سه سناریوی احتمالی برای تشکیل کابینه آینده اسرائیل

به گزارش گروه بین الملل  خبرگزاری تسنیم،  در شرایطی که رقابت های انتخاباتی اسرائیل فاقد یک موضوع مشخص و اصلی است، سه سناریو در مورد کابینه آینده قابل پیش بینی است و از آن انتظار نمی رود در مورد برخی مسائل از جمله مذاکرات با فلسطین تصمیم نهایی را بگیرد.

در این میان، «اسحاق هرتسوگ» رئیس مخالفان اسرائیلی و بینامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم به اتفاق معتقدند شریک فلسطینی برای مذاکرات وجود ندارد، از همین رو از کابینه آینده انتظار نمی رود که راه حل های نهایی ارائه کرده  یا تصمیمات سرنوشت ساز بگیرد، بنابراین با توجه به موازنه قدرت و نیز بر اساس نظر سنجی های انجام شده، سه سناریو برای شکل کابینه آینده پیش بینی می شود.

قبل از هر چیز باید دانست که نظام سیاسی اسرائیل پارلمانی است، به این معنی که در انتخابات سراسری نخست وزیر انتخاب نمی شود بلکه احزابی که در پارلمان حضور دارند، انتخاب می شوند.

نخست وزیر پس از انتخابات با فراکسیون های پارلمانی که آرای مورد نیاز را به دست آورده اند، رایزنی کرده و هویت رهبر حزبی که باید کابینه آینده را تشکیل دهد، مشخص می کند و در این خصوص اولویت با رئیس بزرگترین حزب پارلمانی است.

با وجود آن، چه بسا پس از انتخابات وضعیتی به وجود آید که نخست وزیر به جای رئیس بزرگترین حزب، رئیس حزبی را که قدرت بیشتری برای تشکیل ائتلاف باحضور بیش از 60 عضو کنست دارد، مامور تشکیل کابینه کند، یا اینکه رئیس حزبی را که از حمایت بیش از 60 عضو کنست برخوردار است به این کار مکلف سازد حتی اگر برخی از حامیان این شخص عضو ائتلاف پارلمانی نباشند.

این اتفاق در سال 1992- 1995 هنگامی که رابین برای تشکیل کابینه از حمایت بیش از 62 عضو کنست برخوردار بود، رخ داد، از این تعداد پنج نفر از اعضای عرب پارلمان و عضو حزب الجبهه و حزب دموکراتیک عربی بودند و کسانی که از کابینه رابین حمایت کردند عضو ائتلاف کابینه نبودند.

در سال 2009 نیز این سناریو تکرار شد، به این ترتیب که «زیپی لیونی» 82 کرسی پارلمانی را از آن خود کرد، اما در تشکیل کابینه ناکام ماند و تسلیم شروط و دیکته های حریدیم نشد.

روزنامه العرب در این باره نوشت: در این بین سه سناریوی مربوط به کابینه آینده اسرائیل به نظر می رسد احتمال تشکیل کابینه راستگرا به رهبری نتانیاهو و حریدیم بیش از دو سناریوی دیگر باشد.

این سناریویی است که نتانیاهو آن را ترجیح می دهد و بارها به آن اشاره کرده و گفت که ترجیح می دهد یک کابینه ناسیونالیسم با شرکای طبیعی تشکیل دهد. اظهارات او در واقع بیانگر بازگشت ائتلاف تاریخی با احزاب حریدیم در کنار حزب بیت یهودی است.

به عبارت دیگر سناریوی واقعی تر همان تشکیل کابینه راستگرا به رهبری نتانیاهو و حریدیم است و نظر سنجی ها نشان می دهد که این ائتلاف از نظر تعداد نمایندگان پارلمان بزرگترین ائتلاف پارلمانی خواهد بود.

