آبخیزداری و آبخوان داری در طرح افزایش جمعیت بهره‌مند روستایی از آب شرب فراموش شد

به گزارش خبرگزاری تسنیم، دفتر امور زیربنایی مرکز پژوهشهای مجلس اعلام داشت:مشکلات کنونی چرخه آب، هزینه ای است که انسان به دلیل عدم شناخت صحیح چرخه پیچیده و نظام مند در حوزه رودخانه یا آبخیز و نیز نداشتن برنامه ریزی در طرح ها به لحاظ ارتباط بین مدیریت آب و تحولات جوامع متحمل شده است . 

بررسی برنامه ها و طرح های فصل منابع آب حاکی از آن است که طراحی و تدوین برنامه ها و طرح های این فصل، مبتنی بر نگرش جامع و یکپارچه به مدیریت عرضه و تامین آب نیست. بنابراین سیاست های تامین آب شرب در کشور و اعتبارات مربوطه ، اغلب بر آبرسانی از طریق وزارت نیرو متمرکز شده است و موضوع افزایش عرضه آب، جایگاه مناسبی در این سیاست ها ندارد.
این گزارش افزود: آبخیزداری نقش روشنی در راهبردها و برنامه اقدام تامین آب شرب کشور ندارد و لذا اعتبارات مناسبی برای آن اختصاص داده نمی شود. احداث سدها، مجتمع های آبرسانی و آبرسانی از طریق تانکر، اغلب اعتبارات فصل آب را به خود اختصاص می دهند ، این در حالی است که بدون ترسیم چشم انداز مناسب برای تامین و عرضه پایدار آب آشامیدنی از طریق برنامه های مناسب، به ویژه برنامه های آبخیزداری، مجتمع های آبرسانی به ساختمان ها و بناهای فاقد کارکرد لازم تبدیل خواهند شد و حجم ذخیره سدها نیز به دلیل انباشت رسوبات به حداقل ممکن خواهد رسید.

این امر علاوه بر از دست رفتن خاک زراعی و نابودی منابع در بالادست، هزینه های هنگفت لایروبی سدها را نیز تحمیل می کند. دولت باید سند جامعی برای تامین و عرضه پایدار آب شرب داشته باشد که در آن ، اجزای مختلف مانند آبخیزداری ، آبخوان داری، احداث مجتمع های آبرسانی و... مدنظر قرار گیرند و اولویت هریک مشخص شود و اعتبارات نیز بر اساس اولویت و اهمیت هریک، به دستگاه های مربوطه تخصیص داده شود.
این گزارش می افزاید: به طور کلی باید اظهار داشت، بر خلاف اینکه در ماده (1) طرح قانونی پیشنهادی، مدیریت بحران آب در زمان کمبود و خشکسالی، یکی از اهداف اصلی تخصیص اعتبارات مدنظر عنوان شده است، ولی هیچ توجهی به آبخیزداری و آبخوان داری، به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای مقابله با بحران و پیشگیری از آن نکرده است.

این در حالی است که از آنجا که نواحی روستایی،کانون تولید و محل استقرار جنگل ها به عنوان یکی از مهمترین کانون های بارندگی محسوب می شوند، لذا طرح های تامین آب باید نگرش ویژه ای نسبت به مقوله آبخیزداری و آبخوان داری داشته باشند. البته باید توجه داشت که توزیع مکانی زیر حوضه ها و پتانسیل سیل خیزی آنها در شکل گیری و شدت سیلاب خروجی از حوضه موثر است و حوضه های نزدیک به خروجی دارای کمترین تاثیر در دبی اوج سیلاب و مقدار بار رسوبی آن است.

لذا برنامه های آبخیزداری باید با تاکید بر اجرای عملیات در قسمت های بالایی حوضه و اراضی بالادست و سرشاخه ها که نقطه شروع رواناب ها و فرسایش است ، تدوین شوند. در راستای مباحث مطرح شده، در صورتی که اصرار به تصویب طرح باشد ، پیشنهاد می شود اصلاحات اساسی به شرحی که در این گزارش آمده در طرح اعمال شود.

انتهای پیام/