طاهری، کرمی، مهران و صالحی به گفت‌وگو درباره وضعیت امروز تئاتر نشستند
خبرگزاری تسنیم: برنامه گفتوگوی پنج‌شنبه رادیو گفت‌وگو با حضور حسین طاهری، مدیر کل هنرهای نمایشی، شهرام کرمی، علیرضا مهران و تینو صالحی از هنرمندان فعال تئاتر به بررسی وضعیت تئاتر کشور پرداخت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، برنامه رادویی گفتوگوی پنج‌شنبه رادیو گفت‌وگو با حضور حسین طاهری، مدیر کل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد، شهرام کرمی و علیرضا مهران از فعالان تئاتر کشور روی آنتن رادیو رفت.
در ابتدا فروغی، مجری برنامه گفت: بحث امشب ما پیرامون وضعیت تئاتر است، هنری که از هنرهای مادر کشور است و سابقه دیرینه‌ای در ایران دارد، اما متاسفانه کم‌تر مورد توجه قرار می‌گیرد. مهمانان ما هم از مدیران و از فعالان این عرصه هستند. بحث را با آقای طاهری آغاز می‌کنیم، به دور از تکلفات و رسم و رسوم اداری در میان برخی مسئولان وجود دارد، اگر بخواهید نمایی از برنامه ریزی و سیاست‌گذاری واقعی مورد نظر وزارت ارشاد برا شنوندگان داشته باشید، چیست؟
طاهری در پاسخ به این سوال گفت: پیش از ورود به استودیو هم عرض کردم که شاید نگاه امسال ما بر محوریت شعار سال بود و یک برنامه‌ریزی متناسب را در اواخر سال گذشته و رویکرد سال جدید تدوین شده بود که پس از فرمایشان مقام معظم رهبری و همچنین محوریتی که در آذر ماه سال گذشته در دیدار با شورای عالی انقلاب فرهنگی فرمودند محور‌هایی قرار دادیم که بخشی در تجلی برنامه‌های امسال ما داشت ولی بخش دیگر را دوباره برنامه‌ریزی کردیم تا در سال‌های آتی به کار گیریم. اگر آن مطالب را در کنار فراخوانی که برای جشنواره تئاتر فجر داشته‌ایم و رویکردی که مرکز هنرهای نمایشی داشته باشید می‌توانید ریشه‌های ارتباط مطالب را در بیاورند.
مهران: آیا تئاتر را می‌خواهیم؟
در ادامه فروغی از علیرضا مهران در رابطه مهم‌ترین اولویت‌های تئاتر پرسید که وی پاسخ داد: من همیشه صحبتی که با اهالی تئاتر می‌کنم این است که واقعا دغدغه ما چیست؟ آیا تئاتر را می‌خواهیم یا نه؟ این بسیار مهم است و اگر به این موضوع بپردازیم بسیاری از مشکلاتمان حل می‌شود. در چند سال اخیر ما نخواستیم تئاتر باشد و تئاتر صرفا جنبه ویترین داشته است. یک سری هنرمند در سال فعالیت می‌کنند و چراغ این عرصه را روشن نگاه داشته‌اند، اما به چه قیمتی؟ این قیمت بسیار پرداختش سخت بوده است. همواره مهم‌ترین و اساسی ترین سوال من این بوده است که ما تئاتر می‌خواهیم یا نه؟ اگر می‌خواهیم باید یک سری شرایط را داشته باشیم که جای صحبت کردن دارد، باید ابتدا ببینیم آیا ما این دغدغه را داشته باشیم. مدیران ما همواره زحمت می‌کشند و همه مدیران هم تلاش کرده‌اند که اتفاق خوبی در این حوزه رخ دهد، حداقل من در 17 سالی که در تئاتر فعالیت حرفهای داشته‌ام این موضوع را دیده‌ام.
وی افزود: اینکه هر مدیری که در این عرصه حضور پیدا می‌کند نگاه و افکار خودش را دارد که در جایگاه خودش خوب است، اما این نگرش چقدر می‌تواند به کمک تئاتر بیاید جای صحبت دارد، فکر می‌کنم در چند سال اخیر این اتفاق نیافتاده است و آقای طاهری هم تازه وارد گود شده‌اند و روی صحبتم اصلا ایشان نیست، وقتی می‌گویم اگر تئاتر می‌خواهیم یا نمی‌خواهیم باز می‌گردد به این چهار دهه اخیر که بیاییم ببینیم از ابتدا بذر تئاتر درست کاشته شده است یا نه؟ بدون شک شعاری که همراه با شعور نباشد هیچ وقت عملی نمی‌شود، در مدیریت جدید می‌گویند یک سری برنامه‌هایی داریم، برنامه‌هایی که مدیران سال‌های قبل هم داشته‌اند، اما متاسفانه نتوانسته‌اند درست این برنامه‌ها را اجرا کنند.
