فداکاری معلمان تحت‌الشعاع معضلی به نام تنبیه بدنی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، "‌معلمی شغل انبیاست"‌این جمله را اغلب افکار عمومی جامعه بارها و بارها در دوران تحصیل خود شنیده‌اند. تلاش‌ها و فداکاری بسیاری از معلمان نیز این موضوع را اثبات کرده‌است؛‌ حسن امیدزاده معلم فداکاری که برای نجات جان دانش‌آموزانش از آتش، جان خود را به خطر انداخت و دچار سوختگی شد و پس از سال‌ها رنج و درد ناشی از سوختگی جان باخت، کاظم صفرزاده معلم فداکار لرستانی که حدود دو ماه قبل برای رساندن دانش‌آموزش به بیمارستان در مسیر دچار سیلاب شد و جان خود را از دست داد، این موارد تنها نمونه‌‌هایی از فداکاری معلمان این سرزمین است.

اما این روزها اتفاقاتی در مدارس کشور رخ می‌دهد که شأن و جایگاه معلمی را هدف گرفته است و در سایه این اتفاقات، فداکاری معلمانی همچون مرحوم امیدزاده و صفرزاده تحت‌الشعاع قرار گرفته است. 

با گذشت سه ماه از آغاز سال تحصیلی جدید شاهد حدود 10 تنبیه بدنی شدید دانش‌‌آموزان در مناطق مختلف کشور بودیم. این موارد تنها بخشی از تنبیه بدنی است که به عرصه رسانه‌ای کشور راه یافته و تلنگری است به مسئولان آموزش و پرورش در رابطه با آن چه که در مدارس کشور در حال وقوع است. البته بارها و بارها نسبت به پدیده زشت تنبیه بدنی در مدارس کشور و اثرات مخرب آن بر روح و روان دانش‌آموزان مطالبی در رسانه‌ها منعکس شده و بر ضرورت برخورد جدی‌تر با این معضل تأکید شده است ولی به نظر می‌رسد مقوله تنبیه بدنی برای برچیده شدن از مدارس کشور نیاز به موشکافی بیش‌تر و برگزاری دوره‌های آموزشی ویژه معلمان دارد.

معاونت فرهنگی و پرورشی وزارت آموزش و پرورش می‌تواند نسبت به برگزاری دوره‌های آموزشی ویژه معلمان اقدام کند البته آن‌گونه که حمیدرضا کفاش معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش به تسنیم می‌گوید، بعد از صحبت‌های رئیس‌جمهور در آغاز سال تحصیلی 92-93 مبنی بر ضرورت حذف تنبیه بدنی از مدارس کشور، دوره‌هایی ویژه معلمان مدارس برگزار شده است که می‌توان به برگزاری دوره آموزش ضمن خدمت معلمان با عنوان شیوه‌های مؤثر تشویق و تنبیه در تعلیم و تربیت، تبیین و توجیه روش‌های تربیتی جایگزین تنبیه در همایش‌ها و گردهمایی‌ها،‌تشکیل کمیته مقابله با تنبیه بدنی دانش‌آموزان، کنترل هیجان و ارائه خدمات آموزشی مجازی به جامعه فرهنگیان و فعال سازی کمیته‌‌‌های نظارت و ارزیابی برای حضور مستمر و نامحسوس در مناطق آموزشی کشور اشاره کرد.

در ادامه به مواردی از تنبیه بدنی شدید دانش‌آموزان کشور از ابتدای سال تحصیلی جدید تاکنون اشاره کرده‌ایم.

مهر 93:‌ تنبیه بدنی گروهی دانش‌آموزان مدرسه ابتدایی اسلامشهر با لوله پولیکا توسط مدیر مدرسه. در این ماجرا مادر یکی از دانش‌آموزان اعلام کرد:‌ پسرش در حالی که اثر ضربه لوله پولیکا بر سر و برخی دیگر از نقاط بدنش مشاهده می شد به خانه برگشت. طبق گفته‌های این دانش‌آموز، در آن روز معلم نداشته‌اند و سر و صدا کرده‌اند که این سروصدا باعث شده مدیر مدرسه وارد کلاس شده و چون دانش آموزان حاضر نشده‌اند فرد خاصی را به عنوان عامل شلوغی معرفی کنند،همه به صورت گروهی مورد تنبیه بدنی قرار گرفته اند.

