جنگ تمام عیار اشغالگران علیه مقدسات، فرهنگ و آموزش در قدس

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم،"امانوئل زیسمان" عضو کنست یا همان پارلمان رژیم صهیونیستی از حزب کار و "یهوشاع" از حزب لیکود، پیشنهادی را به کنست ارائه کردند که بر اجرای قانون و مسائل قضایی و اداری قدس در شهرک های معالیه و آدومیم و جعبات تصریح می کند که این اقدامات باعث ایجاد حصار در اطراف شهرهای پیرامونی قدس و همچنین مانع پیوستگی اقلیمی میان تشکیلات خودگردان و قدس و به طور ویژه در بخش شرقی آن شده است.

این اقدامات رژیم صهیونیستی از طریق طرحی که عضو کنیست رژیم ارائه کرد،به معنای شکست هرگونه طرح فلسطینی ها برای بازپس گیری قدس است.

پیامدهای طرح ارائه شده از سوی عضو کنیست رژیم صهیونیستی به این شرح است :

-این طرح ایجاد امتداد اقلیمی را بدون نیاز به مصادره اراضی به ویژه در طول خیابان ها به شهرک های معالیم و آدومیم و جعبات زئیف تبیین می کند.

-گسترش مساحت شهرداری قدس به معنای افزایش تعداد یهودیان در قدس و تضمین تبدیل آنها به اکثریت و افزایش مساحت زمین ها برای ساخت و ساز است که به نوبه خود با استراتژی ویژه رژیم صهیونیستی در قدس همسو است که باعث افزایش تعداد شهرک نشینان در مناطق شهرک نشین به ده ها هزار نفر شده است.

-این طرح منجر به سیطره کامل رژیم صهیونیستی بر امور قدس شده است، اعراب ساکن قدس در سال 1948، حدود 83 درصد اراضی را در اختیار داشتند، اما روند غصب اراضی آنها به حدی رسید که پس از مدت کوتاهی مقدار اراضی که در اختیارشان بود به تنها 14 درصد رسید و در مقابل، 83 درصد زمین های قدس را یهودیان تصاحب کردند.

اهداف خاص رژیم صهیونیستی از سیاست شهرک سازی

رژیم صهیونیستی، سیاست شهرک سازی را برای تحقق اهداف راهبردی خود در پیش گرفت و به طور خاص ایده شهرک سازی در قدس و دیگر مناطق عربی را برای کسب دستاوردهای سیاسی و امنیتی در صورت انجام مذاکرات سازش پیاده کرده است که بر این اساس، عملیات شهرک سازی به دو نوع تقسیم شده است:

1-شهرک سازی امنیتی 2-شهرک سازی سیاسی

شهرک سازی امنیتی : بر پایه نظریه امنیتی استوار کرد که از نظر صهیونیست ها تابع روند مذاکرات با طرف فلسطینی(تشکیلات خودگردان) نیست.

شهرک سازی سیاسی: بر پایه نظریه سیاسی مبتنی است، از نظر رژیم صهیونیستی بر اساس این نظریه می توان مذاکره کرد، چرا که منشاء آن در اصل سیاسی است و در نتیجه بر خلاف شهرک سازی امنیتی، در چارچوب روند مذاکراتی یک مساله حیاتی و ضروری نیست.

می توان گفت که سیاست در پیش گرفته شده از سوی رژیم صهیونیستی از سال 1967 میلادی درباره قدس سیاستی است که از استراتژی نظامی و اقدامات امنیتی این رژیم نشات گرفته است که هدف از این اقدامات، یهودی کردن کامل این شهر است؛ اقداماتی که علیه ساکنان عرب آن اعم از اخراج یا کوچاندن یا تشدید رنج و محنت آنها از طریق حملات پیاپی به منازلشان صورت گرفته است.

اعمال محدودیت های اقتصادی و فرهنگی علیه ساکنان اصلی قدس

از ژوئن 1967 میلادی که رژیم صهیونیستی مناطق دیگری از فلسطین به ویژه بیت المقدس را به اشغال خود درآورد، به لغو قوانین و مقررات موجود در آن مناطق از جمله این شهر و تلاش برای تغییر ماهیت عربی آن روی آورد.

این رژیم در این راستا، قانون نظام قانونی و اداری سال 1970 میلادی را صادر کرد که به موجب آن، این رژیم تمام قوانین اردنی جاری در قدس را لغو کرد و سیاست یهودی سازی را به ویژه در چارچوب های تشکیلاتی و ساختاری مختلف زندگی مانند آموزش، امور قضایی، اماکن عمومی، تشکل های دینی و سیاسی و ... در پیش گرفت.

