قبله نخست مسلمانان در حصار طمع‌ورزی صهیونیست‌ها

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، بیت المقدس از زمان شکل‌گیری از جایگاه دینی مقدسی برخوردار بوده است که حتی در قرآن کریم هم به جایگاه والای مسجد الاقصی و برکتی که خداوند به آن بخشیده در سوره اسراء اشاره شده است.

شهر قدس آثار اسلامی فراوانی دارد که بیشتر آنها در بخش قدیمی واقع است که شامل مسجد قدس شریف، مسجد الصخره، مسجد الاقصی، مسجد العمری و اماکن وقفی اسلامی متعدد و مدارس اسلامی و نیز آثاری است که مسلمانان از خود به جا گذاشتند که همچنان از مطرح‌ترین آثار این شهر به شمار می‌رود.

بیت المقدس در وسط فلسطین واقع است که راه‌های متعددی از آن به رام‌الله و نابلس در شرق، بیت‌لحم و الخلیل در غرب، دریای مدیترانه در شمال و منطقه اریحا و وادی‌ها (دشتها) در جنوب منشعب شده است.

شهر قدس در دامنه کوه الخلیل قرار دارد که ارتفاع آن از سطح دریا، 720 تا 780 متر است و حدود 25 کیلومتر از ساحل دریای مدیترانه و حدود 10 کیلومتر از بحرالمیت فاصله دارد.

شهر قدس به دو بخش تقسیم می‌شود، بخشی در داخل حصارها (دیوارها) که منطقه قدیمی است و مساحت آن حدود یک کیلومتر مربع است و اماکن مقدس اسلامی و مسیحی در این محدوده قرار  دارد و بخش  دیگر خارج از حصارهاست.

حصار شهر بیت المقدس، پیرامون شهر قدیمی را در برگرفته است که دارای دروازه‌هایی به‌نامهای زیر است : الاسباط، الذهبی، المغاربه، النبی داوود(ع)، الخلیل، الجدید، العمود و الساحره.

نزدیک این حصار قدیمی، حدود 30 برج و قلعه بزرگ وجود داشت، داخل این حصار، مسجد قبة الصخره قرار دارد که عبدالملک‌بن مروان طی سالهای 685-691 میلادی آن را بنا کرد. مسجد الاقصی در سمت جنوب مسجد قبة الصخره قرار دارد.

تا پیش از رخدادهای سال 1967 میلادی، بخش غربی بیت المقدس در اشغال رژیم صهیونیستی و بخش شرقی آن در اختیار اردن بود، اما در دوره جنگهای اعراب و رژیم صهیونیستی، این بخش هم به اشغال این رژیم درآمد و چهارده سال بعد از این حادثه، رژیم صهیونیستی، رسماً بیت المقدس شرقی را که اغلب جمعیت آن فلسطینی هستند، جزو اسرائیل اعلام کرد، اما جامعه بین المللی این تصمیم تل‌آویو را به رسمیت نشناخته است.

بیت‌المقدس مهمترین مسئله مبارزاتی فلسطینی‌ها

وضعیت بیت المقدس یکی از مهمترین مسائل در مبارزات فلسطینی‌ها با رژیم صهیونیستی بوده است به‌طوری که در سال 1947 میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با تصویب قطعنامه 181 درباره حکومت آینده فلسطین این‌گونه مقرر کرد تا این شهر در یک دوره 10ساله تحت کنترل هیچ‌یک از طرفین فلسطینی و اسرائیلی قرار نداشته باشد و از طریق یک رژیم ویژه بین المللی با نظارت سازمان ملل متحد اداره شود، اما این طرح نیز هیچ‌گاه رنگ عمل و واقعیت به خود نگرفت، چرا که با پایان جنگ 1948 میلادی، بخش غربی بیت المقدس به تصرف رژیم صهیونیستی و بخش شرقی آن به تصرف اردن در آمد و بخش شرقی آن هم در جنگ 1967 به اشغال اسرائیل درآمد، هرچند جامعه بین المللی، اشغال بیت المقدس شرقی و بخشهایی از کرانه باختری را اشغال نظامی قلمداد و با ساخت شهرک های صهیونیست نشین در این مناطق مخالفت کرده است، اما رژیم صهیونیستی بی‌اعتنا به این مخالفت‌ها به‌لطف برخورداری از حمایت‌های نامحدود غربی‌ها به‌ویژه آمریکا و قرار گرفتن سازمان ملل متحد در خدمت طرحها و سیاست‌های این رژیم به پیشبرد سیاست‌های توسعه طلبانه و اشغالگرانه خود ادامه می‌دهد.

31 جولای 1980 میلادی بود که با مصوبه پارلمان رژیم جعلی اسرائیل موسوم به کنست، پایتختی بیت المقدس بر اساس مرزهای تعیین شده توسط تل‌آویو در سال 1967 میلادی به یک اصل قانونی در حقوق ادعایی رژیم تبدیل شد، هرچند شورای امنیت در قطعنامه 478 در همان سال، تل‌آویو را به‌خاطر تصویب چنین قانونی مورد  انتقاد قرار داد و آن را مغایر با قوانین بین المللی قلمداد کرد، اما رژیم صهیونیستی نه‌تنها اعتنایی به این قطعنامه نکرد، بلکه به‌دستور وزارت داخلی رژیم، تنها مرکزی که سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) در شرق بیت المقدس اداره می‌کرد، بسته شد.

قدس در صدر طمع‌ورزی‌های صهیونیست‌ها

در قدس غربی، تعداد زیادی شهرک صهیونیست نشین در چارچوب اجرای طرح یهودی سازی این شهر ساخته شده و هرساله نیز این شهرک‌ها گسترش می‌یابند.

شهر بیت المقدس مقام نخست را در طرحهای صهیونیستی از جمله شهرک سازی به خود اختصاص داده است و در صدر طمع‌ورزی‌های رژیم قرار دارد، این رژیم در سیاست یهودی سازی شهر قدس، گامهای عملی و جدی را از سال 1948 که فلسطین را اشغال کرد، برداشته است.

از مهمترین این طرحها، اعلام قدس اشغالی به‌عنوان پایتخت اسرائیل در یازدهم دسامبر 1948 میلادی است که طی آن، مقر دولت رژیم صهیونیستی به این شهر منتقل شد، همچنین قانون موسوم به غائبان از سوی رژیم در سی و یکم مارس 1950 میلادی تصویب شد که به صهیونیست‌ها اجازه داد تا با آزادی کامل در اراضی و اموال و دارایی‌های فلسطینی‌ها دخل و تصرف کنند با این عنوان که هر شهروند فلسطینی که از اول سپتامبر 1948 میلادی از سرزمین خود اخراج و آواره شود، دیگر حق بازگشت به شهر قدس را ندارد. این رژیم در ژوئن 1967، با لغو قوانین اردنی حاکم بر بخش شرقی قدس، قوانین حکومت نظامی را بر این منطقه حاکم کرد.

همچنین باید به اقدامات فراوان دیگری اشاره کرد که رژیم صهیونیستی علیه ساکنان اصلی بیت المقدس از سال 1980 میلادی برای مصادره زمین‌ها و اشغال مناطق و الحاق آن به اسرائیل انجام می‌دهد.

از طریق بررسی پرونده قدس از ابتدای اشغال مناطق عربی در پنجم ژوئن 1967 میلادی تا کنون، اقدامات و فعالیت‌های رژیم صهیونیستی در این شهر با رشد چشمگیری روبه‌رو بوده است که بر تداوم این سیاست‌های تجاوزکارانه علیه سرزمین و ملت فلسطین تصریح می‌کند، از سوی دیگر نهادهای یهودی صهیونیستی با وجود اختلافات ظاهری با یکدیگر همگی روی این مسئله تمرکز کرده‌اند که اشغال شهر قدس را آغاز مرحله خلاصی و نجات برای ملت یهود به‌زعم خود به تصویر بکشند، صهیونیست‌ها از زمان اشغال این شهر در راستای یهودی سازی آن از طریق بیرون راندن ساکنان مسلمان و اسکان هزاران خانواده یهودی به‌جای آنها در این مناطق و در بسیاری از شهرک‌های صهیونیست نشین که احداث کرده و می کنند، فعالیت کرده‌اند.

موضع رژیم صهیونیستی در خصوص مقدسات اسلامی

از زمانی که رژیم صهیونیستی، بیت المقدس را در جریان تجاوز پنجم ژوئن 1967 میلادی به اشغال خود درآورد، نیتهای پنهان و اهداف خود را درباره این شهر آشکار کرد که اوج آن، تخریب مسجد الاقصی و احداث معبد ادعایی سلیمان به‌جای آن است که از رؤیاهای قدیمی صهیونیست‌ها به شمار می‌رود تا به‌زعم خود آن را به‌مثابه کعبه‌ای برای یهودیان جهان قرار دهند.

این رژیم از زمان سیطره بر بیت المقدس بر اساس یک اصلی که به آن اعتقاد دارد، نابودی آثار اسلامی و تغییر ماهیت این شهر را در دستور کار خود قرار داده است و آن اصل این است: اگر می‌خواهی روح ملتی را بکشی، باید تمدن و بنیان فرهنگی‌اش را نابود کنی.

این رژیم با تکیه بر همین اصل اعتقادی خود، محله المغاربه قدس را اشغال و ویران کرد و دو مسجدی را که کنار آن قرار داشت، نیز با خاک یکسان کرد.

در ادامه وزیر دارایی وقت رژیم صهیونیستی، فرمان مصادره بخشهای گسترده و به هم پیوسته‌ای از مسجد الاقصی را با ادعای اینکه املاک اسرائیلی است، صادر کرد که بر اساس این فرمان، پنج مسجد، چهار باب مدرسه و  دو مرکز فرهنگی اسلامی شامل زاویه ابی‌مدین الغوث و زاویه الفخریه با خاک یکسان شد.

صهیونیست‌ها در چهارهم ژوئن 1969 نیز با بولدوزرهای خود، 14 ساختمان تاریخی و اسلامی را تخریب و در بیستم همان ماه، 17 ساختمان از جمله مدرسه التنکریه را در باب السلسله مصادره و آن را به مقر ارتش خود تبدیل کردند.

ادامه دارد... .

انتهای پیام/ر*