موضوع کشور فقط هسته ای نیست

به گزارش خبرگزاری تسنیم، روی دیگر شعار سال؛ همدلی و همزبانی چیست؟ آیا موضوع کشور فقط هسته ای است؟ توافق بد، بازرسی های استثنایی و عدم لغو تحریم ها را نمی پذیریم.

1- آیا همدلی و همزبانی این است که اگر کسی در دفاع از منافع ملی انتقادی داشت، اجازه داده نشود، انتقادش را مطرح کند و در پاسخ ادعا کنیم مگر سال همدلی و همزبانی نیست؟ اگر کسی گفت باید مقابل دشمن بایستیم، محکم باشیم؛ مواظب باشیم، دشمن سرما کلاه نگذارد؛ باید همه انرژی مان را روی حمایت از تولید متمرکز کنیم؛ باید مبارزه با فساد را جدی بگیریم و دیگری بگوید این حرف ها خلاف همدلی و همزبانی است!!! قطعا اینگونه نیست.
2-تکلیف در قبال مسائل داخلی و مسائل جهانی روشن است.مبنای همدلی ما در قبال مسائل جهانی و منطقه ای دشمن شناسی و دشمن ستیزی است. ایا کسی شک دارد که در مقابل آمریکای سلطه‌گر ورژیم جنایتکارصهیونیستی و استعمار کهنه، روباه پیر و مکار (انگلیس)، باید محکم و متحد ایستاد و فریب انها را نخورد وتزلزل به خود راه نداد؟ (اشداء علی الکفار)ایا همدلی و همزبانی در این باره نباید داشته باشیم؟
3-آیا در نگاه به داخل تردید داریم که در موضوعاتی همچون اقتصاد مقاومتی، مبارزه با فساد، حمایت از تولید و ساخت داخل، باید مهربانانه و در کنار هم همدل و همزبان باشیم؟(رحماء بینهم)
4-در اینکه تیم مذاکره کننده ما فرزند انقلاب و مورد اعتماد مردم و رهبری هستند، تردید نداریم.اما در خصومت و دشمنی و بی اعتمادی نسبت به آمریکا، قبلا که هیچ تردیدی (با پشتوانه تاریخ 37 ساله تاریخ پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز)نداشتیم و  این مذاکرات هسته ای ماه های اخیر هم نشان داد، بی اعتمادی مردم ما به آمریکا، درست بوده و هنوز هم درست است.غربی ها  نه تنها در قبال نرمش های وزارت امور خارجه و رئیس جمهور ما ما کوتاه نیامدند، بلکه بر شدت تحریم ها، تهدیدها، ارعاب ها، گزینه های روی میزو زورگویی هایشان افزودند و تا جایی پیش رفته اند که حاضر نیستند ، تحریم ها علیه ملت ایران را لغو کرده و از سر راه بردارند.بنابر این در کنار اعتمادمان به تیم مذاکره کننده ایرانی، ضروری است که قدری محکم تر و انقلابی تر با مذاکره کنندگان غربی و آمریکایی سخن بگوییم و برخورد کنیم. نرمش بیش از این جایز نیست و جز تحقیر و توهین به ملت ایران، پیامد دیگری ندارد.
5-با این همه بی تعهدی و بی عهدی آمریکایی ها، طبیعی است  فرمایشات رهبرمان نیزشیب تندتری در قبال مذاکرات در زیر سایه تهدید، تحقیر وارعاب و پیدا کند.راه چاره در همدلی و همزبانی ،حمایت از تولید ملی و اقتصاد مقاومتی است. رهبر انقلاب اسلامی تأکید کردند: «با مذاکراتی که زیر شبح تهدید باشد، موافق نیستم.» از آنجایی که برخی تصور کردند، بیان چنین مطالبی به معنای توقف مذاکرات است، اما معظم له بلافاصله تاکید کردند: به مذاکره با رعایت خطوط اصلی ادامه دهید و اگر در این چارچوب به توافق هم رسیدید اشکالی ندارد اما به هیچ وجه زیر بار تحمیل، زور، تحقیر و تهدید نروید.
