفاظت از بزرگترین سفارتخانه آمریکا در جهان به بغداد اعزام کرده است. البته اوباما بر این مساله نیز تاکید کرده است که آمریکا در صورت نیاز آماده اقدامات هدفمند و دقیق در عراق خواهد بود. 6 ناو جنگی آمریکایی اکنون در خلیج فارس حضور دارند و 5 هزار سرباز آمریکایی نیز در مرزهای کویت مستقر شده اند. حدود 30 هزار نظامی آمریکایی در منطقه هستند تا از هرگونه اقدام نظامی حمایت کنند.

18 ژوئن اوباما در کنفرانس خبری کاخ سفید تاکید کرد: آمریکا در حال فعالیت است چرا که مسائل روشن و بارزی مثل انرژی و بازارهای جهانی انرژی اهمیت زیادی دارد. در واقع کنترل و تسلط بر نفت علت واقعی دهه ها سیاست های تفرقه افکنانه آمریکا است.

انقلاب ایران و نگرانی آمریکا از احساسات ضداستعماری

در سال 1979 میلادی رژیم فاسد پهلوی که مورد حمایت آمریکا بود و 25 سال زمام قدرت را در ایران در اختیار داشت توسط انقلاب مردمی سرنگون شد و آمریکا توانایی لازم برای جلوگیری از پیروزی این انقلاب بزرگ مردمی را نداشت. انقلاب ایران شوک بزرگی به منطقه وارد کرد. آمریکا و سایر قدرت های امپریالیستی به شدت نگران گسترش احساسات ضد استعماری در جهان اسلام بود.

برژینسکی مشاور امنیت ملی آمریکا علنا از عراق خواست تا از این فرصت برای حمله به ایران استفاده کرده و خاک این کشور را اشغال کند. آمریکا منابع مالی زیادی را که از کشورهای عربستان و کویت دریافت کرده بود در اختیار رژیم عراق قرار داد. شرکت های آمریکایی،انگلیسی،فرانسوی و آلمانی حمایت همه جانبه ای را از عراق در جنگ ضد ایران به عمل آوردند. پیش از این از سال 1959 میلادی یعنی پس از ساقط شدن استعمار انگلیس عراق خارج از کنترل امپریالیسم غرب بوده است.

عراق با کمک شوروی سابق زیر ساختهای مدرن و پیشرفته ای را ایجاد کرد و سیستم آموزشی رایگان و سیستم بهداشت و درمان رایگان را راه اندازی و صنعت نفت را ملی اعلام کرد.  

طی سال های 1980 تا 1988 میلادی دو قدرت بزرگ منطقه یعنی ایران و عراق وارد جنگ فرسایشی و مخربی شدند که خسارات سنگینی را به دو طرف وارد کرد. آمریکا راه هایی را برای اعزام نیرو به هر دو کشور پیدا کرد، اعزام نیرو به عراق به صورت آزادانه صورت گرفت و آمریکا به ایران نیز به صورت مخفیانه نیرو اعزام کرد. رسوایی ماجرای ایران کنترا این مساله را تایید کرده است.

هنری کیسینجر وزیر خارجه سابق آمریکا به بهترین نحو ممکن سیاست و استراتژی آمریکا در قبال جنگ ایران و عراق را تشریح کرده است: "من امیدوارم آنها همکدیگر را بکشند و خیلی بد است که آنها نتوانند همدیگر را شکست دهند. در این جنگ بیش از یک میلیون سرباز کشته شدند.
زمانی که دو کشور از جنگ خسته شدند سرانجام به توافق آتش بس دست یافتند. عراق با بدهی 80 میلیارد دلاری به کشورهای غربی و کشورهای عربی منطقه روبرو شد.

عراق به سرعت خود را هدف امپریالیسم آمریکا یافت. فروپاشی شوروی سابق در سال 1990 میلادی عزم آمریکا برای کنترل و تسلط بر خاور میانه و منابع نفتی آن را بیش از پیش افزایش داد.

دو رویی آمریکا در قبال عراق

کویت ناگهان خواستار بازپرداخت فوری هزینه های جنگ شد و افزایش شدید و بیش از حد نیاز نفت موجب کاهش شدید قیمت انرژی در بازارهای جهانی شد. اقدام عراق در اشغال کویت در 2 اوت 1990 میلادی ظاهرا با رضایت و موافقت آمریکا صورت گرفته است. اسناد فاش شده از گفتگوهای صدام با سفیر وقت آمریکا در بغداد این مساله را به خوبی نشان می‌دهد. ولی پنتاگون بلافاصله منابع مالی عراق را توقیف و بلوکه کرد و قطعنامه اعمال تحریم های اقتصادی ضد عراق را از طریق سازمان ملل تصویب کرد. این اقدامات مقدمه حمله نظامی آمریکا به عراق در 16 ژانویه 1991 میلادی بود.

در جنگی 42 روزه و بدون وقفه که هر 30 ثانیه یکبار حملات آمریکا به عراق ادامه داشت نیروی هوایی آمریکا 90 درصد نیروگاه های برق و تجهیزات مخابراتی عراق را از بین برد. بیشترین خسارات به تاسیسات آبرسانی عراق وارد شد. آمریکا در این جنگ از بمب های خوشه ای، آتش زا و هزاران تن رادیو اکتیو ضعیف شده استفاده کرد.

