تئاتر مشهد باید نیازهای مختلف مخاطبان را برطرف کند

رضا حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در  مشهد  مقدس اظهار کرد: اگر بخواهیم تئاتر را تنها برای مخاطب خاصی تولید کنیم دایره مخاطبان خود را تنگ کرده‌ایم و این تئاتر دیگر نمی‌تواند پیامی فراگیر و عمومی برای مردم داشته باشد و به نظرم در این شرایط ما به طبقه‌بندی افراد دست زده‌ایم که در تئاتر امری پسندیده نیست.

حسینی عنوان کرد: در اثری که با عنوان "مرگ فروشنده" سال‌ها پیش کار کردم در بین مخاطبان که از اقشار مختلف حضور داشتند شخصی که از بهره هوشی پایینی‌ برخوردار بود نیز توانسته بود با صحنه‌های نمایش ارتباط برقرار کند و در لحظه‌ای از نمایش که بازیگر احساس گرسنگی می‌کرد برای او بیسکویت آورده بود که این نشان می‌دهد  تئاتر توانسته است برای همه مخاطبان فضای مناسبی برای برقراری ارتباط ایجاد کند.

مخاطب باید با جریان داستان ارتباط برقرار کند

وی تصریح کرد: در نمایش‌های مخصوص کودکان نیز این وضعیت به شکلی شدید‌تر قابل مشاهده است به طوری که آنچه در این نوع تئاتر اهمیت دارد نه تنها جلب توجه مخاطبان نمایش که جلب مشارکت آنها در فرایند اجرای نمایش است.

حسینی افزود: با این که در تئاتر بزرگسال همه چیز در سکوتی خاص اتفاق می‌افتد و مخاطب ساکت می‌نشیند و نمایش را تماشا می‌کند در این شرایط نیز باید بتواند با جریان داستان ارتباطی برقرار کند و اگر این ارتباط برقرار نشود نشان ضعف یک کار هنری است.

کارگردان تئاتر باید خوراک اثر خود را میان مخاطبان تقسیم کند

این کارگردان پیشکسوت تئاتر خاطرنشان کرد: مخاطبی که وارد سالن تئاتر می‌شود با هر انگیزه‌ای که وارد شده و چه خاص و چه عام باید با نمایش ارتباطی برقرار کند تا بتوانیم بگوییم این نمایش در جذب مخاطب موفق بوده است و کارگردان یک اثر هنری باید خوراک اثر خود را میان مخاطبان تقسیک کند.

وی افزود: دیدن یک نمایش برای چند بار مسلماً د درک عمیق‌تر معنای یک نمایش بسیار موثر است و خود ما که سال‌ها است که در این حوزه فعالیت‌ داریم و به تولید نمایش می‌پردازیم گاه نمایشی را برای چند بار تماشا می‌کنیم و این دقیقاً مانند مطالعه یک کتاب برای چندمین بار است که به خواننده کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از کتاب داشته باشد.

حسینی با بیان این که تمرکز بر تماشای نمایش از جمله موارد موثر در درک پیام یک نمایش است گفت: گاهی اوقات ما در یک خیابان رانندگی می‌کنیم که روشن است و میدان دید خوبی دارد و همزمان با رانندگی کارهای دیگری انجام می‌دهیم اما وقتی در یک جاده مه آلود و با شرایط سختی رانندگی می‌کنیم گاه حتی از اتفاق‌هایی که در اطرافمان می‌افتد غافل می‌شویم.

وی عنوان کرد: مخاطب تئاتر نیز شرایطی شبیه به راننده دارد و تئاتر پر محتوا و پیچیده غالباً مانند جاده‌ای ابری و مه‌آلود است که تمام توجه تماشاچی را به خود معطوف می‌کند.

اثر هنری خود می‌گوید که چگونه به آن نگاه کنیم

کارگردان تئاتر کابوس‌های یک پیرمرد بازنشسته خائن ترسو تصریح کرد: یک اثر هنری خود به ما می‌گوید که چگونه به آن نگاه کنیم، گاه برای درک پیام یک نمایش نیازمند تأملی عمیق هستم تا بتوانیم معانی نهفته در متن را استخراج کرده و به شناختی گسترده‌تر دست یابیم.

حسینی افزود: اضافه بر این گاه پیش می‌آید که ما نیازمند بازبینی یک اثر هنری هستیم و به نظرم این وضعیت در ذات یک اثر هنری مستتر است.

وی با اشاره به این که بیدار شدن دغدغه‌های ذهنی مخاطب برای کارگردان یک تئاتر ارزشمند است تأکید کرد: به نظرم بسیار خوب است که وقتی مخاطب از سالن نمایش بیرون می‌رود دغدغه‌های شخصی‌اش بیدار شده باشد و باید اضافه کنم که تئاتری که دغدغه‌ای در مخاطب خود ایجاد نکند اثری ماندگار نیست.