6- اینکه کسی از مسوولان، تمام هم و غم و فکرش، این بشود که با حل مسائل هسته ای ،تمام مشکلات معیشتی، اقتصادی، رکود، بیکاری، تورم، فساد اداری، آسیب های اجتماعی، اعتیاد و مواد مخدرحل خواهد شد و فقط دست روی دست بگذارد، تا آمریکایی های سلطه گر، تا کی بخواهند ما را بازی دهند، گناهی نابخشودنی است که ملت ایران هرگز در چنین انتظاری ما را نخواهند بخشید.آیا تا یوم قیامت باید بنشینیم و نگاه کنیم که هسته ای چه خواهد شد و اگر نشد، خودمان را ببازیم و هیچ قدم دیگری برای حل مشکلات مردم برنداریم؟ آیا مذاکرات 12 ماهه اخیر برای نشان دادن حقانیت و حسن نیت ملت ایران کافی نیست؟ موضوع کشور فقط هسته ای نیست. با چه زبانی این را بگوییم که برخی مسئولان متوجه شوند که قدری درباره سایر مشکلات مردم هم سخن بگویند؟چرا درباره مهمترین معضلات کشور و راه حل های آن به اندازه موضوع هسته ای سخنی در میان نیست.
7-در هسته ای باید به دنبال توافق خوب باشیم و مهمترین نکته در توافق این است که تحریم ها برداشته شود.اگر آمریکا و طرف های غربی قصد برداشتن تحریم ها را نداشته باشند، قطعا این توافق خوب نخواهد بود. آمریکا یی ها برداشتن تحریم ها را به هزاران اما و اگر و نهایتا تایید آژانس وابسته به خودشان، موکول می کنند که انجام آنها بزودی امکان پذیر نیست و همین موضوع اختلافات جدی را در مذاکرات حاکم کرده و «خطر توافق بد» را بیش از پیش تشدید نموده است. ما دعا می کنیم که توافق هسته ای به نتیجه برسد و بخشی از مشکلات مردم که به این تحریم ها ارتباط دارد، برطرف شود.هرچند که همگان می دانند رفع همه مشکلات ما منوط به رفع تحریم ها نخواهد بود .حضرت آقا فرمودند: «اکنون برای همه در داخل ثابت شده است که اینگونه نیست که حل مشکلات اقتصادی کشور وابسته به رفع تحریم ها باشد؛ بلکه مشکلات اقتصادی باید با تدبیر و اراده و توانایی های خودمان حل شوند، چه تحریم ها باشند و چه نباشند.»

فرازهای مهم از تاکیدات امام خامنه ای از ابتدای سال 94 تاکنون
فرازهای مهم از تاکیدات امام خامنه ای از ابتدای سال تاکنون که حاوی نقطه نظرات ایشان درباره دولت یازدهم، منتقدین، دلواپسی ها، خطوط قرمز در مذاکرات هسته ای، جنایت عربستان در یمن،بی اعتمادی به آمریکا،تداوم مذاکرات با 5+1، کلید حل مشکلات کشور و... را از ابتدای سال 94 تاکنون در ذیل ملاحظه می فرمایید.یادآوری این محورها به مردم و مسوولان ضروری به نظر می رسد و ما را از غفلت ها و تندروی ها پرهیز می دهد:
* من موافق مذاکره زیر شبحِ تهدید نیستم. مسئولان سیاست خارجی و مذاکره کنندگان باید خطوط قرمز و اصلی را به دقت رعایت کنند و همزمان با ادامه مذاکرات، باید از عظمت و هیبت ملت ایران نیز دفاع کنند و زیر بار هیچ تحمیل، زور، تحقیر و تهدیدی نروند.
*بدانید، اگر یک ملتی نتواند از عظمت و هویت خود در مقابل بیگانگان دفاع کند، قطعاً تو سری خواهد خورد، بنابراین باید قدر هویت و شخصیت ملت را دانست.
*مذاکره در زیر شبح تهدید معنایی ندارد و ملت ایران مذاکره زیر سایه تهدید را بر نمی تابد.
*(در واکنش به اظهارات مقامات رسمی آمریکا در روزهای اخیر که گفته بودند اگر چنین شرایطی پیش آید ما حمله نظامی می کنیم): اولاً غلط می کنید. ثانیاً همانطور که در زمان رئیس جمهور قبلی آمریکا هم گفتم، دوران بزن و در رو تمام شده است و ملت ایران کسی را که بخواهد به او تعرض کند، رها نخواهد کرد.
