آیا حمایت قطر از السیسی به معنای طلاق سیاسی از اخوان المسلمین است

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه در تازه ترین مقاله خود در روزنامه رأی الیوم نوشت: کوتاه ترین نشست سران عرب شورای همکاری خلیج فارس در تاریخ قطر را به آغوش مصر باز گرداند، حال با تاکید آشتی با السیسی آیا این امر به منزله طلاق بی بازگشت بین قطر و اخوان المسلمین است ؟ و آیا شبکه الجزیره راهش را تغییر می دهد ؟ و به ائتلاف با اردوغان پایان داده خواهد شد ؟

در ادامه این مقاله می‌خوانیم: نشست سران شورای همکاری خلیج فارس که شامگاه سه شنبه منعقد و در همان زمان هم به کارش پایان داده قرار است در کتاب " گینس " برای ثبت رکوردهای تاریخی به عنوان " کوتاه ترین " نشست سران شورای همکاری خلیج فارس در تاریخ ثبت شود، زیرا مدت انعقاد این نشست تنها دو ساعت بود، و تنها سه سخنرانی اصلی در آن ایراد شد، که اولین آن را «شیخ تمیم بن حمد آل ثانی» امیر قطر میزبان ایراد کرد، و دومین سخنران هم «شیخ صباح الاحمد» امیر کویت و سومین سخنران هم آقای عبد اللطیف الزیانی دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس بود. اما  ارزش نشست های سران عرب یا حوزه خلیج فارس به مدت زمان آن نیست، بلکه به تصمیم های مهمی که از آن خارج می شود و پیامدهای آن بر سرنوشت کشورهای شرکت کننده مورد سنجش قرار می گیرد بر می‌گردد و مواضع سیاسی آن مهم است، و می توان در این باره گفت که نشست سران در دوحه و نتایج بر آمده از آن یک استثنا به شمار می رود. در بیانیه پایانی این نشست بر حمایت کامل از مصر و عبدالفتاح السیسی رئیس‌‌جمهور این کشور تاکید شده است و این امر به صراحت و بدون هیچ شکی نشانگر آن است که مانع اصلی که در برابر حل اختلافات کشوره حوزه خلیج فارس بوده برداشته شده است و دولت قطر در برابر تمام شرایط مربوط به آشتی سر تسلیم فرود آورده و تصمیم گرفته است به آغوش کشورهای حوزه خلیج فارس بازگردد.

حمایت دولت قطر از ثبات و رونق مصر و نیز حمایت از  السیسی رئیس جمهور مصر و برنامه های سیاسی او، تحولی در مواضع قطر به شمار می‌رود و بر این اساس اگر تصمیم گرفته شده توسط قطر در نشست سران کشورهای عضو خلیج فارس، نهایی باشد، بسیاری از بایدها و متغیرات را برای این کشور الزام آور می‌سازد که به صورت خلاصه در موارد ذیل گنجانده می شوند :

1.دست برداشتن قطر از حمایت‌های سیاسی، مالی، و رسانه ای خود از  " اخوان المسلمین " و اخراج تمام رهبران طراز اول و دوم این جنبش از قطر یا ملزم کردن برخی از این رهبران همچون یوسف القرضاوی رئیس اتحادیه جهانی علمای مسلمان به عدم فعالیت و دشمنی با مصر.

2. ایجاد تغییری بنیادین در نحوه پوشش کانال های مختلف شبکه " الجزیره " بویژه " الجزیره مباشر " از اخبار مصر، توقف تمام حملات رسانه‌ای علیه السیسی، و در پیش گرفتن راه پوشش رویدادهای مصری نزدیک تر به شیوه پوشش اخبار مصر در شبکه العربیه که رقیب الجزیره به شمار می‌رود.

3. ارائه کمک های مالی به مصر و بازگرداندن کمک‌های پس گرفته شده به خزانه داری این کشور، خواه به صورت سریع یا از طریق مشارکت در کنفرانس کشورهای حامی مصر. زمانی که ملک عبدالله بن عبدالعزیز پادشاه عربستان در سخنرانی رسمی خود خواستار ارسال کمک‌ها به السیسی رئیس جمهور مصر بعد از پیروزی وی در انتخابات ریاست جمهوری شد و اعلام کرد کسی که از مصر حمایت نکند، از ما نیست و ما هم از او نخواهیم بود، در واقع در این سخنرانی پیامی برای دولت قطر نهفته بود. دولت قطر در زمان ریاست جمهوری محمد مرسی که با کودتای نظامی سرنگون شد، بیش از ده میلیارد دلار به مصر تقدیم کرد، دولت السیسی در اعتراض به سیاست‌های قطر علیه کشورش، بخش اعظم کمک‌های قطر را به خزانه داری این کشور بازگرداند.

4.خروج کامل یا جزئی قطر از ائتلاف دوگانه خود با ترکیه و رجب طیب اردوغان رئیس جمهور این کشور، بویژه در مسائل مربوط به مصر و لیبی. هر چند این احتمال وجود دارد که قطر در بخشی از این ائتلاف دوگانه خود با ترکیه که خواهان سرنگونی نظام بشار اسد در سوریه هست، باقی بماند. زیرا قطر و ترکیه  از جنبش " اخوان " در مصر حمایت کردند، و در کنار با جریان اسلامی در لیبی ایستادند، وبخصوص از نیروهای " فجر لیبی " در مقابله با گردان های الزنتان ( القعقاع و الصواعق ) در ارتش سرلشگر خلیفه حفتر و پارلمان لیبی منتخب که مقر آن در شهر طبرق در شرق این کشور واقع است، حمایت کردند.

عبدالباری در ادامه می‌نویسد: معتقد نیستم که این تحول در موضع قطر به صورت غافلگیرانه ای روی داده یا لحظه ای باشد، بلکه توافق بر سر تمام جزئیات آن در نشست فوق العاده ریاض در ماه قبل که به توافق تکمیلی ریاض انجامید، صورت گرفته است. در نشست ریاض که با خواست عربستان سعودی برگزار شد، بسیار واضح بود که حمایت از السیسی به عنوان یک شرط اساسی برگزاری نشست سران دوحه است. همان گونه که توافق و بندهای نشست فوق العاده ریاض موجب شد تا شیخ محمد بن زاید ولی عهد ابوظبی و معاون فرماندهی کل نیروهای مسلح امارات دشمن سرسخت قطر به صورت غافلگیر کننده ای به دوحه سفر کنند، اکنون بعید نمی‌دانیم شیخ تمیم امیر دولت قطر یک سفر " برادرانه " به مصر داشته باشد و  به منظور تاکید بر آشتی و پایان دادن به تمام شائبه ها که بیشتر از سوی قطر بوده پایان دهد.

دوحه کماکان و در طول بیش از ربع قرن گذشته منبع " غافلگیری ها " بوده است و کنفرانس سران شورای همکاری خلیج فارس و بیانیه پایانی آن بر همین اساس بوده است، اما به سمت " طرف مخالف آن ". قطر در یک مرحله فشرده " آموزشی " برنامه ریزی شده با مشارکت مراکز قدرت عربی و حوزه خلیج فارس و بین المللی قرار گرفت، و به نظر می رسد در پایان کار هم ثمربخش بوده است .. اما آیا این تغییرات طولانی مدت خواهند بود یا کوتاه مدت ؟ پاسخش را در آینده نزدیک خواهیم یافت.

انتهای پیام /ر