نگاهی به نمایش «پیکابو، به امید دیدار» از کشور لهستان / رقص استوانه‌ها در همدان
خبرگزاری تسنیم: گروه نمایش پیکابو از چند المان مشخص بهره برده‌اند که نخستین گام استفاده از یک حجم ویژه است و می‌توان پیکابو را به نوعی نمایش استوانه‌ها دانست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، بیست و یکمین دوره جشنواره تئا‌تر کودک و نوجوان در همدان امروز میزبان نمایش «پیکابو، به امید دیدار»، اثری از کشور لهستان است که با مولفه‌هایی برای مخاطب نونهال روی صحنه می‌رود.
پیکابو از یک خط داستانی مشخص تبعیت نمی‌کند، دنیایی روایی خلق نمی‌کند، با این حال تمرکز خود را بر شکل‌دهی شخصیت و رفتار آنان معطوف می‌دارد، تبعیت از مولفه‌های همیشگی دنیای نمایش در پیکابو، برای خلق اثری آوانگارد یا تجربی نیست، برای عرضه نمودهای فلسفی نیست، در راستای ساختارشکنی نیز نیست؛ بلکه درک درست از جنس مخاطبش است.
پیکابو نمایشی است برای مخاطب زیر یک سال، کودکانی که در آستانه یادگیری و تجربه دنیای اطراف خود بواسطه حواس پنجگانه‌اشان هستند، آندرزج بوسیان، کارگردان اثر، با درک این مساله که نونهال زیر یک سال درکی از روایت ندارد، سعی بر خلق دنیای تجربه بواسطه حواس کرده است، در این نمایش کودک از تمام حواس خود بهره می‌برد تا به تصویری نهایی مدنظر نمایش رسد.
برای تحریک حواس کودکان، گروه نمایش پیکابو از چند المان مشخص بهره برده‌اند، در نخستین گام استفاده از یک حجم ویژه است، استوانه حجم ویژه این نمایش است و می‌توان پیکابو را نمایش استوانه‌ها دانست.
استوانه به سبب مبنای مدورش، عاری از زمختی حجم هرم یا عدم انعطاف مکعب است، استوانه حرکت می‌کند، تغییر شکل می‌‌دهد، تصویری لطیف دارد و به نوعی با هوش بشر مرتبط می‌شود.
انعطاف استوانه به گروه این کمک را می‌کند تا به اشیایی سه‌بعدی دست یابند که برای کودک از لحاظ بصری آشناست، برای مثال حیواناتی چون گوسفند، گوراسب، فیل، پلنگ و غیره تصاویری آشنا و مطلوب برای کودک زیر یک سال محسوب می‌شوند که بواسطه انیمیشن‌ها، استیکر‌ها، نقاشی‌ها و غیره کودک با آن‌ها مرو‌به‌رو است.
پیکابو نیز از همین نکته بهره می‌برد تا در طول نمایش کودک در جستجوی مفاهیمی آشنا باشد نه در پی حل مسائلی غامض یا درک یک پیام اخلاقی را دچار سردرگمی نکند.
المان دیگر تقویت و تحریک حس شنوایی است که بواسطه موسیقی و در مقطعی کوتاه، دیالوگ بروز می‌کند، کارگردان با انتخاب موسیقی از جنس بادی که باز مخلوق سازهایی به شکل استوانه هستند، کودک را وارد دنیای استوانه‌ها می‌کند. هر صندوق استوانه‌ای موسیقی مختص به خود را دارد که با باز و بسته شدن در آن‌ها موسیقی نواخته می‌شود. شنوایی کودک آرام آرام کدهای مدنظر را می‌پذیرد و در آستانه باز شدن هر در صندوق، منتظر شنیدن صدای مختص به آن صندوق است.
همچنین جنس موسیقی مملو از نگاه خیال‌انگیز است، اصوات برای گوش کودک آشنا نیست، بلکه الحانی ساختگی و از آن دنیای پیکابو است که کودک حساس به موسیقی را با خود همراه می‌کند.
حس دیگری که در کودک بواسطه مشارکت در نمایش تحریک می‌شود، حس لامسه است. جنس استوانه‌ها طیفی از لوله بخاری زمخت تا استوانه‌های مخملی لطیف را در بر می‌گیرد، کودک بواسطه لمس استوانه‌ها، درک درستی از مفاهیم زمختی و لطافت کسب می‌کند و این تجربه را در قیاس میان اشکال همسان؛ ولی غیر همجنس بدست می‌آورد.
المان دیگر در راستای تهییج حواس کودک استفاده از رنگ است. در تجربه دیدن این نمایش در کنار کودکان متوجه واکنش کودک به حضور رنگ شدم، به محض جایگزینی استوانه‌های لوله بخاری با استوانه‌های رنگی، کودک هیجان زده شده و لبخندی از رضایت بر لبانش می‌نشیند. گویی منتظر چنین چیزی بوده است و این نشان دهنده اهمیت رنگ برای کودک است.
کلام آخر آن که تلاش گروه پیکابو خلق نمایشی خیال‌انگیز است به نحوی که کودک نیز در این تخیل مشارکت کند، درک بلندی، لطافت و یا تصویری از یک حیوان و حتی موجودی خیالی یا تاریخی، در راستای بازخورد کودک است، با توجه به عدم حضور تعداد کافی کودکان زیر سه سال، تاثیر نهایی نمایش برای نگارنده نامشخص است.
یادداشت از احسان زیور عالم
انتهای پیام/ ب
