لباس قیمت ندارد
خبرگزاری تسنیم: لباس کالای فرهنگی نیست کالای اقتصادی است که با خود فرهنگ می‌آورد؛ جنس‌اش، طرح و مدلش، کشور و برند تولیدکننده‌اش و البته قیمتش همه در این تاثیرگذاری فرهنگی نقش دارند.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،لباس کالای فرهنگی نیست کالای اقتصادی است که با خود فرهنگ می‌آورد؛ جنس‌اش، طرح و مدلش، کشور و برند تولیدکننده‌اش و البته قیمتش همه در این تاثیرگذاری فرهنگی نقش دارند. از سوی دیگر این روزها شیوه‌های مختلفی برای خرید هست شیوه‌های خرید که بنگاه‌های اقتصادی پوشاک گاه در اندازه جهانی و یا منطقه‌ای عرضه می‌کنند. این هم برای خودش فرهنگی دارد.
حالا دیگر لباس قیمت ندارد حدومرزی برای آن نیست. اگر از غرب وارد شود به قیمت دلار و یورو محاسبه می‌شود. اگر تولید داخل باشد بستگی به محل و نوع عرضه‌اش دارد به طراحی‌اش و جنس پارچه‌اش و اگر از چین بیاید... قیمت‌ها شکسته می‌شود!
سایت‌ها
این‌روزها فروشگاه‌های مجازی نقش مهمی در بازار پوشاک ایفا می‌کنند با یک جستجوی کوتاه اینترنتی فهرست بلندی از فروشگاه‌های مجازی باز می‌شود که نیاز خروج از خانه برای خرید هرنوع پوشاکی را به صفر می‌ساند خلوت بودن پاساژها همیشه به دلیل مسائل اقتصادی مردم نیست گروه پاساژگردها این‌روزها ی یا در مزون‌ها می‌چرخند و یا در اینترنت فعال‌اند.
این فروشگاه‌های مجازی یا در وایبر صفحه دارند و یا می‌توانید مستقیم سراغ سایت‌شان بروید. قیمت‌ها هم متفاوت است مثلا یکی از این همین سایت‌ها که در زمینه طراحی پوشاک اسلامی فعال است یک نوع مانتو که پارچه‌اش از جنس ابریشم و پنبه است را با قیمت 450 هزار تومان عرضه می‌کند. قیمت مانتوهای این سایت گاه به بیش از 500 هزار تومان هم می‌رسد.
سایت‌های خارجی هم هستند و بعضی‌ها با «کریدیت کارت» اقوام‌شان از سایت‌های خارجی خرید می‌کنند دوبی، یونان، ایتالیا... آنها دیگر همیشه لباس‌های خاص می‌خرند. اینها را یکی از خریداران لباس از اسیت‌ها می‌گوید و ادامه می‌دهد:« بعضی سایت‌های منطقه‌ای و داخلی برای تحویل سفارش، پول بار و گمرکی را هم می‌گیرند من خودم لباس ترکیه‌ای سفارش دادم که براساس نرخ ارز آن روز ترکیه چیزی حدود 110 هزار تومان برایم تمام می‌شد اما با احتساب هزینه گمرک، و هزینه ایاب و ذهاب 210 هزار تومان برای یک لباس شب پول دادم.»
دوست او هم از یکی از سایت‌های داخلی خرید کرد و لباسی که سفارش داده بود بعد از سه روز بدستش رسید اما تن‌خور لباس خوب نبود و سایزش به او نمی خورد برای تعویض 5 هزار تومان پول پیک داد.
برندها
قیمت ندارد چون در فروشگاه‌ها مارک و برندها قیمت‌ها با دلار و یورو محاسبه می‌شوند. در این فروشگاه‌ها کیف، کفش، لباس شب، ساعت، بدلیجات و... عرضه می‌شود. بعضی‌ها دنبال حراج‌هایش می‌گردند و بعضی‌ها آن‌قدر پولدارند که سرفصل خرید می‌کنند تا مد سال را بپوشند. بهار کفش دویست تومانی اصلا ندارد همه کفش‌هایش از 800 تومان به بالا هستند. فقط در فروشگاه‌های مارک فرمانیه و جردن و میرداماد برند می‌خرد. او فیک‌ها( تقلبی‌ها) را می‌شناسد او یک پیراهن ساده خریده به قیمت 2 میلیون و 500 هزار تومان فقط به دلیل این که یک ردیف نگین سواروسکی! دارد. این بازار برای خودش بروبیایی دارد و به این ترتیب ارزهای بسیاری از کشور خارج می‌شوند.
