سفر وزیر خارجه دانمارک و الزامات مقابله با داعش

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، متن یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم سید محمد اسلامی  با عنوان «سفر وزیر خارجه دانمارک و الزامات مقابله با داعش» را در ذیل از نظر می گذرانید:

سفر غیرمنتظره وزیر خارجه دانمارک به ایران و ملاقات غیرمتعارف او با وزیر خارجه کشورمان در شهری به جز پایتخت، 2 نشانه روشن از میزان اهمیت ملاقات و مذاکرات روز گذشته در مشهد است. با این حال اطلاع از موضوع اصلی مذاکرات بین 2 کشور تا اندازه ای می تواند ضرورت برگزاری این مذاکرات را از دید وزیر خارجه دانمارک روشن کند. دانمارک از جمله 10 کشوری است که به تازگی در نشست سران ناتو در شهر ولز انگلیس گروهی راتشکیل داده اند که آن را ائتلاف بین المللی علیه داعش می خوانند. آمریکا، انگلیس، فرانسه،  ایتالیا ، لهستان، کانادا، استرالیا و ترکیه دیگر اعضای این گروه هستند. این کشور از جمله کشورهایی است که دچار بومرنگ شوم و خونین شهروندان اروپایی عضو داعش شده است. همین چند روز پیش یک مرکز موسوم به «وقف التجمع الاسلامی» در شهر آرهاس (Aarhus) دانمارک صراحتا اعلام کرد از گروه حکومت ادعایی داعش حمایت می کند. یک مقام عضو این مرکز اعلام کرده است که دانمارک از نخستین اهداف داعش در اروپا است. بنابراین کاملا منطقی است که وزیر خارجه این کشور به نمایندگی از گروه 10 عضوی که خود را ائتلاف بین المللی علیه داعش می خواند، بی درنگ و بی تعارف راهی ایران شود. مارتین لیدگارد، وزیر خارجه دانمارک می گوید که از جانب این ائتلاف حامل پیام ویژه ای برای ایران است. اما توجه به بخشی از محتوای این پیام که رسانه ای شده است، در واقع بعد دیگری از این پرونده پیچیده را نمایان می کند. اهمیت دیگر این سفر از این بعد است که آقای مارتین لیدگارد، وزیر خارجه دانمارک شامگاه دیروز مشهد را به قصد جده ترک کرد تا پس از ایران با مقامات کشور پادشاهی عربستان سعودی نیز مذاکره کند. با این حال حضور لیدگارد در ایران پرسش های مهمی را مطرح کرده است.

نخست این که اعضای کلیدی ائتلاف خودخوانده کشورهای غربی علیه داعش همان کشورهایی هستند که در طول بحران سوریه بی پروا از گروه های تروریستی درگیر با ارتش این کشور حمایت می کردند. مردم جهان احتمالا هنوز کنفرانس های زنجیره ای موسوم به گروه دوستان سوریه را از خاطر نبرده اند. همان کنفرانس هایی که آمریکا، انگلیس و فرانسه پای ثابت آن بودند و هدف مشترک همه آن ها حمایت از تروریست های فعال در سوریه بود. جالب این است که این کشورها هنوز هم اگرچه ادعای مبارزه با داعش در خاک عراق را دارند، اما درباره خاستگاه اصلی داعش یعنی بحران سوریه سکوت کرده اند. موضع رسمی وزارت خارجه کشورمان در انتقاد از سیاست های دوگانه در قبال گروه های تروریستی فعال در منطقه ناظر به همین تناقض در رفتار کشورهای غربی است. بنابراین کشورهای غربی حتی اگر به راستی به دنبال نابودی داعش باشند، تا زمانی که رویکردشان در قبال بحران سوریه را تغییر ندهند راه به جایی نمی برند.

پرونده دشوار و خونین داعش همچنین بعد دیگری هم دارد که آقای لیدگارد امروز در جده درباره آن مذاکره می کند. داعش بدون حمایت های مالی و نظامی کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس نمی تواند به حیات خود ادامه بدهد. گزارش های غربی به روشنی بیان می کند که 3 کشور عربستان، امارات و کویت نقش جدی در حمایت های مستقیم و غیرمستقیم از داعش دارند. این دقیقا همان واقعیتی است که خانم ماری هارف، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نیز چندی پیش به آن اذعان کرد. خانم هارف اگرچه مدعی شد که برخی گروه های غیرحکومتی در کشورهای عرب منطقه حامی مالی داعش هستند، اما چه کسی است نداند که در این کشورها تفاوتی بین گروه های غیرحاکمیتی و حاکمیتی وجود ندارد. بنابراین ائتلاف خودخوانده علیه داعش باید مذاکرات صریح و بی پرده ای را با کشورهای حامی این گروه تروریستی آغاز کند. بدون شک می توان به کشورهای عرب منطقه پیشنهاد کرد به جای این که اهداف خود را در تقابل با امنیت جمعی جهانی بجویند، منافع خود را در تعامل با دیگر کشورها با هدف تامین امنیت جمعی تعریف کنند.

اکنون مرور شرایط ویژه و بحرانی داعش در منطقه و پیچیدگی های مقابله با آن نشان می دهد که چرا وزیر خارجه دانمارک اصرار داشت در ملاقاتی از پیش برنامه ریزی نشده و در خلال برنامه های حضور وزیر خارجه کشورمان در سفر استانی رئیس جمهور به استان خراسان رضوی، با او دیدار کند. اما کشورهای اروپایی باید به این واقعیت توجه کنند که تامین امنیت در منطقه از طریق مبارزه با گروه های تروریستی در عراق، سوریه و افغانستان، تامین امنیت انرژی در منطقه خلیج فارس، مبارزه با ترانزیت مواد مخدر و موارد بسیاری دیگر از این دست، همگی منافع مشترکی هستند که در تعامل سازنده با ایران تامین می شوند، اما اروپایی ها سال هاست خود را از آن ها محروم کرده اند. شاید اکنون زمان مناسب برای بازتعریف روابط دوجانبه و منطقی اروپا با ایران فرارسیده باشد، اگر آنها استانداردهای دوگانه را کنار بگذارند.

انتهای پیام/