آبان 93 :‌تنبیه بدنی سرایدار مدرسه، دانش‌آموز شیروانی را راهی بیمارستان کرد در این ماجرا سرایدار مدرسه‌ای در شیروان یکی از دانش‌آموزان را مورد ضرب و جرح قرار داد.دانش‌آموز مجروح به بیمارستان شیروان انتقال داده و برای انجام آزمایش‌های تکمیلی به بجنورد منتقل شد.

آذر 93: دانش‌آموزان یک کلاس در گناوه به دلیل درس نخواندن، توسط مدیر مدرسه با لوله پولیکا تنبیه شدند که این اقدام منجر به عفونت دست یکی از دانش‌آموزان این کلاس شد. ماجرا از این قرار است که در یکی از مدارس گناوه وقتی معلم در کلاس حاضر می‌شود تا ارزشیابی را از دانش آموزان صورت دهد، متوجه می شود که اغلب آنان در وضعیت مطلوب درسی قرار ندارند. همین دلیل کافیست تا معلم مربوطه –که مدیر مدرسه نیز است- همه دانش آموزان آن کلاس را به حیاط مدرسه ببرد و تک به تک آنان را تنبیه بدنی کند.در پی این تنبیه حال یکی از دانش آموزان رو به وخامت می‌رود، طوری که اثرات آن روی دست‌های وی روز به روز نمایان تر می‌شود.

آذر 93: دانش‌آموز 9 ساله میرجاوه‌ای از توابع استان سیستان و بلوچستان با شلاق معلم تنبیه می‌شود. ماجرا بدین شرح است که معلم دانش‌آموز را تنبیه کرده و با شلاق 20 سانتی متری چهار ضربه به کف دست دانش‌آموز می‌زند که این موضوع منجر به آسیب دست دانش آموز و رفتن به اتاق عمل می‌شود.

آذر 93: تنبیه بدنی یک دانش‌آموز 15 ساله از سوی معلمش، در یکی از دبیرستان‌های پسرانه تهران این دانش‌آموز را روانه بیمارستان کرد، این دانش‌آموز از بیماری قلبی نیز رنج می‌برد.

آذر 93:‌ دانش‌آموزان کلاس سوم مدرسه اتباع افغان در پاکدشت به دلیل ننوشتن تکالیف از سوی معلم مجبور می‌شوند تا دست خود را در کاسه توالت ببرند. البته در این ماجرا تیم ارزیابی آموزش و پرورش اعلام کرد که ماجرا بدین شکل نبوده و معلم دانش آموزان را مجبور کرده تا حیاط مدرسه را تمیز کنند و آنها را تهدید کرده که در صورت تکرار موضوع و انجام ندادن مجدد تکالیف، مجبورشان می‌کند، سرویس بهداشتی مدرسه را با دست بشویند، اما این ادعا از سوی خانواده دانش آموزان مورد تایید نیست.

مسئولان آموزش‌وپرورش نیز هر بار در واکنش به حادثه تنبیه بدنی دانش آموزان از برخورد با معلمان خاطی خبر می‌دهند اما متاسفانه این برخوردها در حد توبیخ کتبی یا جابه جایی از مدرسه است که نمی‌تواند آن چنان جنبه بازدارنده داشته باشد.

نکته‌ای که در جریان این حوادث باید مورد توجه مسئولان آموزش و پرورش قرار بگیرد، این است که تنبیه‌ بدنی شدید دانش‌آموزان در مناطق مختلف کشور زنگ خطری است که از خدشه‌دار شدن شان و جایگاه معلمی خبر می‌دهد و این قبیل رفتارها،‌فداکاری معلمانی را که گهگاهی اخبار آن در رسانه‌ها منعکس می‌شود، تحت الشعاع قرار می‌دهد.

** ضرورت برخورد قضایی با افرادی که اقدام به تنبیه بدنی شدید دانش‌آموزان می‌کنند

از سوی دیگر بسیاری از خانواده‌‌ها بر این باورند که درصورت شکایت از تنبیه بدنی، برخورد با عاملان این پدیده جدی نیست.به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و نمایندگان مجلس در موارد تنبیه بدنی شدید دانش‌آموزان نیاز به پیگیری موضوع از طریق قوه قضاییه است.

در میان مسئولان آموزش و پرورش، محمد دیمه‌ور معاون آموزش ابتدایی، واکنش جدی‌تری را نسبت به ضرورت برخورد با پدیده تنبیه بدنی در مدارس از خود نشان می‌دهد.