* مذاکره کنندگان هسته ای همواره باید خطوط قرمز و اساسی مد نظرشان باشد و انشاءالله از این خطوط عبور نخواهند کرد.
* این، قابل قبول نیست که همزمان با مذاکرات، طرف مقابل دائماً تهدید کند.
* آمریکاییها نیازشان به مذاکره اگر بیشتر از ما نباشد، کمتر نیست. ما تمایل داریم که مذاکرات به سرانجام برسد و تحریم ها برداشته شوند اما این بدان معنا نیست که اگر تحریم ها برداشته نشوند، ما نمی توانیم کشور را اداره کنیم.
* اکنون برای همه در داخل ثابت شده است که اینگونه نیست که حل مشکلات اقتصادی کشور وابسته به رفع تحریم ها باشد بلکه مشکلات اقتصادی باید با تدبیر و اراده و توانایی های خودمان حل شوند، چه تحریم ها باشند و چه نباشند... البته اگر تحریم ها نباشد، شاید حل مشکلات اقتصادی راحت تر باشد اما در صورت ادامه تحریم ها نیز، حل مشکلات امکان پذیر است.
* با مذاکراتی که زیر شبح تهدید باشد، موافق نیستم. به مذاکره با رعایت خطوط اصلی ادامه دهید و اگر در این چارچوب به توافق هم رسیدید اشکالی ندارد اما به هیچ وجه زیر بار تحمیل، زور، تحقیر و تهدید نروید.
*کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست، در داخل کشور است.
* تقویت تولید داخلی ستون فقرات «حل مشکلات کشور و تحقق اقتصاد مقاومتی» است. برخی می‌گویند در شرایط تحریم و فشار، رونق تولید داخلی امکان پذیر نیست، بدون شک تحریم‌های ظالمانه در بروز مشکلات تاثیر داشته است اما تحریم‌ و فشار، بدون تردید نمی‌تواند جلوی «تلاش عمومی، سازمان یافته و برنامه‌ریزی شده» را برای رونق تولید داخلی بگیرد.
*پیشرفت‌های شگرف ایران در زمینه صنایع نظامی، زیست فناوری، سدسازی، نانو، صنایع دانش بنیان، هسته‌ای و دیگر زمینه‌ها اثبات ناتوانی تحریم‌ها در سد کردن تلاش‌های داخلی است. در برخی از این عرصه‌ها، فشارهای تحریمی بسیار بیشتر بوده است اما نتوانسته در مسیر تلاش و پیشرفت نیروهای داخلی مانعی ایجاد کند. البته اگر تحریم‌ها نبود احتمالاً در برخی از این زمینه ها، پیشرفت بیشتری داشتیم اما این احتمال نیز وجود دارد که در آن صورت، به پول نفت تکیه می کردیم و این پیشرفتها را بدست نمی آوردیم.
* استحکام ساختار داخلی قدرت از جمله در زمینه اقتصادی، موجب تقویت مذاکره کنندگان پشت میز هر مذاکره ای می شود والا طرف مقابل مدام شرط و شروط می گذارد و حرفهای مفت و بی ربط می زند.
* با انتقاد از حرف زدنهای مکرر و بی عملی در مقابله با فساد تأکید می شود با «دزد دزد» گفتن، دزد از سرقت دست بر نمی دارد باید جلوی او را گرفت... مسئولان کشور، روزنامه نیستند که مدام راجع به فساد حرف بزنند آنها باید وارد عمل شوند و جلوی فساد را به معنای واقعی کلمه بگیرند.
* کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست، در داخل کشور است و همه باید مسئولیتهای متفاوت خود را در تقویت تولید داخلی به عنوان «تنها راه علاج مشکلات اقتصادی»، انجام دهند.
* پیشرفت ها و توانمندی ها در شرایط فشارها و تحریم های کم سابقه و کمبود منابع به دست آمده که کار بسیار فوق العاده ای است و باید همچنان پرشتاب ادامه یابد.
* همه دستگاهها اعم از وزارت دفاع تا ارتش و سپاه باید آمادگی های نظامی و دفاعی و سازماندهی های رزمی و آمادگی های روحی خود را روز به روز افزایش دهند و این به منزله یک دستور العمل رسمی است.