کرمی: تئاتر به دوران بلوغ خود رسیده است
فروغی پس از صحبتهای مهران با بیان اینکه فکر می‌کنم که سختی شرایط لزوماً به معنای نفی اساس و کلیت نیست، از کرمی خواست تا در رابطه با آفت‌های ساختار تئاتر کشور صحبت کند که کرمی گفت: نکته‌ای که مهران اشاره کرد موضوعی است که می‌توان به آن پرداخت که اساسا حوزه تئاتر در جامعه ما تا چه اندازه مقبول مدیران فرهنگی است، چقدر تئاتر به عنوان یک رویکرد عمل تئاتر مورد توجه است، چقدر نهادهای مختلف به حوزه تئاتر توجه دارند، سرمایه‌گذاری می‌کنند و برنامه ریزی می‌کنند. اما فکر می‌کنم آن چیزی که دغدغه اصلی علیرضا مهران است این بود که بیشتر مسئله سر این است که فضای تئاتر را با سینما مقایسه کنیم، وقتی این اتفاق می‌افتد می‌بینیم که بسیاری از امتیازهای سینما چند برابر تئاتر است. البته این را نمی‌توان کتمان کرد که سینما هنری فراگیر است و هنری است که تحت عنوان صنعت شناخته می‌شود، اما در این طرف تئاتر مخاطب قشری خاص خودش را دارد و امان میزان مخاطبان آن محدودتر است. فکر می‌کنم دغدغه مهران بیشتر از جنبه مقایسه‌ای است.
کرمی با بیان این که مایلم از زاویه دید دیگری به مسئله ساختار تئاتر ورود کنم گفت: اگر بخواهیم یک ارزیابی داشته باشیم از چند جنبه قابل بحث است، در شرایط حاضر پس از پیروزی انقلاب اسلامی سه دهه متفاوت در عرصه تئاتر داشته‌ایم که شاید در شرایط فعلی ما می‌توانیم در شرایط فعلی این را بگوییم که تئاتر ما به بلوغ خودش رسیده است. یک مخاطب انبوه است، خیلی دور از ذهن نیست که 10 سال پیش در سالن‌های تئاتری ماه مخاطب نبود و اجراهایی بود که با یک یا دو مخاطب روی صحنه می‌رفت، این حاصل چند دهه فعالیت هنرمندان است. بدون شک هر مدیری که روی کار می‌آید برای موفقیت تلاش می‌کند و برای خودش برنامه‌ریزی‌های خاص خودش را دارد، خوشبختانه تمامی سالن‌های ما امروز مخاطبان خودشان را دارند، شاید 15 پیش بود که خانه تئاتر شکل گرفت و اولین نشست آن در سالن اصلی بود که تعداد ما به 300 نفر هم نمی‌رسید، اما الان خانه تئاتر نزدیک به 6 هزار عضو پیوسته دارد که این جدای از شهرستان‌ها است. پس ما با انبوهی از مخاطب مواجه هستیم، من همین الان از تالار هنر می‌آیم، در این سالن ما بالکن را فروش نداریم و متاسفانه تعدادی از مخاطبان را باز گرداندیم.
وی با اشاره به اینکه برخی آثار بلیط‌های خود را تا آخرین اجرا رزرو دارد، گفت: مردم اقبال نشان داده‌اند به تئاتر و پیش از این مفاهیمی به نام تئاتر مردمی و یا شعار تئاتر برای مخاطب داشتیم. نکته دوم اینکه ما گروه‌های بسیاری را در عرصه تئاتر داریم که فعال هستند، شاید یک مقطعی یک تعداد پیشکسوت داشتیم، اما الان گروه‌های جوانی داریم که شاید در برنامه ریزی تفاوت بین آن‌ها خیلی سخت باشد، اتفاق بسیار مبارکی است که یک گروه جوان با اجرای خود به اندازه یک فیلم سینمایی فروش دارد. پس من وضعیت فعلی تئاتر را از دو جهت پر اهمیت می‌دانم، باتدا مخاطب انبود و پس از آن تعداد گروه‌های فعال تئاتر از جمله گروه‌های دانشجویی، مردمی، مذهبی و... اما خب در شرایط فعلی چه برنامه‌ریزی می‌توانیم انجام دهیم تا نقاط ضعف را بر طرف کنیم.