دیمه‌ور در ‌گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم در این خصوص گفت:‌ از نظر ما تنبیه بدنی و تحقیر و توهین دانش‌آموزان اقدام ناپسندی است که با اصول اولیه تعلیم و تربیت سازگار نیست. افرادی که اقدام به تنبیه بدنی دانش آموزان می‌کنند، صلاحیت معلمی را ندارند و دفاع بی مورد از این رفتار ناپسند آن را تطهیر نمی‌کند. افرادی که تلویحا اقدام به توجیه تنبیه بدنی دانش‌آموزان می‌کنند به شأن نظام تعلم و تربیت خدشه وارد می‌کنند.

معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: اولیای دانش‌آموزان و مجموعه همکاران در آموزش و پرورش می‌توانند تنبیه بدنی را به هیئت رسیدگی به تخلفات اداری گزارش دهند همچنین این پدیده را به عنوان جرم از طریق مراجع قضایی پیگیری کنند.

وی افزود: هم‌اکنون بسیاری از فرهنگیان در شرایط سخت و در نقاط محروم به امر تعلیم و تربیت مشغولند و حتی بسیاری از آن‌ها در راه آموزش علم به دانش‌آموزان یا نجات دادن جان آن‌ها، جان خود را از دست می‌دهند که در ماه‌های اخیر شاهد چنین فداکاری‌هایی از سوی جامعه فرهنگیان بودیم در چنین شرایطی ظلم است که فردی بدون توجه به شأن معلمی اقدام به تنبیه بدنی دانش‌آموزان کند.

** هیچ یک از مسئولان مدرسه اجازه تنبیه بدنی دانش‌آموزان را ندارند

محمد فاضل مدیرکل دفتر وزارتی آموزش و پرورش در گفت‌وگو با تسنیم با اشاره به این‌که در رابطه با تخلفاتی که از سوی دانش‌آموزان در مدرسه صورت می‌گیرد، آئین‌نامه انضباطی وجود دارد که این آئین‌نامه به تمام مدارس کشور ارسال شده است و مسئولان مدرسه باید بر اساس مقررات این آئین‌نامه نسبت به برخورد با دانش‌آموز خاطی اقدام کنند،‌ گفت: هر برخوردی با دانش‌آموز که خارج از آئین‌نامه انضباطی باشد، مورد تأیید آموزش و پرورش نیست.

وی با اشاره به این‌که  آئین‌نامه انضباطی مدارس به هیچ عنوان تنبیه بدنی را مجاز ندانسته و هیچ یک از کارکنان مدرسه اجازه ندارند دانش‌آموز را تنبیه کنند، افزود: در نشست‌هایی که برای اولیای دانش‌آموزان در قالب جلسات انجمن اولیا و مربیان و آموزش خانواده برگزار می‌کنیم به والدین نیز آموزش می‌دهیم تا از خشونت نسبت به فرزندان پرهیز کنند و روش‌های کنترل خشم و تربیت صحیح را به اولیا منتقل می‌کنیم.

به گفته فاضل آموزش و پرورش به شدت با موارد مختلف تنبیه بدنی در سطح مدارس برخورد خواهد کرد.

در آئین‌نامه انضباطی مدارس درخصوص برخورد با دانش‌آموزان خاطی مراحلی ذکر شده که بدین قرار است: 1. تذکر و اخطار شفاهی به طور خصوصی، 2. تذکر و اخطار شفاهی در حضور دانش‌آموزان کلاس مربوط، 3. تغییر کلاس، در صورت وجود کلاس‌های متعدد در یک پایه با اطلاع ولی دانش‌آموز، 4. اخطار کتبی و اطلاع به ولی دانش‌آموز، 5. اخراج موقت از مدرسه با اطلاع قبلی ولی دانش‌آموز، حداکثر برای مدت سه روز، 6. انتقال به مدرسه دیگر.

به گزارش تسنیم، تنبیه بدنی دانش‌آموزان در گروه‌های سنی مختلف نه تنها آن‌ها را نسبت به حضور در محیط مدرسه دلسرد می‌کند بلکه اثرات مخربی را به لحاظ روحی به همراه دارد که خاطره بد آنها تا سال‌ها می‌تواند همراه وی باشد. شاید بسیاری از افراد، خاطره کتک خوردن از معلمشان در دوران تحصیل را به یاد داشته باشند و این خاطره با گذشت سال‌ها از وقوع آن همچنان در ذهن آن‌ها باقی مانده است.

به هر حال برای جلوگیری از ترویج خشونت در جامعه باید آموزش‌ها را از مدارس آغاز کرد اما در شرایطی که مدارس خود به بستری برای ترویج خشونت تبدیل شده‌اند، چه باید کرد؟

انتهای پیام/