ایران یک بازیگر منطقه‌ای مهم و شریک انرژی و تجاری اروپاست

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، نخست وزیر متئو رنتزی با دست گذاشتن روی یک قاضی (سرجیو ماتارلا، قاضی دادگاه قانون اساسی این کشور) از او برای رسیدن به پست ریاست جمهوری، حمایت کرد و دست آخر نیز، گزینه او رئیس جمهور «چکمه» شد.

پیش از این، بسیاری از کارشناسان و سیاستمداران ایتالیایی شانس رومانو پرودی، نخست وزیر اسبق این کشور را بیش از دیگر نامزدها می‌دانستند. با استعفای جورجیو ناپولیتانو از مقام ریاست جمهوری ایتالیا، دردسر تازه‌ای به مجموعه مشکلات سومین اقتصاد بزرگ حوزه یورو اضافه شد. مرد کارکشته، اعلام بازنشستگی کرد و به‌سبک بازیکنانی چون روبرتو باجو در کالچو (لیگ فوتبال ایتالیا)، چکمه‌های خود را آویخت. حالا پارلمان ایتالیا باید هرچه سریعتر جانشین ناپولیتانو را معرفی کند.

ناپولیتانو که 89 سال دارد، دلیل این اقدام را افزایش سن و خستگی عنوان کرد. جورجیو ناپولیتانو که 89 سال سن دارد، زندگی سیاسی خود را از سال 1953 و به‌عنوان نمایندۀ حزب کمونیست ایتالیا در پارلمان این کشور آغاز کرد.

وی همچنین سابقۀ وزارت کشور و نمایندگی در پارلمان اروپا را دارد. جورجیو ناپولیتانو به‌مدت 8 سال، نمایندۀ حزب کمونیست ایتالیا در پارلمان اروپا بود. از دیگر سمتهای او پیش از ریاست جمهوری ایتالیا می‌توان به ریاست کمیسیون امور نهادها در اتحادیۀ اروپا اشاره کرد.

جورجیو ناپولیتانو که توسط رئیس جمهوری پیش از خود به‌عنوان سناتور مادام العمر ملقب شده بود، برای نخستین بار در تاریخ دهم می 2006 ریاست جمهوری این کشور را به‌عهده گرفت. وی همچنین نخستین فرد از حزب کمونیست ایتالیا است که به این سمت منصوب شد. او یازدهمین رئیس جمهوری ایتالیا بود که به‌مدت 9 سال این سمت را در اختیار داشت. ناپولیتانو اولین بار در سال 2006 میلادی و برای دومین بار نیز در 20 آوریل 2013 و در شرایطی که ایتالیا دچار بحران سیاسی بود، انتخاب شد. با استعفای رئیس جمهوری، پیترو گرسو، رئیس سنا و سرپرست سابق گروه مقابله با مافیا در ایتالیا به‌طور موقت این سمت را به‌عهده گرفته بود.

خبرنگار بین الملل تسنیم برای بررسی آخرین تحولات سیاسی و اقتصادی در «چکمه» با «باربارا ماترا»، نماینده پارلمان اروپا و نماینده ایتالیا در این پارلمان گفتگو کرده که در ادامه پرسش و پاسخ‌های آن از نظر شما مخاطبان می‌گذرد.

به‌نظر شما چه‌کسی بهترین جایگزین برای جورجیو ناپولیتانو بود؟

من نمی‌توانم نام هیچ کاندیدای خاصی را ببرم، اما من می‌گویم که مایل بودم رئیس جمهور آینده یک زن باشد. مردان عموماً 79.27 درصد همه پستهای سازمانی را در ایتالیا اشغال کرده‌اند از فرمانداری گرفته تا مناصب بالاتر در وزارتخانه‌ها و پارلمان‌ها، ایالات، مناطق و همین‌طور بقیه مناصب. من سالهای زیادی است که برای تساوی جنسیتی مبارزه می‌کنم بنابراین امیدوار بودم که یک زن به‌عنوان رئیس جمهور انتخاب شود.

به‌نظر شما سیلویو برلوسکونی جایگزین خوبی برای ناپولیتانو بود؟

البته برلوسکونی می‌توانست یک رئیس جمهور عالی باشد اما من همان‌گونه که گفتم اکنون زمانی بود که برای ایتالیا باید یک رئیس جمهورِ زن، برگزیده می‌شد.

نظر شما درباره رومانو پرودی چیست، آیا او می‌توانست یک رئیس‌جمهور موفق باشد؟

به‌نظر من آقای پرودی یک نامزد ایده‌آل نبود. او در انتخابات 2013 شکست خورد و پارلمان ایتالیا در مقابل ریاست جمهوری احتمالی او ایستاد.

نظر شما درباره عملکرد اقتصادی ماتئو رنتزی در سال 2014 چیست؟

اگر به 6 ماه پیش و ریاست ایتالیا در اتحادیه اروپا برگردیم من انتظار نتایج بیشتری را داشتم. من معتقدم حداقل 4 شانس عمده ما از دست رفت، نخست آنکه آلمان توافق روی قانون "made in" را بایکوت کرد که اجازه می‌داد محصولات تولیدی در بیشتر بخشهای اتحادیه اروپا برچسب "European" بخورند. دوم، رفتن از عملیات "Maro Nostream" به "Triton" که مبارزه علیه مهاجرت غیرقانونی را تقویت نکرد. سوم، شورا به توافقی درباره فعالیت‌های "Woman on board" که یک پیش‌نویس اجرایی در خصوص تساوی جنسیتی با هدف تشویق حضور زنان در شرکت‌ها می‌شد دست نیافت و آخری اینکه، مسئله دو نفر نیروی دریایی ایتالیا که دستگیر شدند و توسط نیروهای هندی بازداشت شدند، هنوز حل نشده است.