طاهری: 12 برابر ظرفیت ارشاد، تقاضا داریم
در ادامه مجری برنامه با اشاره به رشد انبوه هنرمندان و مخاطبان تئاتر از طاهری پرسید که چقدر برنامه ریزی برای این مسئله داشته است که طاهری پاسخ داد: شاید یکی از توجهات جدی ما از اوایل شروع فعالیت‌ها توجه به تئاتر استان‌ها بوده است تا استعدادهایی که فراهم امده است طی دو دهه اخیر را فعال کنیم. به هر رشد تحصیل کرده‌های این هنر پس از انقلاب اصلا قابل مقایسه نیست، ما پیش از انقلاب تنها یک مدرسه یا دانشکده سینما در خاورمیانه داشتیم و یک مدرسه عالی رادیو و تلویزیون بود، پس از انقلاب رشد بالایی که در این عرصه باعث شد به جهت نیروی انسانی رشد فزاینده‌ای داشته باشیم اما در زمینه زیر ساخت‌ها همسان سازی رخ نداده است. صحبتهای آقای مهران درست است و دغدغه ایشان دغدغه ما است، ما علاقه‌مند هستیم که هر کسی آمده و رشته تئاتر را انتخاب کرده، بتواند فعالیت کند، باید درمان بسیاری از مشکلات اجتماعی و اخلاقی را در تئاتر جست‌وجو کنیم و از خانواده تئاتر بخواهیم که در رفع این مشکلات فعالیت کنند.
وی افزود: درخواست‌های ما در سالن‌های تهران یک به 12 است، یعنی 12 برابر گنجایش ما از سوی بزرگان تئاتر تا دانشجویان تقاضا داریم. یعنی چهار تا 1نج سال زمان نیاز است که به همه این عزیزان نوبت اجرا برسد، این زیر ساخت انجام نشده و طبیعتا شغل دیگری هم ندارند، کسی که 40 سال در عرصه تئاتر فعالیت کرده است ما را مکلف می‌کند که برایش فضای کار ایجاد کنیم، از طرف دیگر همین اتفاق در شهرستان‌ها نیز در حال رخ دادن است، بسیاری از هنرمندان که فارغ التحصیلان با استعداد نیز هستند مشکلاتی دارند و ما نیز همواره از آن‌ها می‌خواهیم به تهران نیایند تا پایتخت محور قرار نگیرد و سهم فعالیت‌های هنری در شهرستان‌ها کم نشود، اما چه باید کرد؟ اولین کار این است که ما جشنواره‌ها را در شهرستان‌ها برگزار کنیم، امسال اردیبهشت تئاتر ایران که همه ساله در تهران برگزار می‌شد افتتاح آن را به مشهد و اختتامش را به کرمانشاه بردیم. بنده دیروز در نهاوند بودم که جشنواره نهایی استان همدان که به جای اینکه در مرکز استان باشند در شهر نهاوند برگزار شد. بنده مکلف هستم که تنها تهران را نبینم و باید هنرمند جوان و با استعداد زاهدانی و مریوانی را ببینم.
طاهری با بیان اینکه نمره‌ای که به مدیران کل ارشاد استان‌ها داده می‌شود به میزان همکاری آن‌ها با هنرمندان تئاتر بستگی دارد، اظهار داشت: مردم در استان‌ها باید بدانند که هر شب می‌تواند تئاتر ببینند. ما مکلف هستیم که بستر را ایجاد کنیم که در تمامی استان‌ها و شهرستان‌ها تئاتر به صورت مستمر اجرا شوند. بخش دیگر این است که هنرمندان شهرستان‌ها خودشان را فعال کنند و فرض را بر این بگیرند که اصلا اداره ارشاد نیست، پس باید اقتصاد تئاتر را رونق داد. کارهای عمیقی در سطح کشور انجام شده است. ما ساز و کاری را فراهم کردیم تا مردم بتوانند زودتر و سریع تر بتوانند بلیط نمایش مورد نظر را خریداری کنند.