دغدغه‌های مخاطبان اشکال مختلفی دارد

حسینی با اشاره به این که دغدغه‌های مخاطبان همواره اشکال مختلفی دارد گفت: انتخاب موسیقی، طراحی لباس، و سایر موارد دیگر از جمله امکاناتی است که در اختیار کارگردان وجود دارد تا از طریق آن بتواند معنای مورد نظر خود را به مخاطب منتقل کند و ایجاد پرسش در ذهن مخاطب از ویژگی‌های یک تئاتر خوب است.

این کارگردان مشهدی تئاتر بیان کرد: اثری که هیچ ارتباطی با مخاطب خود برقرار نکند سبب خستگی و سردرگمی مخاطب می‌شود و در نهایت نقطه ضعفی برای کارگردان کار به شمار می‌رود و اگر مخاطب پیام نمایشی که می‌بیند را دریافت نکند و حتی در مقابل آن موضع بگیرد ما در ابتدای کار شکست خورده‌ایم.

حسینی با تأکید بر این که دنیای معنوی گونه‌های مختلفی دارد خاطرنشان کرد: برای رفع نیازهای مادی خودمان از امکاناتی که در اختیارمان است استفاده می‌کنیم و برای رفع نیازهای معنی نیز همه ما دست به انتخاب می‌زنیم، به نظرم کیفیت این انتخاب‌ها متفاوت است و انتخاب‌های افراد بسته به تجربه‌ای که از دیدن نمایش دارند متفاوت است.

نیازمند ویترین خوبی برای تئاتر در هر شهر هستیم

وی افزود: به نظرم تنوع و تعدد نمایش‌ها در هر شهری امری ضروری است زیرا مخاطب باید این اختیار و امکان را داشته باشد تا نمایش مورد علاقه‌خود را با توجه به دغدغه‌های شخصی خود انتخاب کند اما فقدان این تنوع در نمایش یک شهر نقطه ضعف بزرگی برای آن به شمار می‌رود.

حسینی با تأکید بر این که همواره نیازمند یک ویترین خوب برای کارهای نمایشی هستیم عنوان کرد: کارگردان تئاتر باید از ابزارهای مختلفی برای جذب مخاطب خود استفاده کند و استفاده از این ابزارها برای جلب توجه مخاطب ایرادی ندارد که نشان دهنده ابتکار و خلاقیت اوست و به نظرم تئاتری که از ابزارهای بیشتری برای محتوا بخشی استفاده می‌کند می‌تواند مخاطبان بیشتری را داشته باشد.

وی با اشاره به این که ضرورت ایجاب می‌کند تا انواع مختلف تئاتر را داشته باشیم گفت: در اجرای یک اثر نیز نباید تنها به مخاطب فکر کنیم و باید همواره در نظر داشته باشیم که با وجود اهمیتی که مخاطب دارد تنها یک قسمت از کار است و قسمت‌های دیگری وجود دارد که مستقل از مخاطب باید مورد توجه قرار گیرد.

حسینی افزود: صحنه نمایش در تئاتر پله‌ای بالاتر از مخاطب است و این بدان معناست که کارگردان و عوامل تولید یک اثر هنری مانند تئاتر باید همیشه گامی از مخاطبان خود بالاتر باشد تا مورد توجه قرار گیرد و ما باید کاری اجرا کنیم که توجه مخاطب را جلب کند.

بحران اقتصادی تأثیرات خود را بر تئاتر می‌گذارد

وی اظهار کرد: با توجه به مسائل اقتصادی فعلی که مملکت ما در حال حاضر با آنها درگیر است و با توجه به ارتباط ارگانیکی که جامعه و تئاتر با یکدیگر دارند وقتی بحران‌های اقتصادی بوجود می‌آید به طور مستقیم تأثیر خود را بر تئاتر نیز می‌گذارد.

حسینی عنوان کرد: همه ما می‌دانیم که در شرایط فعلی کشورمان دچار مشکلات مالی است و در این شرایط نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم تا حمایت‌های دولتی مانند سابق تئاتر را پشتیبانی کند و د راین شرایط ما وظیفه‌داریم تا این جریان را نیز به سمت خودکفایی ببریم.

وی تصریح کرد: با توجه به مشکلات اقتصادی گریبانگیر دولت نمی‌توانیم انتظار زیادی از مسئولان فرهنگی استان داشته باشیم و به نظرم شرایط مسئولان فرق نکرده است و تنها اعتبارات کاهش یافته که در نهایت تأثیرات خود را بر تولید تئاتر وارد کرده است.

انتهای پیام/