* اگر از من سؤال شود که «شما موافق مذاکرات اخیر هسته ای هستید یا مخالف»، می گویم نه موافق هستم و نه مخالف، چون هنوز اتفاقی نیفتاده است.رهبر انقلاب اسلامی افزودند: همه مشکل بعد از این است که باید درباره جزئیات بحث و گفتگو شود زیرا طرف مقابل، لجوج، بدعهد، بد معامله و اهل از پشت خنجر زدن است و ممکن است در دوره ی بحث درباره جزئیات، کشور و ملت و مذاکره کنندگان را در حصار قرار دهند.
* آنچه که تاکنون اتفاق افتاده نه اصل توافق، نه مذاکره منتهی به توافق و نه محتوای توافق را تضمین نمی کند و حتی این موضوع را هم تضمین نمی کند که این مذاکرات به توافق منتهی شود، بنابراین تبریک گفتن معنایی ندارد.
* من هیچگاه درخصوص مذاکره با امریکا خوشبین نبودم و این موضوع هم بواسطه یک توهم نیست بلکه بدلیل تجربه‌ای است که در این باره وجود دارد. اگر در آینده جزئیات مسائل و حوادث و یادداشتهای مذاکرات هسته ای این روزها منتشر شود، همه متوجه خواهند شد که این تجربه ما از کجا نشأت می گیرد.
* با اینکه به مذاکره با امریکا خوشبین نبودم اما از این مذاکرات موردی با تمام وجود حمایت کردم و اکنون نیز حمایت می کنم.
* من از توافقی که عزت ملت ایران را تأمین کند، صددرصد حمایت می کنم و اگر کسی بگوید که رهبری با رسیدن به توافق مخالف است، سخن خلاف واقع گفته است.
* البته این را هم گفته ام که «توافق نکردن بهتر از توافق بد است»، زیرا قبول نکردن توافقی که بخواهد منافع ملت ایران را پایمال کند و عزت ملت را از بین ببرد، شرف دارد بر توافقی که بخواهد ملت ایران را تحقیر کند.
*برخی اوقات گفته می شود که جزئیات این مذاکرات، زیر نظر رهبری است در حالیکه این سخن دقیق نیست. من نسبت به مذاکرات بی تفاوت نیستم اما تا بحال در جزئیات مذاکرات دخالت نکرده ام و از این پس هم دخالت نخواهم کرد. من مسائل کلان، خطوط اصلی، چارچوبها و خط قرمزها را عمدتاً به رئیس جمهور و در برخی موارد محدود به وزیر امور خارجه گفته ام اما جزئیات در اختیار آنها است.
* بنده به مجریان مذاکرات هسته ای اعتماد دارم و تاکنون تردیدی نسبت به آنها نداشته ام و ان شاءالله که در آینده هم، اینچنین باشد اما درخصوص مذاکرات هسته ای، دغدغه جدی دارم.
* طرف مقابل اهل فریب و دروغ و عهد شکنی و حرکت درخلاف مسیر صحیح است، یک نمونه از چنین رفتارهای طرف مقابل در مذاکرات اخیر اتفاق افتاد و کاخ سفید بعد از گذشت حدود دو ساعت از پایان مذاکرات، بیانیه چند صفحه ای را در تبیین مذاکرات منتشر کرد که در اغلب موارد خلاف واقع بود... نمونه دیگر این است که آنها بعد از هر دور مذاکرات، سخنان علنی بیان می کنند و سپس خصوصی می گویند، این سخنان برای آبروداری در داخل و برای مقابله با مخالفان است در حالیکه این مسائل به ما ربطی ندارد.
* من نسبت به نحوه رفتار طرف مقابل در ادامه مذاکرات دغدغه دارم.
* (با اشاره به برخی موافقت ها و مخالفت ها با مذاکرات هسته ای) نباید در این خصوص مبالغه و عجله شود بلکه باید صبر کرد و دید که چه اتفاقی خواهد افتاد.
* باید مردم و بخصوص نخبگان را در جریان جزئیات قرار دهند و آنها را از واقعیات مطلع کنند زیرا هیچ چیز محرمانه ای وجود ندارد.
* در جریان قرار دادن مردم و نخبگان از جزئیات مذاکرات هسته ای، مصداق همدلی مسئولان با مردم است. همدلی یک موضوع دستوری نیست بلکه باید آن را بوجود آورد و رشد داد که شرایط کنونی فرصت مناسبی برای بوجود آمدن همدلی با مردم است.
* مسئولان که افراد صادق و علاقمند به منافع ملی هستند باید منتقدین شاخص مذاکرات را دعوت کنند و با آنان صحبت کنند؛ اگر در مطالب آنان، نکته ای بود، از آن برای پیشبرد بهتر مذاکرات، استفاده کنند و اگر نکته ای هم نبود، آنان را قانع کنند.
رهبر انقلاب اسلامی تأکید کردند: این مصداق همدلی و یکسان سازی دلها و عمل ها است.
* مذاکره با امریکاییها فقط در مورد موضوع هسته ای است و نه هیچ موضوع دیگری ...البته مذاکرات درخصوص موضوع هسته ای یک تجربه است. اگر طرف مقابل از کج تابی های خود دست بردارد، این تجربه را می توان در مسائل دیگر ادامه داد اما اگر طرف مقابل به کج تابی های خود ادامه دهد، تجربه قبلی ما در بی اعتمادی به امریکا تقویت خواهد شد.
* من اصرار دارم که مسئولان، دستاوردهای کنونی هسته ای را بسیار با اهمیت تلقی کنند و آنها را کم ارزش و سبک نشمارند.
* اینکه برخی روشنفکرنماها بگویند «صنعت هسته ای را برای چه می خواهیم؟»، یک فریب است... مهمترین ویژگی صنعت هسته ای کشور این است که دستیابی به این صنعت بسیار مهم، نتیجه انفجار استعدادهای ذاتی جوانان ایرانی بوده است، بنابراین روند پیشرفت در صنعت هسته ای باید ادامه یابد.
* مطالبه بعدی از مسئولان ، اعتماد نکردن به طرف مقابل است.اخیراً یکی از مسئولان صریحاً گفت که ما به طرف مقابل اعتماد نداریم، که اینگونه موضعگیریها خوب است.
* نباید فریب لبخند طرف مقابل را خورد و نباید به وعده های نقد او اعتماد کرد، نمونه بارز این مسئله، مواضع و سخنان رئیس جمهور امریکا بعد از بیانیه اخیر است.
* لغو یکجای تحریمها یکی دیگر از مطالبات از مسئولان است. این موضوع بسیار مهم است و تحریمها باید در همان روز توافق به طور کامل لغو شوند.
* اگر قرار باشد لغو تحریمها به یک فرآیند جدید مرتبط شود، اساس مذاکرات بی‌معنا خواهد بود، زیرا هدف از مذاکرات برداشته شدن تحریمهاست.
* مطلقاً نباید اجازه داده شود که به بهانه نظارت، به حریم امنیتی و دفاعی کشور نفوذ کنند و مسئولین نظامی کشور نیز به هیچ وجه اجازه ندارند که به بهانه نظارت و بازرسی، بیگانگان را به این حریم راه دهند، و یا توسعه دفاعی کشور را متوقف کنند.
* لازم است توانایی دفاعی کشور و مشت محکم ملت در عرصه نظامی همچنان محکم بماند و روز بروز نیز محکم‌تر شود. همچنین به هیچ وجه نباید در مذاکرات، حمایت از برادران مقاوممان در نقاط مختلف مورد خدشه قرار گیرد.
* هیچگونه شیوه نظارت غیر متعارف که ایران را به یک کشور اختصاصی از لحاظ نظارتها تبدیل کند، مورد قبول نیست و نظارتها باید تنها در محدوده همان نظارتهای متعارفی که در همه دنیا انجام میشود اعمال شود، نه بیشتر.
* تداوم توسعه فنی برنامه هسته ای کشورمان ضروری است.
* توسعه علمی و فنی در ابعاد گوناگون باید ادامه یابد البته تیم مذاکره کننده ممکن است لازم بداند که برخی محدودیتها را قبول کند که در این زمینه حرفی نداریم اما توسعه فنی باید حتماً ادامه یابد و با قدرت پیش رود.
* تأمین این خواسته ها برعهده مذاکره کنندگان است و باید با بهره گیری از نظرات افراد مطلع و امین و همچنین نظرات منتقدان، شیوه های درست مذاکراتی را پیدا و دنبال کنند.
* سعودیها با تجاوز به یمن، خطا و اشتباه کردند و بدعت بدی را در منطقه بنیان گذاشتند.
* اقدام علیه ملت یمن «جنایت، نسل کشی و قابل تعقیب بین المللی» است. کشتن کودکان، تخریب خانه ها و نابود کردن زیر بناها و ثروتهای ملی یک کشور، جنایتی بزرگ است. یقیناً سعودیها در این مسئله خسارت و ضرر خواهند کرد و به هیچ وجه پیروز نخواهند شد.
* اگر کسی دست پنهان دشمن را در قضایای منطقه نبیند، خود را فریب داده است*
*در ایران هیچ فردی مخالف حل دیپلماتیک موضوع هسته ای نیست اما از طرف دیگر، ملت ایران و مسئولان و هیات مذاکره کننده در مقابل تحمیل ها و زورگویی های آمریکا کوتاه نخواهد آمد و با ایستادگی در این آزمون بزرگ موفق خواهند شد.
* اتحاد کلمه‌ی مردم و دولت ، بخصوص در مواقعی که کشور با چالشهای مهمی روبروست، ضروری است. امروز وظیفه‌ی آحاد ملت این است که به مسئولین کشوری و دولتی کمک و از آنها حمایت کنند. همکاری و کمک به دولتها یک اصل ثابت و همیشگی است. دغدغه اصلی و اساسی همه‌ی دولتها، حل مشکلات مردم و کشور در حد توان است، بنابراین همه باید به دولتها برای حل این مشکلات کمک کنند.
* مهم نیست که چه نسبتی از آحاد مردم به یک رئیس جمهور رأی داده اند، بلکه هر دولتی با هر تعداد رأی که از طرف اکثریت مردم انتخاب شود، بر طبق قانون اساسی، مشروع است و مردم تا آنجا که بتوانند باید به دولت قانونی کمک کنند.
* این دولت نیز مانند دولتهای قبل منتقدینی دارد، و هیچ اشکال و مانعی ندارد که برخی افراد که روش، رفتار، حرف و سیاست دولت را قبول ندارند انتقاد کنند اما انتقادها باید در چارچوب منطقی بیان شوند.
* انتقاد نباید طوری باشد که اعتماد عمومی را از مسئولینی که مشغول به کار هستند، سلب کند و موجب بی اعتمادی عمومی شود، همچنین انتقاد نباید همراه با اهانت و روشهای خشم آلود باشد.
* این توصیه ها دو طرفه است، و مسئولان کشور در هر سه قوه نیز باید این حدود را رعایت کنند و با منتقدینِ خود، رفتاری مناسب و بدور از تحقیر و اهانت داشته باشند، زیرا تحقیر مخالفان از سوی مسئولان، خلاف تدبیر و حکمت است.
* من مردم عزیزمان را به «بی تفاوتی» و «نظارت نکردن» دعوت نمی کنم بلکه آنها را به اهتمام در مسائل کشور فرا می‌خوانم، و اصرار دارم که برخوردها چه از سوی مردم و چه از سوی مسئولان، تخریبی و یا همراه با تحقیر و اهانت نباشد.
* این که عده ای نسبت به یک مسئله مهم کشور، دلواپسی و دغدغه داشته باشند، جرم نیست و هیچ مانعی ندارد اما این نباید به معنای متهم کردن و نادیده گرفتن زحمات و خدمات باشد و از آن طرف نیز دولت و طرفداران آن، نباید کسانی را که اظهار دغدغه و دلواپسی می کنند، مورد اهانت قرار دهند.
* از این دولت نیز حمایت می کنم، البته چک سفید امضا هم به کسی نمی دهم، بلکه با توجه به عملکردها قضاوت و عمل خواهم کرد.
* یک دیدگاه در کشور معتقد است که پیشرفت و رونق اقتصادی را باید با استفاده از ظرفیت ها و توانایی های درونی کشور که تا به حال کمتر به آنها توجه شده و یا اصلاً مورد استفاده قرار نگرفته اند، تأمین کرد.دیدگاه دوم در نقطه‌ی مقابل، معتقد است رونق و پیشرفت اقتصادی با نگاه به بیرون از مرزها امکان پذیر است، بنابراین باید سیاست خارجی را تغییر دهیم و با مستکبر کنار بیاییم و زورگویی های اورا بپذیریم تا مشکلات اقتصادی حل شوند! این نگاه دوم، کاملاً غلط، عقیم و بی فایده است. تحریم های کنونی غرب بر ضد ملت ایران، دلیل روشنی بر غلط بودن دیدگاه رونق اقتصادی با نگاه به بیرون است، زیرا قدرتهای خارجی به هیچ حدی از تحمیل و زورگویی قانع نیستند، ضمن آنکه برخی از مسائل ناگهانی و غیر قابل انتظار همچون طراحی برای کاهش قیمت جهانی نفت و ضربه زدن به اقتصاد کشور را نیز ایجاد می کنند.
* برداشته شدن تحریم ها جزیی از مذاکرات است و نه نتیجه مذاکرات؛ بنابراین همان گونه که رییس جمهور محترم صریحاً گفتند، رفع تحریم ها باید بلافاصله بعد از توافق انجام شود.
* (با اشاره به اظهارات امریکاییها مبنی بر اینکه تصمیم های ایران در هر توافق احتمالی باید برگشت ناپذیر باشند) این سخن نیز قابل قبول نیست، زیرا اگر آنها برای خود این حق را قائلند که بعد از توافق احتمالی، به هر بهانه ای، بار دیگر تحریم ها را برقرار کنند، پس هیچ دلیلی ندارد که ما اقداماتی را بپذیریم که برگشت ناپذیر باشند.
* صنعت هسته ای ایران یک صنعت بومی و مردمی است که باید پیش برود و پیشرفت جزو ذات هر صنعت و فناوری است.
* آنها خودشان هم می دانند که ما دراین مذاکرات به همه تعهدات بین المللی و تعهدات اخلاق سیاسی پایبند بودیم و نقض عهد نکردیم و تلوُّن هم به خرج ندادیم، اما در نقطه مقابل، آمریکاییها عهدشکنی و تقلب کردند و تلّون و دوگانگی را در مواضع و سخنان خود نشان دادند.
* سال 94، سال «دولت و ملت، همدلی و هم‌زبانی» است. آرزوهای بزرگ فراروی ایران با همکاری و اعتماد متقابل دولت و ملت دست یافتنی است .(پایان فرمایشات آقا)
طرح کلی اندیشه مقام معظم رهبری
تحلیل‌های مختلفی برای تبیین طرح کلی اندیشه مقام معظم رهبری ارائه شده است که هر یک بخشی از این منظومه کلی را معرفی می‌کند. اما به نظر می‌رسد بهترین روش تحلیل و تبیین، روش تحلیل منظومه فکری ایشان با استناد به مقوله «فرآیند تحقق اهداف انقلاب اسلامی» می‌باشد که در برهه‌های مختلف مورد تأکید معظم‌له قرار گرفته است. به عبارتی، برای درک مفاهیم مختلف به ظاهر پراکنده، بهترین روش جایابی این مفاهیم در مقوله فوق می‌باشد. با توجه به آنچه گفته شد، می‌توان نگاهی متفاوت نسبت به علت پدیده نام‌گذاری سال‌ها توسط مقام معظم رهبری داشت. به زعم راقم سطور، بر اساس بیانات معظم‌له که می‌فرمایند نظام کنونی ما در مرحله سوم یعنی دولت اسلامی قرار دارد ، جهت‌گیری‌های کلی نظام نیز باید در جهت تحقق این مرحله برآیند و از این رو، در نام‌گذاری‌های سال‌ها که مخاطب اصلی آن دولت به مفهوم نهاد حکومت -قوه قضائیه، مجریه و مقننه و سایر نهادهایی که زیرمجموعه آن‌ها قرار می‌گیرند- و ملت می‌باشد نیز این سیر کلی دیده می‌شود.
این فرآیند شامل پنج مرحله می‌باشد که عبارت‌اند از:
الف. انقلاب اسلامی: منظور از انقلاب در این مرحله حرکت انقلابی است و نه آن معنای از انقلاب اسلامی که شامل همه مراحل می‌شود. به عبارتی، مقصود از انقلاب اسلامی همان حرکت انقلابی و جنبش انقلابی است که نظام فاسد را سرنگون می‌کند و زمینه را برای ایجاد نظام جدید آماده فراهم می‌سازد.
