میرزایی با دو فیلم و با دو موضوع متفاوت در جشنواره سینما حقیقت

به گزارش خبرگزاری تسنیم، هوشنگ میرزایی که در سال گذشته و در هفتمین جشنواره سینما حقیقت نیز با دو فیلم تفتان و دلتنگی های یک شهر در بخش مسابقه حضور داشت امسال نیز با دو فیلم و دو داستان و موضوع متفاوت در بخش مسابقه هشتمین جشنواره سینمای حقیقت حضوری چشمگیر دارد و به همراه آقای محمد صادق جعفری تنها فیلمسازانی هستند که با دو فیلم در بخش مسابقه حضور دارند.

هوشنگ میرزایی با فیلم شهر خاموش و در مدت زمان 17 دقیقه در بخش فیلمهای کوتاه حضور دارد و شهر خاموش با نگاهی طنز آمیز و امیدوار کننده به بررسی و تقابل و ستیز بین مرگ و زندگی می پردازد . مرد میانسالی که نگهبان یک غسالخانه و در قبرستانی از یکی از شهرهای غربی ایران است طبقات یکی از یخچالهایی که مرده ها در آن نگهداری می شوند را تبدیل به یخچال شخصی خود نموده و بی اعتنا به مرگ میوه و آب خنک را از آن طبقه بر می دارد در حالیکه پائین همان طبقه مرده ای خفته است.این مرد سراسر وجود و نگاهش عشق و امید به زندگی و بی اعتنایی به مرگ است که هر روز آواز و گذر آن را در قبرستان و در کنار خود می بیند و می شنود و با عشق و به شیوه سنتی به درو زمین های کشاورزی پدر و مادرش می پردازد و از آنها نیز پرستاری و مراقبت می کند.

داستان فیلم دیگر هوشنگ میرزایی که در بخش مستندهای نیمه بلند هشتمین جشنواره سینما حقیقت و با عنوان با خدا می رقصم حضور دارد داستان پیرمرد خیاط نابینای کردی ست که نمی بیند اما سوزن نخ می کند و خیاطی می کند این فیلم نیز که فضایی پر از امید و طنز دارد به بررسی زندگی پر از امید و تلاش امیدوار کننده این مرد خیاط نابینا با وجود ناتوانی جسمی او و غلبه و تسلطش بر ناتوانی و معلولیت او می پردازد . ساخت فیلم مستند با خدا می رقصم چندین سال طول کشیده و میرزایی هر بار در این فیلم فصلی از تلاش و پشنکار و ایمان و روحیه پر از امید و طنز این مرد را به تصویر کشیده است .

مراسم رونمایی از این جدید ترین اثر مستند هوشنگ میرزایی با حضور داریوش مودبیان بازیگر مطرح سینما و تئاتر و استاد و مترجم دانشگاه و همچنین محمود رحمانی مستند ساز صاحب نام کشور و رضا درستکار منتقد و ریاست فرهنگسرای نیاوران و اهالی فرهنگ و هنر و رسانه و خبرنگارها و خبرگذاری های کشور در فرهنگسرای نیاوران برگزار گردید که نمایش فیلم با استقبال زیاد مخاطبان رویرو و پس از آن نیز رضا درستکار و داریوش مودبیان و محمود رحمانی به نقد و تحلیل فیلم پرداختند و فیلم با خدا می رقصم را فیلمی در جهت ستایش زندگی و کار و تلاش آبرومندانه و امیدوار کننده دانستند که الگوی مناسبی برای بساری از جوانان می تواند باشد.

هوشنگ میرزایی ترجیح داده است که اولین نمایش فیلمهای جدیدش شهر خاموش و با خدا می رقصم در جشنواره های داخلی باشد و فیلم با خدا می رقصم در پی حضورهای موفقیت آمیزش در جشنواره های داخلی توانسته است به جشنواره های معتبر سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران و چهل و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم رشد و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم سینما حقیقت راه پیدا نماید و تمامی نمایش های آن در این جشنواره ها به دلیل طنز و قضای امیدوار کننده فیلم با استقبال مخاطبان روبرو گردد.

انتهای پیام/