مزون‌ها
مزون‌های لباس از پرمراجعه‌ترین مراکز تهیه پوشاک بودند گرچه این روزها رقیبی مثل سایت‌ها و صفحه‌های شبکه‌های اجتماعی دارند.
یک مشتری دایم این مزون‌ها می‌گوید:« من از سایت‌ها خرید نمی‌کنم برند خاصی ندارند بنجل‌اند و معمولا چیزی که می‌آورند به زیبایی همانی نیست که توی عکس دیده می‌شود. برای همین تبلیغات مزون‌های دائمی که توی وایبر یا اینستاگرام می‌بینم انتخاب می‌کنم. آنجا دوختش را می‌بینم ترکیبش، سایزش و...باعث می‌شود با خیال راحت انتخاب کنم. البته هرچه مزون‌ها منطقه‌های بالای شهر باشند گران‌ترند ممکن است یک جنس را با دو قیمت بسیار متفاوت در دو تا مزون ببینی. این هم هست»
اما نوع دیگری از مزون‌ها هستند که مشتری‌های خاص دارند بیشتر مثل خیاط‌خانه‌اند. در ازای پولی که می‌گیرند لباسی برایت طراحی می کنند و به سایز خودت می‌دوزند برخی ازآنها حتی به حوزه صنایع نساجی و بافندگی هم نزدیک شده‌اند آنها سفارش پارچه می‌گیرند یعنی پارچه را تو انتخاب می‌کنی و به بافنده پارچه سفارش می‌دهند تا یک دانه از آن پارچه برای تو ببافد بعد مدلی را برایت طراحی می‌کنند که تو فقط آن مدل را داری و بعد به سایز خودت لباس می‌دوزند. این لباس بیش از 1 میلیون تومان هزینه برمی‌دارد. گران نیست؟ مدیر این مزون می‌گوید:« به هرحال مزد دست بافنده پارچه، زیاد است آنها دستگاه بافندگی دارند و ساعت‌ها روی یک پارچه کار می‌کنند. این کار مثل صنایع دستی است از ابتدا تا انتها سه نفر روی آن کار می‌کنند یکی پارچه می‌بافد و از نخ و پنبه و ابریشم که هر سه گران‌اند، یک کارشناس طراحی لباس با توجه به اندام و البته علائق شما مدل طراحی می‌کند و یک خیاط ماهر می‌دوزد معلوم است قیمت آن گران می‌شود.»
مراکز خرید
لباس قیمت ندارد چون در مراکز خرید با قیمت‌های متنوعی عرضه می‌شود. اما چون این مغازه‌ها معمولا هزینه‌های اجاره، مالیات کارمند و... را دارند قیمت‌هایشان از لباس‌های عرضه شده در سایت‌ها و مزون‌ها بیشتر است. این بازار پراز تضادهای منطقه‌ای است و بسته به محل واقع شدن فروشگاه قیمت عرضه آن متفاوت است ضمن این که برخی از لباس‌های با کیفیت عالی و خوش‌دوخت چنان قیمتی دارند که اصلاراهی به برخی از محله‌های شهر ندارند در عوض اجناس چینی، مالزی، ویتنام و بعضا ترک درجه دو و سه در این بازار زیاد به چشم می‌خورد. یکی از مغازه‌داران که پوشاک مجلسی زنانه می‌فروشد و در آستانه ورشکستگی است معتقد است که خانم‌ها به دلیل این که دوست دارند تک بپوشند فقط از مزون‌ها خرید می‌کنند و دیگر این نوع مغازه‌دارس سودی ندارد او هم قرار است به همراه خانمش یک مزون بزند و لباس‌های فروشگاهش را به زیر زمین ببرد!
آخر
لباس قیمت ندارد چون در مترو مانتوهای 10 هزارتومانی می‌فروشند. چون دست‌فروش‌ها چکمه‌ها و کفش‌های 20 و 30 هزارتومانی می‌آورند. لباس قیمت ندارد چون نیاز است، پوشش تن است و در زمستان انسان را بین بیماری و سلامت و البته گاه مرگ و زندگی قرار می‌دهد فقط کافی است براساس عرف جامعه بپوشیم و به آن فقط بعنوان یک پوشش نگاه کنیم. این امکان ندارد!
منبع:سایت رویکرد
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
