چرا سرخابی‌ها به بورس و فرابورس نرفتند؟

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم؛ سال گذشته در دوازدهمین رو بهمن ماه بود که نمایندگان مجلس در جریان بررسی بخش درآمدی لایحه بودجه 93 کل کشور با الحاق یک بند به تبصره 3 این لایحه موافقت کردند تا در سال 1393 سهام باشگاه‌های فرهنگی و ورزشی پرسپولیس و استقلال از طریق مزایده و با رعایت قانون نحوه اجرای سیاستهای کلی اصل 44 واگذار شود و این اتفاق نیز تائید کننده مجموعه عواملی شد تا سهام این دو باشگاه راهی را بجز بورس و فرابورس برای واگذاری در پیش بگیرند.
در چند روز گذشته هم سازمان خصوصی سازی پس از حدود 10 سال خلف وعده، سرانجام جزئیات واگذاری دو تیم آبی و قرمز را منتشر کرد تا 100 درصد نشان تجاری(برند) و املاک و دارایی‌های این دو باشگاه در مجموع به ارزش 580 میلیارد تومان در روز دوشنبه 27 بهمن به مزایده گذاشته ‌شود.
در بیان چرایی واگذاری سهام دو تیم سرخابی از مسیری بجز بازار سرمایه باید گفت پذیرش شرکت‌ها در بورس اوراق بهادار تابع شرایط خاص است. باشگاه‌ها باید به شرکت‌های سهامی عام تبدیل و دو سال عملکرد مثبت داشته باشند.
بر اساس قوانین موجود برای این که سهام شرکتی قابلیت عرضه در بورس را داشته باشد باید سودآور باشد، اما تیم‌های آبی و قرمز در حال حاضر زیان‌ده هستند و بدهی‌های قابل توجهی دارند. از این رو برای این که بخش خصوصی بتواند این تیم‌ها را به سودآوری برساند باید سهام مدیریتی آنها واگذار شود.
شفافیت مالی و چشم‌انداز روشن از دیگر شرایط ورود باشگاه‌های ورزشی به بورس است که در حال حاضر تهیه صورت‌های مالی شفاف سالانه توسط حسابدار رسمی برای هر دو تیم فرآیندی غیرمعمول، پیچیده و تا اندازه‌ای غیرممکن به نظر می‌رسد.
بر اساس قانون، شرکت‌هایی که پتانسیل ورود به بورس را دارند از طریق بازار سهام باید کشف قیمت شوند و شرکت‌هایی که نمی‌توانند بستر ورود بورس را در کوتاه مدت فراهم کنند از طریق مزایده واگذار می شوند. علاوه بر این باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس در حال حاضر مشکل تدوین اساسنامه و هماهنگی با اساسنامه مورد نظر بورس برای واگذاری را دارند؛ از این رو عرضه باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس از طریق مزایده راه‌کاری است که برای خصوصی‌سازی این دو تیم انتخاب شد.
اما در خصوص نحوه قیمت گذاری این دو باشگاه نیز باید گفت؛ سازمان خصوصی‌سازی رویه‌های متفاوتی برای قیمت‌گذاری سهام شرکتهای دولتی جهت واگذاری به بخش خصوصی دارد که برای قیمت گذاری شرکتهایی که دارایی نامشهود دارند و برند آنها در مقایسه با ارزش دارایی‌های فیزیکی شرکت قابل توجه است می‌باید معیارهای نوین قیمت گذاری استفاده شود و دقت بیشتری روی قیمت‌گذاری این گونه شرکتها اعمال شود.
بازیکنان از جمله دارایی های باشگاهها محسوب می‌شوند که هر یک، از ارزش خاصی برخوردارند. وضعیت ارزشگذاری این بازیکنان مراحل کارشناسی ویژه خود را طلب می‌کند که در نهایت به واقعی شدن قیمت باشگاه می‌انجامد که البته با توجه به سازوکار متفاوت این واگذاری، خریداران استقلال و پرسپولیس تنها مالکان برند و املاک این دو تیم هستند و در پایان لیگ کنونی هم قرار است دو تیم فعلی منحل شوند و خریداران جدید ملزم به تشکیل استقلال و پرسپولیس با تشکیلات و بازیکنان مورد علاقه و سلیقه خود هستند.
از سوی دیگر ارزشگذاری نشان تجاری و برند باشگاههای ورزشی نیز از دیگر موارد مهم در بحث قیمت گذاری سهام تیم‌های ورزشی برای واگذاری به بخش خصوصی است و بنابر اعلام سازمان خصوصی سازی برای تعیین قیمت برند این دو باشگاه پرطرفدار که از نظر ارزش جزو 50 برند برتر باشگاهی دنیا هستند از 6 روش استفاده شده و در نهایت نیز قیمت نهایی اعلام شده، میانگین قیمت این 6 روش عنوان شده است.
بر اساس این گزارش، دو باشگاه آبی و قرمز در حالی در روز 27 بهمن امسال روی میز مزایده گذاشته می شوند که اسم و علامت تجاری (برند)، مجموعه ورزشی شهید مرغوبکار و تاسیسات و تجهیزات مجموعه به‌مساحت عرصه 38500 مترمربع و 4289 مترمربع اعیان، ساختمان مرکزی شرکت به‌مساحت عرصه 224 مترمربع و 900 مترمربع اعیان و ملک واقع در منطقه تلو به‌مساحت عرصه 30 هزار مترمربع از جمله دارایی‌ها و املاک باشگاه استقلال برای واگذاری هستند و اسم و علامت تجاری(برند)، مجموعه ورزشی شهید درفشی‌فر و تاسیسات و تجهیزات مجموعه به‌مساحت عرصه 17969 مترمربع و مساحت اعیان 4125 مترمربع به‌علاوه ساختمان مرکزی شرکت به‌مساحت عرصه 194 مترمربع و مساحت اعیان 750 مترمربع از جمله دارایی‌ها و املاک باشگاه پرسپولیس برای واگذاری محاسبه شده اند.

مهدی حاجی وند
انتهای پیام/