«سارک»؛ عقب‌ماندگی از تنش هند و پاکستان تا نگاه خودمحورانه به افغانستان
خبرگزاری تسنیم: کارشناسان معتقدند که کنفرانس سازمان همکاری‌های منطقه‌ای جنوب شرق آسیا (سارک) به میدان رقابت‌های هند و پاکستان تبدیل شده و افغانستان در صورت برنامه‌ریزی مناسب می‌تواند از این ظرفیت برای ثبات خود استفاده کند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، کنفرانس سارک در تاریخ 7 دسامبر 1985، با همکاری و مشارکت هفت کشور جنوب شرق آسیا یعنی «بنگلادش»، «پاکستان»، «هند»، «سریلانکا»، «نپال»، «بوتان» و «مالدیو» در شهر «داکا» مرکز بنگلادش تأسیس و پایه‌گذاری شد.
نخستین اجلاس سارک با هدف تدارک و جست‌وجوی راه‌های همکاری متقابل اقتصادی و رفع عقب‌ماندگی‌‌هایی که دامنگیر کشورهای عضو است، برگزار شده بود. در آن نشست تصمیم گرفته شد تا کنفرانس سارک یک‌بار در سال در یکی از کشورهای عضو برگزار شود و علاوه بر آن، وزرای خارجه آن‌ها نیز دو مرتبه در یک سال گرد هم آیند و برای بهبود و تأمین بیشتر روابط گفت‌وگو کنند.
نشست کشورهای عضو سارک در سال جاری با مشارکت رؤسای کشورهای عضو، میزبان چهارمین سفر خارجی «محداشرف‌غنی» در نپال خواهد بود.
کنفرانس سارک اگرچه به عنوان یک سازمان بزرگ منطقه‌ای مطرح است اما تا هنوز از توانایی‌ها و ظرفیت‌های لازم برخوردار نیست و کشورهای عضو این کنفرانس یک‌پنجم جهان را پوشش می‌دهند.
آن‌ها هنوز نتوانسته‌اند این سازمان را به مرحل تعیین‌کننده و تأثیرگذار برسانند.
با این‌همه از قدرت‌مندترین کشورهای عضو سارک، هندوستان و پاکستان هستند که از قضا هر دو رقبای سنتی یکدیگراند و در مورد افغانستان هر یک از این کشورها اهداف خود را دنبال می‌کنند.
ولی سایر اعضای نخستین سارک، در تلاش‌اند تا طریق این سازمان، وضعیت سیاسی و اقتصادی کشورهای جنوب‌شرق آسیا را بهبود بخشند این در حالی است که جایگاه افغانستان به عنوان عضو اخیر و هشتم سارک، به این سازمان اهمیت فوق‌العاده‌ای بخشیده است.
عضویت افغانستان در سارک، باعث می‌شود که این سازمان بتواند با آسیای میانه و آسیای مرکزی ارتباط برقرار کند و فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی‌اش را گسترش دهد.
افغانستان در سیزدهمین نشست سازمان سارک، به پیشنهاد «مان‌موهان سینگ» نخست‌وزیر وقت هند، به عنوان عضو اصلی سازمان پذیرفته شد.
حالا حضور اشرف‌غنی به عنوان رئیس‌جمهور و رئیس دولت وحدت ملی افغانستان در این سازمان می‌تواند یک حضور کاملاً تشریفاتی به حساب آید؛ زیرا افغانستان نمی‌تواند از این سازمان انتظارات قابل توجهی داشته باشد، ولی می‌تواند در آینده سبب تقویت خود این سازمان شود.
در حال حاضر تنش‌هایی که میان هند و پاکستان وجود دارد، مسبب اصلی عقب‌ماندگی این سازمان شده و بیشتر نشست‌های آن‌هم بازتاب‌دهنده رقابت سیاسی این دو کشور است.
تا زمانی که کشورهای هند و پاکستان کنار نیایند، این سازمان نمی‌تواند پیشرفت قابل توجهی داشته باشد، اما انتظار این است که افغانستان به عنوان یک مهم عضو سارک بتواند از این نشست به نفع ثبات خود استفاده کند.
بسیاری از کشورهای عضور سارک خصوصا افغانستان، پاکستان، هند و کشمیر، از سوی تروریسم بین‌المللی رنج می‌برند و مسلما ناامنی در این کشورها می‌تواند سبب عقب‌ماندگی بیشتر سازمان شود.
بنابراین اگر دولت کابل بتواند در این نشست، کشورهای عضو را تشویق کند که به پاکستان فشار آورند تا در مورد افغانستان انعطاف نشان دهد و به ثبات در منطقه ارج نهد، می‌تواند پیشرفت خوبی برای همه اعضای سازمان باشد.
متأسفانه افغانستان به دنبال چنین هدفی نیست و فقط سعی می‌کنـد کشور هند را در حاشیه این نشست برای همکاری بیشتر با خود ترغیب کند و از دهلی‌نو بخواهد که به عنوان یک دوست سنتی و دیرینه، افغانستان را حمایت کند و هند نیز متعهد به کمک‌هایی شود که پیش از این نیز به آن متعهد بوده است.
انتهای پیام/پ