مدیر کل هنرهای نمایشی در پاسخ به این سوال که سر و صداهای موجود در تئاتر را هم که بعضا شنیده می‌شود مانند تجمع اعتراضی هنرمندان وحاشیه‌هایی که در رسانه‌ها مطرح شد را در این دست از برنامه‌ها می‌بینید یا نه؟، گفت: واقعیت این است که منی که عادت داشتم 30 سال به هر دلیلی صدا می‌کردم، فریاد می‌زدم، درخواست می‌کردم یا بسیاری از کارها تا حمایت‌هایی که باید در استان‌ها می‌رفته است در تهران سرازیر شود، این‌ها را به صورت روتین درخواست داشتند که ما خیلی دوستانه علی رغم اینکه شاید از این تریبون‌ها خیلی فرمایشات یک طرفه داشتند، گفتیم که یک متودی دارد و شفاف گفتیم که سعی می‌کنیم تا با این نگاهی که داریم کم‌تر به سر و صداها و جو ها توجه کنیم. ما به تهیه‌کنندگان و رسانه‌هایی که به هنرمندان شهرستان بها می‌دهند حتی جایزه می‌دهیم، چراکه این موضوع لازم است و وقتی یک هنرمند شهرستانی خودش را در تلویزیون یا رسانه‌های دیگر می‌بیند، فرماندار و مدیر کل و... میفهمند که چه گوهری را دارند.
صالحی: اگر پول نیست، از اعتبار مرکز هنرهای نمایشی می‌توانیم استفاده کنیم
در ادامه برنامه تینو صالحی به صورت تلفنی نظر خود در رابطه با گفتوگوی مهمانان برنامه را اینگونه گفت: این روزها صحبتهای زیادی در رابطه با مسائل صنفی صورت گرفته است و اینکه می‌خواهیم با این وضعیت به کجا برسیم. در زمینه مدیریت که به آن اشاره شد، به اعتقاد بنده مهم تر از بودجه تئاتر مسئله ثبات است، ثبات مدیریتی باعث پیشرفت است، من در 15 سالی که تئاتر را به صورت علمی دنبال می‌کنم، تنها شهرام کرمی را دیدم که در مدیریتشان در تالار هنر ثبات داشتند، یا ندیده‌ام یا نمی‌شناسم. خوشبختانه ثبات کرمی در تالار هنر باعث رونق گرفتن آن شده است. اما سالن‌های دیگر چون ثبات مدیریت نداشته است، قطعا پیشرفتی هم نداشته، چراکه سیاست قابل پیگیری نیست. مدیران همه برنامه خوبی دارند اما می‌توانند در یک سال یا دو سال انجام دهند. بنده صحبتهای آقای طاهری در مورد شهرستان‌ها را قبول دارم، بله مشکلات هست، اگر دولت به ما بگوید که این طوری است که ارشاد دیگر بودجه ندارد ما یک کار جدید را آغاز می‌کنیم. در مورد شهرستان هم بودجه دادن در صورتی خوب است که از یک جای دیگر نزنیم تا این بخش را قوی کنیم.
وی تصریح کرد: من کلی صحبت نمی‌کنم، بلکه جزئی می‌گویم که ما در تئاتر مسئله دستمزد داریم، ما نمایش‌هایی را داریم که بدون قرارداد روی صحنه می‌روند، من خودم در یکی از همین نمایش‌ها بازی می‌کنم، پول به نمایش نمی‌دهند و او می‌گوید با گیشه درآمد زایی می‌کنم، خب مسئله مشخص است، اما نمایش خود من که از اسفند سال گذشته قرار بوده برایش بودجه تعیین شود هنوز هم قرارداد ندارد، در تجمعی که هنرمندان انجام دادند ما این صحبت‌ها را به نتیجه‌ای رساندیم که این ایراد است، اما به اعتقاد من این‌ها کافی نیست و حداقل این است که ما می‌توانیم از اعتبارهای خودمان استفاده کنیم. اگر پول نیست از اعتبار که می‌توانیم استفاده کنیم، مثلا اگر در مرکز هنرهای نمایشی پول نیست، اعتبار آن هست و من هم به همین اعتبار راضی می‌شوم. پس مسئله اصلی که الان با آن مواجه هستیم در جزئیات است که هیچکس نمی‌داند چه خبر است و از کجا باید کارهای خود را پیگیری کند. انتقاد اول من به انجمن نمایش است که هیچگاه نتوانستم جوابی به جز هفته بعد از این انجمن بشنوم. الان نزدیک به 5 ماه است که کار بنده به هفته بعد موکول می‌شود. الان هم اگر زنگ بزنید به این انجمن بگویید مسئله قرارداد هنرمندان تئاتر چه شد، می‌گویند هفته بعد، در حالی که علی مرادخانی در جلسه‌ای که داشتیم و مورد تایید خانه تئاتر هم قرار گرفت، قرار است مطالبات هنرمندان تئاتر را تا پایان شهریور ماه تسویه شود، در همان جلسه هم به آقای طاهری تاکید کردند که کارگروه قراردادها تشکیل شود که تاکنون شکل نگرفته است.
