یک بام و دو هوای توسعه اینترنت در ایران

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، ایران کشوری است که در سال 1993 میلادی به عنوان دومین کشور خاورمیانه یی به جمع دارندگان اینترنت پیوست. شاید در آن زمان کمتر کسی تصور می کرد این شبکه ی جهانی روزی به بزرگ ترین پدیده ی قرن تبدیل و بسیاری از جنبه های زندگی میلیون ها نفر در سراسر جهان به آن وابسته شود ولی امروزه زندگی بدون اینترنت برای بسیاری از ما یک کابوس است و زندگی شخصی و حرفه یی ما را زیر تاثیر قرار می دهد. این تاثیر به حدی قوی است که حتی کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه را نیز در بر می گیرد و کشور ما ایران نیز بدون شک از این قاعده برکنار نیست.

طی سال های اخیر و با وجود رشد فزاینده ی سرعت و گستره ی اینترنت در سراسر جهان و پیشرفت روزافزون ابزارهای تسهیل کننده ی استفاده از آن، کشور ما تا حد زیادی از این قطار پیشرفت جا مانده و اینترنت آهنگ رشد کندی در ایران داشته است؛ رخدادی که بیش از هر چیز ریشه در نگاه های آمیخته با تردید و حتی گاه امنیتیِ افراد یا نهادهای دارای نفوذ به این پدیده دارد.

این محدودیت ها در حالی است که کشورمان جمعی از فعال ترین کاربران اینترنت را در خود جای داده است و طبق آمار، ایران هم اکنون بیشترین شمار کاربران اینترنت در خاورمیانه را دارد. این اشتیاق برای استفاده ی بیشتر و هرچه آسان ترِ کاربران از اینترنت، بدون شک در تناقض با سیاست هایی قرار دارد که طی سال های اخیر از سوی افراد یا نهادهای مسوول در این حوزه اعمال شده است. این سیاست ها در ابتدای سال 2013 میلادی، ایران را در پایین ترین رتبه ی سرعت اینترنت در جهان و حتی پس از کشورهایی نظیر عراق و افغانستان قرار داد. به این ترتیب، در همسنجی با کشوری نظیر کره ی جنوبی که با داشتن سرعت دانلود 20 هزار کیلوبیت (ضریبی برای انبارش و انتقال داده های اینترنتی) در صدر کشورهای دارای بیشترین سرعت اینترنت در جهان قرار دارد، این سرعت 5 تا 8 کیلوبیتی رقمی بسیار ناچیز و پایینتر از استانداردهای جهانی است.

با در نظر گرفتن موارد گفته شده، ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:

1- می توان به جرات گفت در حال حاضر همه ی سازمان ها، وزارتخانه ها و در کل، نهادهای دولتی و خصوصی از اینترنت استفاده می کنند و به آن وابسته اند. علاوه بر این، سال ها است که اقدام هایی نظیر ثبت نام های مهم، سفارش بلیت، اتصال به شبکه ی بانکی و ... از راه اینترنت صورت می گیرد و امروزه حتی برای دسترسی به اخبار خبرگزاری ها و پایگاه های خبری و حتی روزنامه ها باید به اینترنت دسترسی داشت. کاربران می توانند افزون بر پیشبرد امور روزمره و برخورداری از تفریح و سرگرمی، پرسش های مهم و ضروری خود از شخصیت هایی نظیر رییس جمهوری، وزیران، مراجع های تقلید و ... را تنها از طریق جست وجو در پایگاه های شخصی این افراد و به مدد اینترنت مطرح کنند. سامانه های خرید و فروش کالاهای مختلف، مشترکان فراوانی در کشور دارد و بسیاری از این محیط ها در زمینه های گوناگون خدمات خود را با بهترین کیفیت و سرویس های پس از فروش در اختیار کاربران قرار می دهند.

