درس آموزی اینترنتی از آفریقا
خبرگزاری تسنیم: جهان اینترنت در حال چرخش به سمت موبایل است. این گزاره ای است که پیش از این نشانه هایش را در فضای کسب و کار و زندگی دیجیتالی این روزها هم دیده ایم و حالا آمارهای تخمینی اتحادیه جهانی مخابرات هم آن را تایید می کند.
به گزارش گروه سایر رسانه های خبرگزاری تسنیم، «درس آموزی اینترنتی از آفریقا»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم شهرام شریف است که در آن می خوانید؛جهان اینترنت در حال چرخش به سمت موبایل است. این گزاره ای است که پیش از این نشانه هایش را در فضای کسب و کار و زندگی دیجیتالی این روزها هم دیده ایم و حالا آمارهای تخمینی اتحادیه جهانی مخابرات هم آن را تایید می کند. نگاهی به تکنولوژی های متعدد در دسترس نشان می دهد که ماشین اینترنت در ایران از پیچ و خم های تکنولوژیک متعددی عبور کرده است.
به رغم سرعت و شتاب اولیه و چالش های معمول و مرسوم هر روند تازه ای، این ماشین در ایستگاه نسل سوم توقف بسیار طولانی داشته که باعث عقب ماندگی بزرگ ما از متوسط توسعه جهانی شده است. گزارش جدید ITU نشان می دهد که کشورهای آفریقایی که از قضا در زمانی نه چندان دور شکاف دیجیتالی عمیقی با جهان توسعه یافته داشتند، توانسته اند به لطف توسعه موبایل مسیر جایگزین مناسبی برای رسیدن به جهان توسعه یافته بیابند. این کشورها حالا چالش روند توسعه اینترنت پرسرعت کابلی را که عمده ترین ضعف آنها محسوب می شده با موبایل به خوبی پر کرده اند. این واقعیتی است که توانایی تکنولوژی هایی چون نسل سوم و نسل چهارم امکان توسعه سریع را به هر کشوری می دهد. این موضوع نقشه های راه توسعه دیجیتالی همه کشورهای جهان - اعم از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه - را تغییر داده است. تنها طی 10 سال اخیر بخش عمده کشورهایی که در ایجاد زیرساخت های کابلی ناموفق بودند مسیر ایجاد ساختارهای بی سیم را پیموده اند و حالا اما به لطف رشد گوشی های هوشمند و جایگزینی موبایل و تبلت با کامپیوتر، امسال تعداد مشترکان اینترنت پرسرعت موبایل از کشورهای توسعه یافته هم پیشی می گیرد. این یعنی در جهانی که حالا از هر 3 نفر یکی به موبایل دسترسی دارد، اتصال به اینترنت پرسرعت همراه یک ضرورت است.
اما چرا این تجربیات موفق جهانی را ما در ایران نداریم؟ چرا ایران با داشتن ضریب نفوذ 40 درصدی اینترنت و 105 درصدی موبایل در دسترسی به اینترنت موبایل چنین کند و با تاخیر عمل کرده است؟ چرا باید پیشرفته ترین گوشی های هوشمند جهان را در عقب مانده ترین شبکه های مخابراتی به اینترنت متصل کنیم و بخش عمده کاربردهای آنها را عملا فراموش کنیم؟
برای این پرسش ها می توان پاسخ های متعددی یافت، از بی انگیزگی و بی اعتقادی دولت گذشته به توسعه اینترنت گرفته یا اشتباهات متعدد در عرصه رگولاتوری و مقررات گذاری، ایجاد انحصار، بی توجهی مجلس و کم انگیزگی اپراتورها تا جهانی که منتظر ما نمانده و جلو زده است. اما مهم تر از یافتن مقصر برای گذشته تعیین چارچوب مناسب برای آینده است. دولت فعلی به رغم شناسایی دقیق مشکلات و عقب ماندگی ها در این بخش انتخاب سریعی نکرده است. وابسته کردن مجوز ارائه نسل سوم و نسل چهارم به الزامات دیگر عملا ایجاد یک پیچ و خم دیگر در مقابل دسترسی کاربران به اینترنت پرسرعت همراه است. اگر وزارت ارتباطات همین امروز هم مجوز توسعه نسل سوم و حتی نسل چهارم را به دو اپراتوری که از نظر تجاری اشتیاق لازم را برای این منظور دارند بدهد باز هم به اندازه کافی دیر کرده است. مسوولان ارتباطی باید به این نکته توجه کنند که اینترنت پهن باند نه فقط مسیر درآمدزایی اپراتورها که حق شهروندی و دروازه ای به سمت تجارت آنلاین و اقتصاد دیجیتالی هم هست. ایران حالا با داشتن ضریب نفوذ یک درصدی اینترنت موبایل عملا در قعر جدول اینترنت پرسرعت موبایل جهان قرار دارد. اگر جهان توسعه یافته را الگو قرار نمی دهیم، حداقل باید به روش کار موفق جهان در حال توسعه و کشورهای آفریقایی نیم نگاهی داشته باشیم.
انتهای پیام/