پیروی از وفای سقای کربلا/ ماندگاری بصیرت عاشورایی با وفاداری اباالفضل (ع)

به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، صدای مادری از دور به گوش می رسد در حاشیه رود فرات! از دیدن یلی که یک لشگر از آن هراس داشت، از عاشقی که در راه عشق جان می بازد و دلش باز مهر یار دارد. کم هیبتی نیست آن ماه بنی هاشم که امید خیام حسین بود!

عباس پهلوان مه جبینی است که ماه سماوات و زمین نام گرفته است و جانباز راه خدا تکه تکه در خون فتاده است به خاک گرم کربلا! آخر راه حسین شهادت است و این سرخط راه عباس علی است و علقمه نقطه عطف دو برادر است.

در آن کارزار نیزه داران او را محاصره کردند و و تا نبرد آخر باز مشک آب برای کودکان حسین بود که در آغوش عباس با چنگ و دندان جا گرفته بود...

او عشق آفرینی است که قهرمان علقمه است و با عشق حسین فاطمه، تنها خالق احساس و ادب در نینوای حسینی شد.

ادب با تمام وجود در برابرش تعظیم می کند،در برابر او که مهر ولای حسین را در آزمایش تاسوعا پرچمداری کرد و علمداری سپاه به نام او قوتی دیگر از وفاداری گرفت.

حجت الاسلام عبدالرسول اسفندیاری، عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران و کارشناس مذهبی با اشاره به نقل حماسه سازی قمر بنی هاشم در روز تاسوعا در همه هیات و دسته های عزاداری اظهار کرد: حضرت ابوالفضل (ع)  به عنوان علمدار اصحاب امام حسین در کربلا بودند و  روز  عاشورا، پس از شهادت اصحاب و یاران، حضرت عباس علیه السلام تنهایی و بی کسی امام در برابر دشمنان را نتوانست تحمل کند.

وی با بیان اینکه علمدار سپاه حق با جنگی دیدنی توانست به رود فرات برسد و مشک را از آب پر کند افزود: حضرت عباس (ع) دست  در آب فرات برد و تا مقابل صورت آب را بالا آورد اما هم اینکه به یاد لبان خشکیده حسین و اهل بیتش افتاد آب را برگرداند و هنگام بازگشت دشمن راه را بر او بست و  حضرت برای محافظت از مشک به سمت نخلستان رفت.

اسفندیاری با بیان اینکه دشمن دست راست حضرت را قطع کرد، تصریح کرد: حضرت مشک را به دوش چپ انداخت و با دست چپ جنگید و رجز می خواندند که من از حمایت دینم دست بر نمی دارم.

اسفندیاری تاکید کرد: در این هنگام دست چپ حضرت را نیز قطع کردند و حضرت مشک را به دندان گرفتند و سعی می کرد آب را به خیام برساند. لذا خود را به روی مشک انداخت در این حال دشمن تیری به چشم و تیری به مشک زد، و با گرزی آهنین فرق مبارک را نشانه گرفت و ضربتی وارد کرد و او را بر زمین انداخت.

این کارشناس مذهبی در ادامه نقل این واقعه تاریخی گفت: امید حضرت ابواالفضل (ع) در اینجا نا امید شد و بلند حضرت امام حسین علیه السلام را مورد خطاب قرار دادند و حضرت بر بالین حضرت عباس حاضر شدند و قمربنی هاشم در بالین امام حسین(ع) جان سپرد، این لحظه بود که حضرت امام حسین  فرمودند: الان انْکَسَر ظَهری»، عباسم الآن کمرم شکست !!! و تنها دقایقی دیگر...

مشک پاره پاره در گوشه ای افتاده بود و فرات قدرت خروشیدن نداشت،دستان شیر علی به زمین افتاده بود و گویی دوباره در همهمه میدان و چکاچک شمشیرها صدای حزین ناله ای به گوش می آید ...

بانوی یاس چنین با احساس به استقبال آمده است برای حضرت عباس و این مزد عباس فاطمه است ...

انتهای پیام/