پیشنهاد شما برای حل بحران اقتصادی ایتالیا چیست؟

ایتالیا ابتدا باید فضایی برای استفاده بهتر از سرمایه گذاری منطقه‌ای در اتحادیه اروپا ایجاد کند. پایان سال 2015 آخرین زمان برای تخصیص و هزینه کردن منابع بودجه ساختاری اروپا در دوره 2007-2013 است. ایتالیا بین کشورهای اروپایی، کمترین سهم از منابع موجود را برد. مطابق اصول کمیسیون اروپا، بین لیست اعضایی که بهترین استفاده را از این بودجه کردند، ایتالیا بین آخری‌ها بود که فقط 62.4% از منابع موجود را جذب کرده بود. تنها جمهوری چک، اسلواکی، رومانی و کرواسی بدتر از ایتالیا عمل کرده بودند. در مورد تأمین ملی (co-financig)، ایتالیا 140 میلیارد یورو را تا 31 دسامبر 2015 هزینه خواهد کرد. علاوه بر این در دوره 2014 – 2020 ایتالیا 32.2 بیلیون یورو را تحت سیاست همبستگی اروپا مدیریت خواهد کرد.

اولویت‌های اصلی برنامه سرمایه گذاری ایتالیا برای حل بحران اقتصادی باید شامل موارد زیر باشد:
*توسعه یک محیط تجاری با نوآوری دوستانه
*تعبیه زیرساخت‌هایی با بهره‌وری بالا، مدیریت و کارایی منابع ملی
*افزایش مشارکت بازار نیروی کار، ارتقای ظرفیت اجتماعی و بهبود کیفیت نیروی انسانی
*حمایت از کیفیت، اثربخشی و کارایی مدیریت دولتی

پیش‌بینی شما در مورد اقتصاد ایتالیا در سال 2015 چیست؟

باید بگویم که فضا در سطح جهانی در حال بهبود است. ارزش یورو دربرابر کاهش بهای دلار آمریکا حفظ می‌شود، قیمت نفت در یک سطح خیلی پایین ثابت می‌ماند که این اثر چشمگیری بر بهبود کشورهای واردکننده‌ای چون ایتالیا دارد و از این نظر تأثیر خوبی بر ما دارد. همچنین ایتالیا باید اعتماد خانوارها، تجار و افراد جوان را بازسازی کند.

در 15 ژانویه، در چارچوب read-show برای ارتقای برنامه سرمایه گذاری، «جرکی کتِنن» (jyrki katainen)، مسئول شغل، رشد، سرمایه گذاری و رقابت پذیری اعلام کرد ایتالیا کشوری است که  قادر است فضاهای جدیدی برای انعطاف پذیری سرمایه گذاری در اتحادیه اروپا داشته باشد. کمیسیون اروپا پیشنهادهای مشخصی برای بودجه اروپایی و سرمایه گذاری استراتژیک برای تجهیز حداقل 315 میلیارد یورو در بخش خصوصی و دولتی خواهد داشت. پیام واضح است؛ این فرصت بزرگی برای ایجاد شغل و رشد مورد نیاز است تا پروژه‌های توسعه‌محور و ریسک‌های سرمایه‌ای برای شرکت‌های کوچک و متوسط آغاز شود.

اما برای موفق شدن ایتالیا باید اصلاحات لازم برای بهبود فضای سرمایه گذاری انجام شود. این اصلاحات برای موفقیت فعالیت‌های جدید لازم است تا سرمایه گذاری انجام شود و رشد از سر گرفته شود. این نشانه‌ها گام نخست برای انعطاف پذیری و پایان ریاضت است و حالا زمانی است که باید کار را انجام دهیم.

روابط اقتصادی بین ایران و اتحادیه اروپا را در سال 2015 چگونه می‌بینید؟

به‌طور تاریخی، اتحادیه اروپا همیشه ایران را به‌عنوان یک بازیگر منطقه‌ای مهم و یک شریک بالقوه در زمینه تجاری، انرژی، پژوهش، فرهنگ و زمینه‌های دیگر در نظر داشته است.
گرچه همکاری بین ایران و اتحادیه اروپا الآن نیز وجود دارد اما باید این رابطه را تقویت کنیم و آن را به سطوح عمیق‌تر ببریم. محدودیت‌های موجود برای همکاری ما از نگرانی اتحادیه اروپا و جوامع بین المللی درباره برنامه هسته‌ای ایران است، که باید گفت اکنون زمانی است که باید ایران و کشورهای 1+5 مذاکرات را ادامه دهند تا به‌سمت پیشرفت‌های بعدی و راه‌حل‌های جامع بلندمدت این مسئله قدم بردارند.

گفتگو از مهدی دل‌روشن

انتهای پیام/*