با در نظر گرفتن این توضیح که نشان از وابستگی و نیاز مسوولان و نهادها به اینترنت و گسترش هرچه بیشتر و سریع تر آن به شکل های خانگی و اداری دارد، این پرسش مطرح است که چرا عده یی هنوز هم در تلاش هستند با بهانه هایی که در بسیاری از موردها بوی انگیزه های سیاسی از آن به مشام می رسد و سنگ اندازی در راه عمل به وعده های مسوولان اجرایی در حوزه ی فناوری است، مانع برخورداری مردم از حقوق خود در دستیابی به اینترنت به عنوان امکانی آسان و ضروری در راستای یک زندگی بهتر شوند؟

2- بدون شک اینترنت نیز مانند بسیاری دیگر از ابزارهای فناوری نوین، می تواند ضررهایی را در بر داشته باشد که از میان آن باید به هک شدن پایگاه های مجازی واحدهای اداری، صنعتی، اطلاعاتی و ... کشورها، پورنوگرافی کودکان، جاسوسی سایبری و ... اشاره کرد. با این حال با توجه به کاربردهای پرشمار و به لطف پیشرفت های حوزه ی امنیت سایبری، نمی توان از مزایای اینترنت چشم پوشی کرد و به نوعی صورت مساله را به دلیل بروز خطاهایی در معادله پاک کرد. متاسفانه این سیاست در کشور ما به شدت مرسوم است و برخی افراد تصور می کنند با اعمال فیلترینگ، بستن تارنماهای خبرساز و شبکه های اجتماعی و ... می توانند جلوی بروز هرگونه خطر در این محیط را بگیرند. این در حالی است که برخورد سلبی با این مساله و حذف شتابزده ی آنچه از سوی برخی افراد، عامل بروز مشکل توصیف می شود، راه حل درستی نیست و خیلی زود دریچه یا ابزاری دیگر و چه بسا قویتر جایگزین آن خواهد شد.

افزون بر این، حمایت از فعالیت های نظارتی پلیس سایبری بجای حکم دادن بر فیلتر پایگاه های مختلف در کنار فرهنگی سازی صحیح و توسعه ی اینترنت، از امکان بروز خطر و تهدیدهای مختلف می کاهد.

3- در شرایطی که کشور ما در تلاش است پیوندهای خود با جامعه ی جهانی را گسترش دهد و از پس سال ها ایران هراسی سیمایی پیراسته و واقعی از خود در سطح جهان به نمایش گذارد، فناوری اطلاعات و به ویژه تسهیل و توسعه ی استفاده از اینترنت، می تواند یکی از بهترین و در عین حال آسان ترین راه ها برای تحقق این هدف باشد. بهبود سرعت اینترنت در ایران می تواند هرچه پررنگ تر شدن نقش و حضور کشور در عرصه های مختلف بین المللی را در پی داشته و تبادل های میان افراد و ملت ها را افزایش دهد که خود به بهبود رابطه با دیگر کشورها منجر خواهد شد. بر خلاف تصور عده یی که این افزایش ارتباط را عاملی برای بهره برداری های منفی و زیانبخش قلمداد می کنند، تحول وضعیت اینترنت می تواند فعالیت کشور در عرصه ی جهانی را تسریع بخشد و امکان شناساندن ظرفیت های داخلی در کنار بهره برداری از آخرین تحول های جهانی را فراهم سازد.

نمی توان این نکته را از یاد برد که طی کردن مسیر توسعه در دنیای کنونی، نیازمند استفاده از همه ی ابزارهای فناوری اطلاعات و در راس آن اینترنت است؛ راهی که بسیاری از کشورهای جهان نیز آن را پیموده اند. پس چه بهتر که به این نیاز ضروری به عنوان یک فرصت نگریسته و تهدیدهایی که به واسطه ی آن ممکن است رخ دهد با سیاست های نظارتی کنترل و مدیریت شود.

منبع:ایرنا

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها