یک آیه قرآن بخوانیم؛ «مزد پیامبر(ص)»

  اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ»

    این است آن چیزی که خدا آن گروه از بندگانش را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند، بدان مژده می دهد بگو : بر این رسالت مزدی ازشما ، جز دوست داشتن خویشاوندان ، نمی خواهم و هر که کار نیکی کند به نیکویی اش می افزاییم ، زیرا خدا آمرزنده و شکر پذیر است
 

***

هنگامى که پیامبر وارد مدینه شد و پایه‌‏هاى اسلام محکم گردید، انصار گفتند ما خدمت رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) مى‏‌رسیم و عرض مى‏‌کنیم: اگر مشکلات مالى پیدا شد، این اموال ما بدون هیچگونه قید و شرط در اختیار تو قرار دارد. هنگامى که این سخن را خدمت آن حضرت عرض کردند، آیه 23 "قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى"، نازل شد و پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر آنها تلاوت کرد. سپس فرمود: نزدیکان مرا بعد از من دوست دارید، آنها با خوشحالى و رضا و تسلیم از محضرش بیرون آمدند. اما منافقان گفتند: این سخنى است که او بر خدا افترا بسته و هدفش این است که ما را بعد از خود در برابر خویشاوندانش ذلیل کند. آیه 24 نازل شد: "أَمْ یَقُولُونَ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ کَذِباً" و به آنها پاسخ گفت، پیامبر (صلی الله علیه و آله) به سراغ آنان فرستاد و آیه را بر آنها تلاوت کرد. گروهى پشیمان شدند و گریه کردند و سخت ناراحت گشتند، آیه 25 نازل گردید. پیامبر به سراغ آنها فرستاد و آنها را بشارت داد که توبه خالصانه آنان مقبول درگاه خدا است. در فضائل الصحابه از سعید بن جبیر از عامر نقل شده: هنگامى که آیه" قُلْ‏ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏" نازل شد اصحاب عرض کردند اى رسول خدا! خویشاوندان تو که مودت آنها بر ما واجب است کیانند؟ فرمود: على و فاطمه و دو فرزند آن دو، این سخن را سه بار تکرار فرمود.(تبیان)

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها