ناآگاهی و طلاق عاطفی در سایه شبکههای اجتماعی
خبرگزاری تسنیم: ناآگاهی در زمینه رسانهها و شبکههای اجتماعی، باعث بروز طلاق عاطفی بین همسران و ایجاد فاصله بین والدین، فرزندان و اعضای خانواده شده است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، شاخه طوبی نوشت: ضرورت فعالیتهای فرهنگی و اهتمام به فرهنگسازی در ساختارهای اجتماعی ازجمله مسائلی است که باید در فرآیند برنامهریزیها موردتوجه قرار گیرد. این امر بر اساس نیاز جامعه هدف، بامطالعه و پژوهش به صورت علمی قابلدستیابی است.
کانون پویش بانوان طبرستان، در راستای ارتقا فرهنگ زنان و دختران جامعه و بر اساس بررسیها و نیازسنجیهای که در این حوزه داشته، فعالیتهای فرهنگی را در شهر ساری واقع در استان مازندران انجام میدهد. شاخههای طوبی در ادامه گفتگویی با زهرا پیشنمازی مدیرعامل این کانون داشته است.
از چه سالی شروع به فعالیت کردید؟
ما از سال 1383 فعالیتمان را آغاز کردیم و در سال 1386 به صورت رسمی مجوز ثبت گرفتیم.
فعالیتهای شما به صورت استانی است؟
هدف ما این است که در سطح استان فعالیت کنیم اما در حال حاضر فعالیتهایمان محدود به شهرستان ساری است و امکان پوشش شهرستانهای دیگر استان را پیدا نکردیم.
فعالیتهای شما در کانون در چه حوزههایی است؟
محور فعالیتهای ما در حوزه زنان و خانواده است. جامعه هدفمان نیز دختران و زنان نوجوان و جوان هستند. در این راستا برنامههای آموزشی متنوعی را برگزار میکنیم که از جمله آنها دورههای تربیت مربی است. در این دورهها اکثراً دانشجویان رشتههای الهیات را جذب و برایشان آموزشهایی در زمینه مشاوره، ارتباطات و روابط اجتماعی داریم که آنها پس از دوره در پارکها، خوابگاهها و دانشگاهها فعال میشوند. از دیگر دورههای آموزشی کانون کارگاههای آموزشی پیش از ازدواج، آموزش مهارتهای زندگی ویژه زوجینی که در سه سال اولیه زندگی مشترک هستند.
کمی در مورد عناوین دورهها و کارگاههای آموزشی کانون توضیح دهید.
دورهها و کارگاههای آموزشی و مهارتآموزی کانون با موضوعاتی چون مشاوره، روابط عمومی اجتماعی، ارتباطات فردی و فرد و جمع، نشاط خانواده، نشاط جنسی، مهارت مدیریت امور اقتصاد مقاومتی، بهداشت و سلامت خانواده، بهداشت روابط جنسی، بهداشت زنان، آسیبشناسی ماهواره، فضای مجازی و سایبر و… هدف ما ارتقای فرهنگ جامعه بانوان است تا در مسائل شخصی، خانوادگی، شغلی، فردی و اجتماعی رشد و پرورش پیدا کنند.
این عناوین و موضوعات چگونه انتخاب میشود؟
ما یک گروه در کانون داریم که به صورت علمی به آسیبشناسی و جریانشناسی در سطح جامعه میپردازد و نیازسنجی میکند. اعضای این گروه براساس یافتههای تحقیقی، پژوهشی، نظرسنجی و کارهای میدانی به بررسی مسائل اجتماعی میپردازند و براساس نتایج بررسیها برای رفع یا پیشگیری از آسیبها، برنامههای آموزشی را تدوین میکنیم.
بهجز مواردی که اشاره کردید فعالیت یا برنامه دیگری ندارید؟
از دیگر فعالیتهای کانون کتابخانه تخصصی بانوان در حوزه زنان و خانواده است. تشکیل صندوق قرضالحسنه و اعطای وام به کسانی که درگیر مشکلات اقتصادی هستند و نیز مشاورههای تخصصی که با هزینههای اندک ارائه میشود. یک کار جدیدی هم که در حال حاضر در کانون انجام میدهیم تربیت افرادی است برای اجرای تئاتر با موضوع تاریخ اسلام و عزاداریهای سنتی که مخاطب جوان با این نوع برنامه ارتباط برقرار میکند این برنامه با نام دین به زبان هنر در کانون عملیاتی شده است و قشر جوان از آن استقبال خوبی کردند. به عبارتی وظیفه اصلی ما در کانون تربیت نیروی انسانی برای پاسخگویی به مردم است و در این مسیر از هم روشی که موفقیتآمیز باشد بهره میبریم.