صالحی با بیان اینکه من به عنوان بازیگر و کارگردان به سیاست‌های کلان کاری ندارم، اظهار داشت: سیاست‌های کلان یک بحث است و معیشت من هم یک بحث است، من یک هنرمند حرفهای هستم، من کارگردانی نیستم که سه سال یک بار به یکباره یک نمایشی اجرا می‌کند و یک پولی می‌گیرد و خداحافظی می‌کند و باز دوباره همین پروسه را تکرار می‌کند. من سال گذشته یکی از فعال‌ترین‌ها بودم، اما به خدا پول ندارم، من خیلی ساده می‌گویم که به سیاست‌های کلان کاری ندارم، به زندگی روزمره خودم کار دارم که الان مشکل دارم، امسال دو بار روی صحنه رفته‌ام اما هیچ پولی دریافت نکرده‌ام و 20 درصد گیشه‌ام هم می‌برند.
در ادامه صالحی در پاسخ به سوال مجری برنامه مبنی بر اینکه به جز مشکل مالی چه چیزی هنرمندان تئاتر را آزار می‌دهد اظهار داشت: همه ما هنرمندان دوست هستیم، اما نمایشی که من در سنگلج اجرا کردم گروهی دیگر هم همزمان با من اجرا کرد، اما پولش را گرفته است اما ما نگرفته‌ایم و... من می‌گویم که این مشکلات همیشه بوده است و این مسائل اکنون نه تنها تشدید شده، بلکه ما بلاتکلیف‌تر از گذشته هستیم.
مهران: با نگاهی اجمالی به تئاتر می‌بینیم که در بدترین وضعیت هستیم
علیرضا مهران در ادامه این برنامه رادیویی اظهار داشت: در خصوص صحبتهای آقای طاهری نکاتی را باید بگویم، آقای صالحی هم اشاره کردند که نبود ثبات بسیار مهم است، وقتی ثبات مدیریت وجود نداشته باشد مدیر هرچقدر هم بخواهد کارش را پیش ببرد نمی‌تواند، متاسفانه الان یک نگاه اجمالی که به تئاتر داریم می‌بینیم که در بدترین شرایط هستیم، من موافق صحبتهای آقای کرمی در رابطه با دوران بلوغ تئاتر کشور هستم، اما این بلوغ چگونه شکل گرفته است؟ فکر می‌کنم بخش اعظم این بلوغ به هم صنفی‌های خودمان باز می‌گردد، مدیران فرهنگی ما هیچ کاری نمی‌کنند و اگر کاری هم انجام می‌دهند آن قدر کوچک است که دیده نمی‌شود. گروهی می‌آید جوان است و سالنش هم پر می‌شود، اما وقتی در بطن ماجرا قرار می‌گیریم می‌بینیم که همین گروه جوان با هزار خواهش و التماس سالن را گرفته است، خودش باید تبلیغات کند، تماشاگر بیاورد و... پس این بلوغ کاملی نیست.
وی در پاسخ به سوال فروغی مبنی بر اینکه مگر در دیگر کشورها جای خاصی برای تئاتر ها تبلیغ می‌کنند اظهار داشت: ما هیچ وقت نباید خودمان را با تئاتر دنیا مقایسه کنیم، چراکه شرایط ما متفاوت است. وقتی ما صحبت از تئاتر دولتی می‌کنیم پس باید دولت از هنرمند تئاتر یک سری حمایت ها را انجام دهد. قرار نیست بنده به عنوان کارگردان استرس سالن اجرا و تبلیغات و بسیاری مسائل حاشیه‌ای دیگر را داشته باشم، بلکه بخشی از این فشارها را باید معاونت هنری ارشاد بر طرف کند، اگر این نباشد پس این همه سمت و مدیر برای چیست؟ وقتی فردی مدیر کل هنرهای نمایشی می‌شود وظیفه دارد که بخشی از استرس‌های گروه‌های تئاتری را کم کند. صرفا این نیست که یک سری برنامه‌ها اعلام شود و بگوییم تلاش می‌کینم، این تلاش باید دیده شود. در چند سال اخیر مدیرها می‌آمدند تلاش می‌کردند، زحمت می‌کشیدند ولی دیده نمی‌شد، چرا؟ چون مدیر می‌آید یک سال، دو سال مدیر است، بعد ناگهان همه تغییر می‌کنند. الان به این شکل پیش نرفتیم.