همچنین نظر سنجی ها نشان می دهد که این ائتلاف از 67 نماینده به ترتیب زیر تشکیل خواهد شد:

22 نفر از حزب لیکود

7 نفر از حزب شاس

7 نفر از حزب یهدوت هنوراه

12 نفر از حزب بیت یهودی

10 نفر از حزب کولانو

پنج نفر از حزب لیبرمن

چهار نفر از یاحد به رهبری ایلی یشای

اما سناریوی دوم اتحاد جبهه صهیونیسم و حریدیم و تشکیل کابینه آینده است.

این گزینه برای نخستین بار اواخر هفته گذشته و هنگامی مطرح شد که «روون ریولین» رئیس رژیم اسرائیل که یک لیکودی تمام عیار است هفته گذشته گفت که تلاش خواهد کرد کابینه وحدت ملی تشکیل دهد.

«اریه درعی» رهبر حزب شاس نیز جمعه گذشته به دعوت ریوولین پیوسته و اعلام کرد که از ائتلاف گسترده و کابینه وحدت ملی حمایت می کند.

در مقابل، نتانیاهو و هرتسوگ هر یک در برابر این سناریو ملاحظاتی دارند، با این حال ناظران بر این باورند این گزینه واقعی تر است، به ویژه اینکه نتایج انتخابات به نفع احزابی باشد که از نظر تعداد جز احزاب متوسط به شمار می آیند که نمونه آن حزب بیت یهودی و «ییش عتید» هر یک با 12 کرسی پارلمانی و کولانو بین 10 تا 11 کرسی هستند.

به این ترتیب خطر تکرار تجربه کابینه اخیر نتانیاهو به عنوان یک کابینه بی ثبات افزایش می یابد، زیرا کابینه او به دلیل درخواست ضد و نقیض احزابی که از نظر تعداد متوسط بودند، همواره  دستخوش تنش بود، تا جایی که در نهایت 20 ماه پس از تشکیل آن، کنست منحل و انتخابات زودهنگام برگزار شد.

این سناریو راه حل وسوسه انگیزی برای احزاب بزرگ به شمار می آید و به آنان امکان می دهد با کنار زدن احزاب متوسط و گرفتار کردن آنان در مخالفت ها، خود به توافق مشارکت دست یابند و برای تحقق این هدف از آراء حزب سوم کمک بگیرند و تفاوتی ندارد که حزب سوم بیت یهودی باشد یا حریدیم.

سناریوی سوم نیز تشکیل کابینه چپگرا به رهبری هرتسوگ است.

با این حال هر چند نظر سنجی‌ها حاکی از این است که حزب «متحد صهیونیتسی» با تفاوت چهار کرسی بر حزب لیکود پیش خواهد گرفت، اما این برتری لزوما به این معنی نیست که هرتسوگ مامور تشکیل کابینه خواهد شد.

هرتسوگ با داشتن این کرسی ها به اضافه چهار یا پنج کرسی متعلق به حزب چپگرای میرتس چه بسا 30 کرسی را از آن خود کند در حالی که به 31 کرسی دیگر نیز نیاز دارد و این همان مشکلی است که پیش رو دارد، زیرا چنانچه بخواهد به  کرسی های مشترک عرب ها وابسته نباشد، به رای سه حزب دیگر نیز نیاز دارد.

به عبارت دیگر او به حمایت حزب «ییش عتید» و آراء حزب «کاحلون» که پیش بینی می شود، 10 کرسی را از آن خود کنند، به اضافه آراء حزب حریدیم نیاز دارد.

اما مشکل این است که «یعقوف لیتسمان» رهبر حزب «دیگل هتوره» و اریه درعی رهبر حزب شاس اعلام کرده اند که در کابینه ای که «یائیر لاپید» رهبر حزب ییش عتید در آن حضور داشته باشد، شرکت نخواهند کرد.

در مقابل چنانچه هرتسوگ به حمایت احزاب عربی چشم داشته باشد، با مخالفت کاحلون روبه رو می‌شود، زیرا وی اعلام کرده است در کابینه‌ای که به آراء فهرست مشترک و عربها تکیه کند، شرکت نخواهد کرد و این موضع گیری در نهایت به این معنی است که هرتسوگ تقریبا هیچ شانسی ندارد.

انتهای پیام/ر