بخش کشاورزی عراق به طور سیستماتیک از بین رفت. بیمارستان ها،کلینیک ها و کارخانه های داروسازی عراق نیز با خسارات و آسیب های جدی روبرو شد. کارخانه های بزرگ سیمان نیز از بین رفت و خسارات سنگینی به پالایشگاه های بزرگ و انبارهای نفت این کشور وارد شد. جورج دبلیو بوش سپس از کردهای عراق در شمال و شیعیان در جنوب خواست تا رژیم صدام را سرنگون کنند. ارتش آمریکا منطقه پرواز ممنوع را در هر دو منطقه ایجاد کرد و منطقه خودمختار کردستان را ایجاد کرد.

تحریم ها ضد همه واردات و صادرات عراق طی سال های 1990 تا 2003 میلادی اعمال شد و بیش از 1.5 میلیون نفر کشته شدند که این رقم 10 برابر بیشتر از آمار تلفات بمباران های آمریکا بوده است. مادلین آلبرایت وزیر خارجه وقت آمریکا در پاسخ به این سئوال که نیم میلیون کودک عراقی به علت سوء تغذیه ناشی از تحریم ها از بین رفته اند، گفت: ما فکر می کنیم این هزینه ارزش آن را داشته است.

آمریکا در سال 2003 میلادی رسما اقدام به اشغال خاک عراق کرد و بهانه خود برای این اقدام را نیز وجود تسلیحات کشتار جمعی در عراق اعلام کرد. پس از بمباران شدید و سنگین مناطق مختلف عراق بیش از 200 هزار نیروی آمریکا و ناتو برای تخریب عراق وارد این کشور شدند. از همان روز نخست اشغال عراق، آمریکا نهادهای عراقی که بر مبنای دین، مسائل قومی و قبیله ای و احساسات ملی گرایانه شکل گرفته بود را تقویت کرد.

آمریکایی ها در واقع قومیت گرایی را در عراق رواج دادند. این یک تصویر خارجی برای جمعیت کشوری بود که طی صدها سال بر اساس مسائل مذهبی و قومی مختلف در کنار یکدیگر زندگی کرده بودند. در طول اشغال آمریکا هرگونه اوراق هویت توسط اختلافات قومی و قبیله ای شناسایی می شد. مواد غذایی، پست های دولتی و منابع مالی بر اساس قومیت و مسائل قبیله ای توزیع و تقسیم می شد.

با ادامه اشغال عراق احساسات ضد اشغالگری در سراسر این کشور شکل گرفت و این مساله سازمان یافتن گروه های شبه نظامی قومی و قبیله ای در مناطق مختلف عراق شد.دولت آمریکا با استفاده از "گزینه سالوادور" اقدام به تفرقه افکنی در مقاومت ملی عراق کرد. آمریکا در دهه 1980 میلادی از این حربه ضد در آمریکای مرکزی ضد جنبش های انقلابی استفاده کرده بود.

تحولات اخیر عراق نیز نشان می دهد که عربستان و کویت از گروه های شبه نظامی مسلح در منطقه به خصوص داعش حمایت مالی می کنند. ترکیه و اردن نیز پایگاه های امنی را در اختیار گروه های افراطی مسلح قرار می دهند. اسرائیل نیز حمایت های دارویی و پزشکی خود را از نیروهای افراطی شبه نظامی به عمل آورده است. سلاح های مورد نیاز داعش غالبا توسط پنتاگون تامین می شود ولی نحوه تامین و ارسال این تسلیحات مخفیانه انجام می شود.

اکنون به نظر می رسد سقوط دولت نوری المالکی در عراق به نفع آمریکا خواهد بود چرا که مالکی تعامل و همکاری نزدیکی با ایران دارد. آمریکا بیشتر از آنکه نگران تصرف شهرهای عراق توسط داعش باشد نگران افزایش نفوذ ایران در عراق است.

آمریکا از ارسال سلاح برای دو طرف منازعه سود می‌برد

آمریکا به شدت از اقدام نوری مالکی در عدم امضای پیمان امنیتی در سال 2011 میلادی سرخورده و ناراحت است. در این مدت احساسات مردم عراق ضد اشغال نظامی آمریکا به شدت افزایش یافته است. در این مدت اکثر نیروهای نظامی آمریکا از عراق خارج شده اند. اکنون با توجه به پیشروی سریع داعش و عدم مقاومت جدی ارتش عراق نگرانی ها نسبت به سقوط دولت مرکزی عراق بیشتر شده است.

همان طور که تجربه جنگ ایران و عراق نشان می دهد، آمریکا مخالف ارسال اسلحه برای دو طرف درگیر در جنگ نیست. همزمان سیاستمداران آمریکایی از برقراری صلحٰ اتحاد و آشتی ملی در عراق حمایت می کنند. این سیاست بی ثبات کننده به خوبی قابل درک و فهم است و یک نام کاملا روشن دارد: هرج و مرج سازنده.

به نظر می رسد اتحاد در برابر سیاست های امپریالیستی غرب تنها راه نجات عراق خواهد بود. بغداد هنوز بیش از یک میلیون کرد دارد. حدود 20 درصد جمعیت بصره در جنوب عراق سنی هستند. سامرا شهر سنی نشین در شمال عراق نیز دو مکان مقدس شیعیان را در خود جای داده است.

آمریکایی ها به طور متوالی و مرتب از احتمال تجزیه عراق به 3 بخش صحبت می کنند و این به معنای ادامه سیاست هرج و مرج و جنگ پایدار و دائمی در عراق است که این وضعیت تنها به نفع شرکت های نفتی و سازندگان اسلحه خواهد بود.

انتهای پیام/پ