مرگِ نورمحمد دُرپور؛ وداع با دوتار

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سال 1393 یادآور خاطره‌هایی خوش برای موسیقی خراسان نیست. غلامعلی پورعطایی و ذوالفقار عسگریان از جمله آخرین بازماندگان نسل گذشته موسیقی خراسان محسوب می شدند که در سال 93 به دیار حق شتافتند. نورمحمد دُرپور نیز آخرین مسافر ابدی سال 93 بود که در 28 اسفند دارفانی را وداع گفت.

نورمحمد دُرپور متولد 1310 در روستای سرخ سرا از توابع باخرز منطقه تربت جام بود و در سال‌های پایانی عمرش از بیماری سرطان رنج می‌برد و برای مداوای توده بدخیم روده بزرگ تحت شیمی‌درمانی قرار گرفت اما پس از مدتی دچار ناراحتی قلبی شد. دُرپور 5 آبان‌ماه 1392 مورد عمل جراحی قلب قرار گرفت اما حدود 7 ساعت پس از عمل دچار سکته قلبی و ضایعه مغزی شد و سرانجام 28 اسفند 1393 درگذشت.

نورمحمد درپور دوتار و روایت‌های حماسی و تغزلی موسیقی منطقه خراسان را نزد استادانی چون حاج جهـانگیـر خان، حاج مـرتضی پـری؛ حاج عبدالحمید رسولی؛ ملا داد خدا کبودانی و ملا یاسین مریدار آموخت و و سبک‌های خوانندگی حلقه ذکر را از خلیفه ملا سلـطان و ملا پایند بلوچ فراگرفت.

درپور همانند بسیاری دیگر از خنیاگران و راویان موسیقی مناطق از طریق جشنواره موسیقی فجر و نیز جشنواره­‌های آیینه و آواز، موسیقی حماسی و نیز جشنواره موسیقی نواحی کرمان و جشنواره های ذکر و ذاکرین به جامعه موسیقی معرفی شد و سپس به عنوان نوازنده‌ای صاحب سبک اجراهای متعددی را در کشورهای خارجی به صحنه برد.

او از معدود بازماندگان صاحب سبک در منطقه جنوب خراسان بود که گنجینه‌ای از نغمه­‌های شفاهی موسیقی این مناطق را در سینه داشت. می‌توان او را نماد موسیقی عرفانی منطقه تربت جام و خراسان به شمار آورد که در روایت‌هایش همه گاه از شعر شاعران و عارفان نامی این منطقه استفاده کرده است که از جمله آنها می توان به  شاعران و عارفانی چون حاج قاضی جلال الدین فقهی سلجوقی، ملا عبدالرئوف مجیدی  شیخ احمد جامی، مولاناعبدالرحمن جامی اشاره کرد.

شاید مرگِ نورمحمد دُرپور به نوعی وداع با ساز دوتار به حساب آید، چرا که استادان این ساز از حمایت چندانی برخوردار نبودند و امکان انتقال داشته‌هایشان به نسل بعدی را نداشتند. از سوی دیگر اوضاع نامناسب استادانی چون دُرپور انگیزه را از جوانان می‌گرفت که سراغ سازِ دوتار بروند. به هر روی اطلاع درستی از شاگردان استادان دوتارنواز خراسان در دست نیست و این بیم می‌رود که با مرگ استادانی چون دُرپور هنرشان نیز برای همیشه خاموش شود.

انتهای پیام/