مهمترین اقدامات ظالمانه و زورگویانه ای که رژیم صهیونیستی در این زمینه انجام داد، به این شرح است :

در بخش آموزشی، انواع موسسات آموزشی بیت المقدس هدف اقدامات اسرائیلی برای بیرون راندن ساکنان اصلی آن از طریق اعمال محدودیت های شدید علیه آنها در زمینه ورود و خروج از قدس همزمان با محاصره کرانه باختری قرار گرفت که منجر به تعطیلی مدارس از یک سو و محروم کردن دانش آموزان از مدرسه و تحصیل به سبب غیبت معلمان عرب که بیشتر آنها از خارج قدس می آمدند، شد. مقامات صهیونیست همچنین برای داشتن بهانه اخراج دانش آموزان، ابتدا مجوزهای ورود یا خروج در زمان های مشخص برای آنها صادر می کردند و در صورت تاخیر و نقض این زمان ها، آنها را اخراج می کردند.

این اقدامات صهیونیست ها سبب افزایش مشکلات دانش آموزان فلسطینی شد، صهیونیست ها همچنین، زبان عبری را به عنوان زبان رسمی مدارس در کنار زبان های اروپایی جایگزین زبان عربی کردند و همچنین به لغو شیوه ها و کتاب های آموزشی که پیش از اشغال قدس در سال 1967 میلادی رایج بود، دست زدند.

اعمال شهریه های سنگین با هدف محروم و منصرف کردن دانش آموزان فلسطینی از تحصیل از دیگر اقدامات غیر انسانی رژیم صهیونیستی در بیت المقدس بود، زمانی که شهروندان عرب به ایجاد مدارس مردمی که تابع نظام آموزشی اسرائیلی نبود، اقدام کردند، رژیم اشغالگر قدس، قانون شماره 564 را در هجدهم جولای 1969 میلادی را تصویب کرد که راه اندازی مدارس جدید را بدون مجوز این رژیم منع می کرد.

صهیونیست ها همچنین تمام کتاب های درسی را که ارتباط نزدیکی با تاریخ فلسطین داشت، از بین برده و کتاب ها و جزواتی را چاپ کردند که پر از مغالطات بوده و حقایق تاریخی را مخدوش می کرد.

مقامات اسرائیلی همچنین قانون شماره 854 را که مخصوص دانشگاه های کرانه باختری و بیت المقدس بود، تصویب کرده و موانعی را در برابر دانشجویان و تحصیل آنها ایجاد کردند.

رژیم صهیونیستی این اقدامات را با اهداف زیر در بخش آموزشی انجام داد :

-تغییر ساختار تحصیل و آموزش و اسرائیلی کردن ماهیت آن

-جلوگیری از تمدید و ایجاد مراکز آموزشی برای برچیدن روند آموزشی مرسوم در قدس

-مانع تراشی در برابر تحصیل فلسطینی ها برای گسترش بیسوادی در میان آنها

-تحمیل نقشه اسرائیلی بر دانش آموزان فلسطینی

-از بین بردن پیوندها میان جامعه عربی ساکن قدس و جامعه خارج از مناطق اشغالی تا از تعلق ملی از طریق تحمیل شیوه های تحصیلی مد نظر خود جلوگیری کند.

جنگ قضایی صهیونیست ها در قدس

رژیم صهیونیستی همان شیوه ای را که در خصوص تحصیل و آموزش در پیش گرفت، با توجه به اهمیت دستگاه قضایی و نفوذ یکسان قانون دانان و علما در زمینه مسائل قضایی دنبال کرد و بر همین اساس، سیاست ادغام دستگاه قضایی قدس را در دستگاه قضایی اسرائیل از طریق تصویب قانون ویژه شماره 39 با انتقال دادگاه تجدیدنظر از قدس به رام الله اجرا و دادگاه بدوی قدس را هم منحل کرد.

رژیم صهیونیستی همچنین تمام دادگاه های موجود در قدس را از نظام قضایی کرانه باختری جدا کرد که در آن زمان تابع نظام قضایی اردنی بودند.

دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی اقداماتی همچون انتقال دفاتر دادگاه ها و دفاتر ثبت اسناد و وسایل آن به دادگاه های اسرائیلی، به رسمیت نشناختن هیچ یک از احکام صادره از دادگاه قانونی قدس، تبعید رئیس دادگاه قانونی قدس و انتقال اختیارات دادگاه قانونی قدس به دادگاه یافا، ابطال تمام احکام صادره از اداره دادگاه های اسلامی انجام داد.

اقدامات رژیم صهیونیستی در زمینه خدمات عمومی و حرفه های آزاد

مقامات اسرائیلی پس از جنگ ژوئن 1967 میلادی، اقدامات زورگویانه ای را از طریق سیطره بر شهر قدس در زمینه خدماتی که به شهروندان فلسطینی ارائه می شد یا حرفه ها و مشاغل با هدف راندن آنها از این شهر انجام داد و قوانین و دستورات اداری نظامی فراوانی هم در این زمینه صادر کردند که شامل :

-انتقال مراکز خدمات پزشکی متعلق به ساکنان عرب قدس به شهر رام الله

-مجبور کردن ساکنان عرب به ثبت مشاغل و حرفه های خود نزد موسسات اسرائیلی

-ایجاد مرکز خدمات امور اسرائیلی و بستن مراکز خدماتی فعال در آن

-سیاست تغییر نام های خیابان ها و تبدیل آنها به اسامی عبری و نیز تغییر اصطلاحات دولتی

-تحمیل گردش واحد پول اسرائیل به عنوان واحد پولی رایج در بیت المقدس و افتتاح بانک های اسرائیلی بر اساس قوانین و مقررات اسرائیلی

-مجبور کردن مراکز تجاری قدس به دریافت مجوز از ادارات اسرائیلی بر اساس قوانین رژیم

-تحمیل مالیات های سنگین بر صاحبان حرفه ها و مشاغل برای اینکه آنها به نفع مقامات صهیونیست کار کنند.

-ایجاد رعب و نگرانی در شهروندان و تجار عرب از طریق تحمیل تعرفه های سنگین بر کالاها و اجناس برای مجبور کردن آنها به رها کردن مراکز تجاری خود

-اجرای سیاست زورگویانه درباره پل های ارتباطی باز با اردن از طریق بستن آن به روی ساکنان بیت المقدس در زمینه سفر یا کار و باز کردن آن در صورت مهاجرت یا ترک شهر

این اقدامات نشان می دهد که رژیم صهیونیستی فشارهای شدیدی را بر ساکنان اصلی یعنی فلسطینی قدس در زمینه زندگی روزمره اعمال کرده و موانع زیادی را در برابر آنها از طریق اجرای قوانین ظالمانه ایجاد کرده است که این اقدامات نشان می دهد که هدف از سیاست رژیم صهیونیستی، سیطره کامل بر شهر قدس و ایجاد کمربندی امنیتی در اطراف آن از طریق فعالیت های فشرده و گسترده در زمینه های مختلف است.

با نگاهی به سیاست رژیم صهیونیستی در بیت المقدس از پنجم ژوئن 1967 تا کنون و سیطره بر بسیاری از مناطق آن این حقیقت روشن می شود که هدف صهیونیست ها یهودی سازی کامل قدس و ساخت معبد ادعایی سلیمان و تخت داود در قدس و تخریب مسجدالاقصی است.

به طوری که مقامات صهیونیست از همان ابتدای اشغال بیت المقدس، تعدی به مقدسات دینی را به صورت سازمان یافته از طریق تحریک گروه ها و تشکل های صهیونیستی در پیش گرفتند.

رژیم صهیونیستی، اشغال شهر قدس را آغازی برای آنچه مرحله خلاصی و نجات ملت یهود خوانده، قلمداد کرده است.

نکته دیگر آنکه اقدامات صهیونیست ها علیه مقدسات اسلامی قدس نشان دهنده توطئه هدفمند آنها با رنگ و لعاب دینی سراسر تحریف و ضد آیین یهودیت است. هدف از تجاوزات مکرر به مقدسات اسلامی قدس، از بین بردن تمام نمادهای فرهنگی و تمدنی آن بوده است.

حفاری هایی که صهیونیست ها در قدس و به ویژه در زیر مسجدالاقصی انجام داده اند، نشان می دهد که ادعاهای آنها درباره وجود معبد سلیمان کاملا بی اساس است و اقدامات آنها در مصادره اراضی و از بین بردن زمین های کشاورزی، تخریب منازل و وادار کردن هزاران نفر از ساکنان اصلی بیت المقدس به ترک آن در چارچوب طرح و هدف رژیم صهیونیستی برای خالی کردن سرزمین فلسطین از صاحبان اصلی آن و اجرای قوانین اسرائیلی است که این اقدامات در شهرهای عربی دیگری که در سال 1948 تحت سیطره صهیونیست ها قرار گرفتند مانند حیفا، یافا و اللد و دیگر شهرهای عربی فلسطینی انجام شد.

همچنین باید به تلاش مقامات صهیونیستی برای از بین بردن هویت فرهنگی عربی از طریق در پیش گرفتن شیوه اسرائیلی و تبدیل زبان عبری به زبان رسمی در مدارس قدس و اعمال محدودیت های شدید بر مدارس عرب قدس اشاره کرد.

افزایش ساکنان یهودی و تلاش برای غصب مساحت های زیادی از اراضی قدس برای اسکان یهودیان و تبدیل یهودیان به اکثریت جمعیت قدس و محاصره کامل مناطق فلسطینی نشین به وسیله شهرک ها با هدف یهودی کردن این شهر و احداث شهرک های زیادی در اطراف قدس برای ایجاد قدس بزرگ از دیگر اقدامات تجاوزکارانه و غیر قانونی رژیم صهیونیستی در قدس به شمار می رود.

ادامه دارد...

انتهای پیام/ر