مهران با اشاره به صحبتهای هنرمندان تئاتر در تجمع یک ماه پیش اظهار داشت: در آن تجمع آقای مرادخانی یک مبلغی را به عنوان بدهی ارشاد به هنرمندان گفتند، آنجا با خودم فکر کردم ما پس از این همه سال بدهی داریم، درست است، اما این بدهی را چه کسی باید پرداخت کنند و یا اگر این بدهی به وجود آمده است چه کسی به وجود آورده، اگر ما ریشه یابی کنیم می بینیم قصه دردناک‌تر از این حرف‌ها است.
طاهری در رابطه با ریشه این اتفاق گفت: منظور این است که همان تعهدی است که صورت می‌گیرد و باشد برای بعدی‌ها، پس از آن این تعهدها جمع می‌شود و یک بدهی بزرگ برای مرک باقی می‌ماند که توان پرداخت آن را ندارد و در اصل دچار انحراف از بودجه می‌شویم، یعنی اگر دولت دچار مشکلی شود و نتواند پاسخ‌گوی مطالبات باشد، دوستان می‌مانند و بودجه‌ای که نیست.
مهران در ادامه از طاهری پرسید که بودجه تئاتر امسال چقدر است که طاهری پاسخ داد: اگر محقق شود 10 میلیارد تومان.
این هنرمند تئاتر در ادامه اظهار داشت: واقعا این خیلی خنده‌دار است که بودجه تئاتر کشور 10 میلیارد است و مساوی است با در آمد یک یا دو بازیکن فوتبال کشورمان، این شروع است که غلط است، وقتی ما برای تئاترمان یک چنین بودجه‌ای را در نظر گرفته‌ایم پس من می‌گویم ما تئاتر نمی‌خواهیم، این تئاتر تنها باید به عنوان ویترین باشد و یک سری هنرمند دلسوز هم هستند که چراغ آن را روشن نگاه داشته‌اند. خدا رحمت کند استاد سمندریان را که یک جمله ای داشتند و می‌گفتند آویزه گوشتان کنید که چه مدیران تئاتر و چه هنرمندان تئاتر اگر این هنر مقدس را مثل ناموس خودشان را ببینند، تکلیف ما حل می‌شود. اگر مدیر من می‌گوید تئاتر ناموس من است تکلیف روشن است و این است که من به عنوان مدیر وهنرمندد همه تلاش خود را برای جان گرفتن تئاتر انجام می‌دهم، اما متاسفانه اکنون این اتفاق رخ نداده است.
در ادامه طاهری در واکنش به صحبتهای علیرضا مهران اظهار داشت: تئاتر ناموس مدیران هست مهران جان، من که نمی‌دانم آقای سمندریان این را فرمودند یا نه، حداقل من در این 6 ماهه خودم را مکلف می‌دانستم که به خانواده تئاتر کمک کنم.
مهران نیز در پاسخ به طاهری اظهار داشت: من منظورم این 6 ماه نیست، شما چند ماه است که به این عرصه پا گذاشته‌اید و تلاش خودتان را انجام می‌دهید، بنده کلی عرض می‌کنم، اتفقا اعتقاد دارم که اکنون نباید از شما انتظار داشت، چراکه وقتی در گذشته پله‌ها غلط بوده است به شما که رسیده دچار یک آشفتگی شده است و مانند آدمی می‌ماند که سیگار می‌کشد و ما به او می‌گوییم سیگار نکش، پس از 5 سال می‌بینیم که وضعش بدتر شده و نمی‌تواند در یک هفته درست شود، تئاتر هم همین گونه است و نمی‌تواند در یک ماه و یک سال درست شود. وقتی مدیری مانند آقای طاهری می‌آیند نباید توقع آنچنانی داشت اما ریشه یابی باید صورت گیرد و اگر قرار است تئاتر ایده آل داشته باشیم باید به برنامه ها عمل کنیم. متاسفانه بازیگر 60 ساله ما در بستر بیماری است و ساده‌ترین امکانات را ندارد، صرفا قرار نیست که اتفاقی بیفتد و خواهشی که بنده دارم این است که متولیان تئاتر از مدیر مرکز هنرهای نمایشی گرفته تا هنرمندان تئاتر صادقاه بیایند بگویند که ما هستیم و می‌خواهیم تلاش کنیم برای تئاتر.