ارزیابی شما از فعالیتهای کانون و میزان موفقیتتان در پیشبرد اهدافتان چیست؟
ارزیابی ما از موفقیت کاری کانون براساس نظر مخاطبین برنامههاست، میزان اثرگذاری، رضایت و استفاده افراد از برنامهها نشاندهنده موفقیت کار و ارزیابی مثبت است. تلاش ما بر این بوده با استفاده از آموزههای اسلامی و نگرش دینی در کنار کار علمی بهره ببریم که این امر باعث موفقیت و رضایت بیشتر مخاطبان کانون است و جنبه کاربردی دارد. ازآنجاییکه ما شیعه هستیم و ریشه مذهبی داریم حتی اگر افراد در ظاهر گسستگی از دین داشته باشند اما فطرت معنوی دارند و با آموزههای اسلامی ارتباط خوبی برقرار میکنند. نکتهای که لازم است بیان کنم این است که بااینکه ارزیابی مخاطبین مثبت است و خودشان تبلیغ کانون را انجام میدهند که این نشانه موفقیت کار است اما به دلیل وجود هجمهها، بحرانها و آسیبهای اجتماعی فراوانی که وجود دارد این فعالیتها مانند قطره در اقیانوس است و باید بیشتر کارکرد.
برای این گسترش و تقویت کارهای کانون هم برنامهای دارید؟
بخشی از کار ما این است که با سمنها و مجموعههای دیگر که فعال هستند مرتبط شویم و از حالت جزیرهای خارجشده و به صورت شبکه فعالیت کنیم. ما مدعی نیستیم که همه معضلات را میتوانیم برطرف کنیم و یقین داریم برای موفقیت کار باید همراه دیگر مجموعهها شویم تا هر گروه با تخصص و توان اجرایی که دارد بتواند بخشی از مشکلات را برطرف کند و شاهد موفقیت بیشتری باشیم.
بودجه فعالیتهایتان را چگونه تأمین میکنید؟
بخشی از بودجه از طریق اعضا تأمین میشود، بخشی هم بهواسطه شهریه اندک دورهها و کارگاهها که از مخاطب گرفته میشود.
مخاطبین کانون ازنظر سنی در چه دستهای قرار میگیرند؟
مخاطبین ما در سنین 15 تا 40 سال هستند که بهتناسب برایشان برنامهریزی میکنیم.
میزان مخاطبین کانون سالیانه چند نفر است؟
ما عضو ثابت نداریم و مخاطبین برنامههای کانون در هر دوره متفاوت هست که سالیانه حدود 800 نفر مخاطب داریم.
به نظر شما چه موانعی بر سر راه سازمانهای مردمنهاد وجود دارد؟
به نظر من بیشترین مشکل سمنها این است که خودشان نمیدانند باید چهکاری انجام دهند و نقشه راه درستی ندارند. همچنین عدمحمایتهای راهگشای سازمانها و ارگانهای دولتی که اگر به صورت جانبی اعمال شود مانند تأمین فضا، مکان، تجهیزات، خدمات و امکانات به تسهیل امور سمنها کمک شایانی میکند. پیشنهاد من تجمیع و شبکهای شدن سمنهاست تا هرکدام در کنار هم در یک بخش به صورت تخصصی کار و فعالیت داشته باشند و بدین ترتیب امور فرهنگی سامان پیدا کند. همچنین اعمال نظارت درست ساختار دولتی که از موازیکاری و انبوهه شدن کار در یک حوزه یا منطقه جلوگیری شود و مجموعههای فرهنگی بتوانند مکمل همدیگر فعالیت داشته باشند.
مهمترین معضلات حوزه زنان و خانواده در ساری را چه میدانید؟
زنان دودسته هستند، زنان شاغل و خانهدار. بیشترین معضل زنان شاغل حمایت از فرزندانشان در مهدکودکهاست. به عبارتی زنان شاغل ساعت کاری موازی مردان دارند که در کنار آن کار مضاعف در منزل و وظیفه نگهداری و تربیت فرزندان را نیز بر عهدهدارند. از طرفی هزینههای مهدکودک و نگرانی از تربیت فرزندان در مهدها معضلاتی را برای زنان شاغل ایجاد کرده است. زنان خانهدار نیز مشکلات خودشان رادارند مانند عدم مدیریت برنامهریزی زمان که در این زمینه کلاسهایی برگزار کردیم. مسئله دیگر عدم حضور زنان مخصوصاً زنان شاغل در منزل است که باعث ورود ماهوارهها و شبکههای مجازی و استفاده بیشازحد فرزندان از این وسایل شده است. ناآگاهی در زمینه رسانهها باعث طلاق عاطفی بین همسران و ایجاد فاصله بین والدین، فرزندان و اعضای خانواده را منجر شده است. ما در کانون سعی کردهایم به این موضوعات بپردازیم و پیرامون این مباحث برنامهریزی داشته باشیم تا در حد همین مخاطب هرچند اندک از گسترش آسیبها پیشگیری کنیم.
انتهای پیام/