آزادی بیان به سبک دنیای جدید در ۱۰ اپیزود

خبرگزاری تسنیم:

اپیزود اول
ظهر روز چهارشنبه 17 دی‌ماه خبری عجیب و بهت برانگیز از قلب اروپا در سراسر جهان مخابره می‌شود. خبری که دقایقی بعد به تیتر نخست تمام رسانه‌ها تبدیل می‌شود. دو مرد نقابدار با اسلحه‌های AK-47 (کلاشینکف) وارد دفتر نشریه «شارلی ابدو» می‌شوند و 12 تن را به قتل می‌رسانند. ساعاتی از این حادثه تروریستی نگذشته که بازی کثیف رسانه‌ای در غرب کلید می‌خورد و مانند همیشه سر پیکان به سوی مسلمانان نشانه رفته است.

اپیزود دوم
پس از پناه بردن برادران کواچی (عاملان حادثه شارلی ابدو) به یک چاپخانه، در محلی دیگر مردی مسلح به نام امدی کولیبالی، در فروشگاه مواد غذایی یهودیان در شرق پاریس عده‌ای را گروگان می‌گیرد و سرانجام یگان‌های مقابله با تروریسم فرانسه با یورش به فروشگاه، مرد مسلح را می‌کشند و ماجرا تمام می‌شود.

اپیزود سوم
این حوادث تروریستی بلافاصله با ابراز انزجار محافل داخلی در ایران و البته مسلمانان واقعی سراسر جهان روبرو می‌شود. با آنکه این نشریه فرانسوی بار‌ها اقدام به کشیدن کارتون‌های موهن از پیامبر اسلام (صلوات الله علیه) کرده، ولی تمامی مسلمانان جهان یک‌صدا این اقدام تروریستی را محکوم می‌کنند. مسلمان با وجود آنکه بار‌ها نسبت به کشیدن این تصاویر موهن علیه‌ای نشریه تظاهرات کرده بودند، این اقدام تروریستی را به شدت محکوم می‌کنند؛ گرچه «شارلی ابدو» درست در نخستین شماره خود پس از این حادثه بازهم تصویر موهنی از پیامبر اسلام را در صفحه نخست خود چاپ می‌کند.

اپیزود چهارم
پس از رخ دادن حوادث تروریستی پاریس، عده‌ای در داخل از‌‌ همان ساعات اولیه اقدام به حمایت از نشریه «شارلی ابدو» می‌کنند و تصاویر آن را در رسانه‌های اجتماعی خود قرار می‌دهند و برخی کارتونیست‌ها نیز کارتون‌هایی با مضمون حمایت از کارتونیست‌های شارلی ابدو می‌کشند. صرف نظر از محکومیت این اقدام تروریستی، بد نیست نگاهی به کارتون‌های این مجله فرانسوی نیز بیندازیم. کارتون‌هایی که به بی‌پروا‌ترین و البته توهین‌آمیز‌ترین شکل ممکن به پیشوای دینی و پیامبر بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان جسارت می‌کند. روشن‌فکر نما‌ها تمسخر عقاید دینی بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان را امری عادی می‌دانند و البته بدشان نمی‌آید رخ دادن چنین حادثه تروریستی را به اسلام ربط دهند.

اپیزود پنجم
مقام‌های مسول در فرانسه و البته دیگر کشورهای اروپایی از‌‌ همان اول یک شعار واحد دارند. هیچ کس و هیچ چیزی نمی‌تواند «آزادی بیان» را از ما بگیرد. «آزادی بیان» فصل مشترک تمامی نشست‌های خبری و مصاحبه‌ها در رسانه‌های غربی است. در تجمعات اعتراضی نیز بر این موضوع تاکید می‌شود و اروپا را سرزمینی می‌دانند که در آن هیچ گونه حد و مرزی برای آزادی وجود ندارد.

اپیزود ششم

حدود پنج ماه پس از اتمام آخرین جنگ تمام عیار رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌دفاع غزه که منجر به قتل عام بیش از دو هزار نفر که بیشتر آن‌ها کودکان و زنان بودند، شخصی در صف اول تظاهرات روز یکشنبه 21 دی‌ماه پاریس حاضر می‌شود که تعجب بسیاری را برمی‌انگیزد. حضور بنیامین نتانیاهو که به عنوان یک جنایتکار جنگی شناخته ‌می‌شود به طنز تلخی در آن روز تبدیل شده و این مراسم را به حاشیه می‌کشد.

البته خبر‌ها حاکی از آن است که حتی رییس جمهور فرانسه نیز از نتانیاهو خواسته بود به مراسم روز یکشنبه پاریس نیاید!

نکته تاسف بار اینکه درست چند روز پیش از سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به پاریس دو کودک فلسطینی که خانه‌ها خود را بر اثر حملات سربازان اسراییلی از دست داده بودند، بر اثر بارندگی و البته سرمای شدید جان باختند.

مسولان کشورهای اروپایی و البته آمریکا که در محکوم کردن جنایت پاریس از یکدیگر سبقت می‌گرفتند، معلوم نیست در جنگ اخیر علیه مردم غزه و کشته شدن روزانه حداقل 20 کودک فلسطینی کجا بودند؟!

اپیزود هفتم
‌ «هولوکاست»! تعریف یک خطی آن می‌شود: کشتار یهودیان به دست نازی‌ها در جریان جنگ جهانی دوم. صرف نظر از درست بودن یا نادرست بودن این رویداد، باید یادآور شد که انکار هولوکاست و یا حتی تحقیق در مورد آن در برخی از کشورهای اروپایی جرم محسوب می‌شود.

-دیوید ایروینگ: نویسنده انگلیسی و متخصص در رشته تاریخ جنگ جهانی دوم. او یکی از مشهور‌ترین منکران هولوکاست است که پس از اقرار به پافشاری‌اش بر انکار نسل‌کشی، در سال 2006 میلادی، در اتریش به سه سال زندان محکوم شد.

-روژه گارودی: استاد دانشگاه، فیلسوف و نویسنده فرانسوی که بخاطر نوشته‌هایش و موضع‌گیری‌های سیاسی‌اش به عنوان یک منکر هولوکاست توجه عمومی را به خود جلب کرده بود.
در 1998، یک دادگاه فرانسوی وی را به جرم انکار هولوکاست و افترای نژادی مجرم شناخت و بخاطر کتاب اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسرائیل که در سال 95 نوشته بود، در آن زمان 120هزار فرانک فرانسه معادل حدوداد 40 هزار دلار جریمه کرد.

-یورگن گراف: مورخ و پژوهشگر سوئیسی که به خاطر سخنانش در انکار هولوکاست به زندان محکوم شد و برای فرار از زندان از سوئیس خارج شد. وی هم‌اکنون در روسیه زندگی می‌کند.

-روبر فوریسون: در سال 2006 به دلیل مصاحبه‌ای که در سال 2005 با شبکه سحر انجام داد، به جرم انکار هولوکاست، به سه ماه زندان و پرداخت 7500 یورو محکوم شد. وی به خاطر بیان عقیده‌اش، بار‌ها از سوی گروه‌های تندروی یهودی مورد آزار و ضرب و شتم قرار گرفته‌است.

یکی از مرزهای آزادی بیان به سبک غربی هولوکاست بوده و هست که کسی حق اظهار نظر و البته تحقیق در مورد آنرا ندارد.

اپیزود هشتم
یک سایت کارتونی با مدیریت کارتونیست با سابقه ایران، مازیار بیژنی، با مضمون به چالش کشیدن هولوکاست فعالیت خود را به صورت بین‌المللی آغار می‌کند. عده‌ای از‌‌ همان ابتدا علیه این سایت موضع‌گیری می‌کنند و آن را اقدامی تحریک آمیز و غیرضروری می‌دانند و عده‌ای نیز در خارج از ایران آن را مصداق توهین به ارزش‌ها عنوان می‌کنند و خواهان تعطیلی آن می‌شوند. این سایت اما به قوت فعالیت خود را دنبال می‌کند و پس از مدتی می‌تواند طرفداران بسیاری را به سمت خود جلب کند. برخی از رسانه‌های غربی فعالیت چنین سایتی را محکوم می‌کنند و آن را اقدام توهین آمیز می‌دانند!

اپیزود نهم
یک جوان سیاه پوست بی‌دفاع، توسط پلیس آمریکا در فرگوسن کشته می‌شود. کشته شدن این جوان، سراسر آمریکا و حتی اروپا را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد و تظاهرات علیه‌نژاد پرستی علاوه بر خیابان‌ها در قلم کارتونیست‌های جهان به چشم می‌خورد، اما گویی در ایران کارتونیست‌ها چندان تمایلی برای کشیدن کاریکاتوری با این مضمون ندارند. گویا در ایران کارتون‌های مختلف از بابانوئل و موش‌های تهران و شبکه‌های اجتماعی و... جذابیت بیشتری از حادثه فرگوسن برای سوژه شدن کارتون‌ها دارد.

اپیزود آخر
آزادی بیان خوب است، ولی آن طور که دولت‌مردان غرب می‌خواهند!

انتهای پیام/