کرمی: بودجه‌ای که باید در خدمت فرهنگ و هنر باشد در فوتبال است
کرمی در ادامه اظهار داشت: الان در وضعیتی هستیم که همه باید به تئاتر کمک کنند، شاید بسیاری تنها از وزارت ارشاد انتظار دارند، اما به اعتقاد من بسیاری از مشکلات را نهادهای دیگر نیز می‌توانند حل کنند، اما این اتفاق نمی‌افتد، مثلا یک بانک در تبلیغ یک فیلم کمک می‌کند اما در تئاتر چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. مهران اشاره خوبی داشت که بودجه‌ای باید در خدمت فرهنگ و هنر باشد الان دارد در عرصه فوتبال صرف می‌شود و پول سه بازیکن معادل کل بودجه تئاتر کشور است که تازه اگر آن محقق شود. به اعتقاد من مشارکت سایر نهاد می‌تواند تاثیر گذاری خوبی داشته باشد، ضمن اینکه نباید فراموش کنیم که حمایت از تئاتر باید باشد و این در تمام دنیا مرسوم و لازم است. نمی‌توانیم خودمان را با اروپا مقایسه کنیم، در آن سیستم شهرداری‌ها نقشی اساسی دارند.
تینو صالحی در صحبتهای پایانی خود اظهار داشت: آقای طاهری شما انسان قابل احترامی برای بنده هستید و از شما به خاطر تلاش‌هایی که انجام می‌دهید تشکر می کنم، شما در مقابل تمام انتقاداتی که می‌شود می‌توانید بگویید که تنها 10 میلیارد بودجه دارید و همین مطلب می‌تواند شما را تبرئه کند، هیچ یک از حرفهای بنده سمت سویی به شما یا معاونت هنری ندارد و اگر حرفی را می‌زنم به این خاطر است که این مئله مهم شود و به شما کمک کنیم تا به واسطه اعتراض های ما بتوانید در راهتان موفق باشید و خدای نکرده از ما که به دنبال مطالبات به حقمان هستیم ناراحت نشوید و بدانید که در هر کجا که نیاز به حمایت ما هست، بتوانیم حضور پیدا کنیم.
طاهری: مکلف هستم تا چراغ تئاتر را روشن نگاه دارم
طاهری نیز در پایان ضمن تشکر از تینو صالحی اظهار داشت: اگر بدهی در گذشته است من خودم را مقصر می‌دانم، یعنی وظیفه من است که این مسائل را جبران کنم. ما وقتی سرانه هنرمندان تئاتر را مقایسه می کنیم و اگر بخواهیم به اندازه یک بطری آب به این هنرمندان سراسر کشور سرانه بدهیم طبیعتا بودجه‌ای بیشتر از بودجه فعلی نیاز است. حرفهای ما همه در یک راستا است و بنده نیز مکلف هستم تا چراغ تئاتر را روشن نگاه دارم. علاقه‌مند هستم و ایده‌آلم این است که هیچ یک از دوستان ناراضی نباشند. اما ما باید یک سویه نبینیم و خود خانواده تئاتر کمک کنند تا از جهت‌های مختلف به تئاتر نگاه شود. اقتصاد تئاتر را توجه می‌کنیم و برای ما بسیار مهم است،تمام نکات را عرض کردم اما باز هم برگشتیم به دو کیلومر بین تئاتر شهر و تالار وحدت و سنگلج، می‌خواستم سراسری صحبت کنم و دوست داشتم در مورد فراخوان‌ها و توجه به استان‌ها، بحث شعار سال که باید مهم دیده شود، بحث تئاتر ملی و محتوای آثار نمایشی که برای ما بسیار مهم است.
در پایان مجری برنامه از حسین طاهری خواست تا در برنامه‌ای دیگر نیز به طرح دغدغه‌ها و برنامه‌های خود بپردازد.
انتهای پیام/