ب. نظام اسلامی: هویتی کلی است که تعریف مشخصی دارد و مردم آن را انتخاب می‌کنند. این هویت کلی جمهوری اسلامی است در آن، مردم‌سالاری از اسلام گرفته شده است و با ارزش‌های اسلامی همراه است.
ج. دولت اسلامی: دولت به معنای مجموعه کارگزاران حکومت و نه هیأت وزیران. بر اساس آنچه که در دوره تعیین نظام اسلامی به وجود آمد، یک قانون اساسی تدوین گردید که در آن، نهادها و بنیان‌های اداره و مدیریت کشور معین شد. این مجموعه نهادهای مدیریتی، دولت اسلامی است.
د. کشور یا جامعه اسلامی: پس از تشکیل دولت اسلامی، مسئولیت و تعهد این دولت، تحقق جامعه اسلامی است. در این جامعه، آرمان‌ها و اهداف اسلامی تحقق پیدا می‌کند. این جامعه، جامعه‌ای عادل، آزاد، مردمی، دارای عزت و استغنای ملی، برخوردار از رفاه و مبرای از فقر و گرسنگی، دارای پیشرفت‌های همه‌جانبه علمی، اقتصادی، سیاسی می‌باشد.
ه. امت اسلامی: مراد از امت اسلامی، تسری جامعه اسلامی با تمام لوازم و ویژگی‌های آن، به نقاط جغرافیایی دیگر است.
نام سال 94 از دل این دو گزاره بیرون آمده است؛ زیرا بازیگر عزم ملی، «ملت» است و بازیگر مدیریت جهادی، «دولت». هر کدام از این دو برای پیشرفت اقتصادی وظایفی بر دوششان است که باید به انجام برسانند.با توجه به این بازیگران و تجربه‌ی انقلاب اسلامی مبنی بر آنکه هر جا «کار وقتی دست خود مردم سپرده شد آن‌وقت کارها به سامان خواهد رسید.» دولت باید بتواند با فراهم‌کردن سازوکارها، فرایندها و تسهیلات، امور را به دست مردم بسپارد و از آنجایی که عقب‌ماندگی در کارها وجود دارد، موفقیت در آنها ممکن نخواهد بود مگر با رفتار جهادی.
کلید موفقیت نام سال
مهمترین عنصری که منتقدان دلسوز باید با توجه به نام سال و سخنرانی حرم رضوی شاخص‌های خود را پالایش کنند این است که بدانند هدف دولت «حل مشکلات کشور است» لذا از سویی باید به او کمک کنند. توصیه‌ای که رهبر انقلاب در همان روز تنفیذ دولت جدید بیان کردند که «همه سعی کنند کمک کنند. من از همه‌ی جریان‌های گوناگون سیاسی درخواست می‌کنم و اصرار دارم ... به مسئولین، به دولت، به رئیس جمهور کمک کنند تا ان‌شاءالله بتوانند وظائف سنگینی را که برعهده دارند، به‌خوبی انجام دهند.» و موفقیتش را موفقیت خود بدانند.از سوی دیگر رسیدن صداهای نقد دولت به گوش آحاد جامعه که چندان به مرزبندی‌های سیاسی اهمیتی نمی‌دهند، اگر به ظرافت انجام نشود، کلیت جمهوری اسلامی را مخدوش می‌کند و به اعتماد عمومی آسیب می‌زند.اما دولت هم باید منتقدان را از خود بداند. نقد منصفانه باعث بهبود و اصلاح امور است و این برای دولتی که مشغول کار است یک نیاز مهم است. اگر این اتفاق‌ها به وقوع پیوست به نتیجه‌ی نام سال دست پیدا می‌کنیم. برای کشوری که اتکای به درون و توان داخلی یک اولویت است، باید احساس اعتماد مردم به سیاست‌های دولت هم بالا باشد تا با پیوند مردم و دولت پیشرفت حاصل شود که در نهایت هدف این است: «ملّت ایران باید خود را قوی کند؛ این حرف من است.»
نقش دولت و ملت در مواجهه با چالش اقتصادی نظام
ملت و بخش خصوصی انتظار دارد تا دولت در جهت رفع مشکلات اقتصادی مردم بکوشد، قیمت‌ها را کنترل نماید، جلوی تورم خاموش و خزنده و به‌اصطلاح دولتی‌ها با شیب ملایم را بگیرد، از طریق بهبود فضای کسب‌وکار و حمایت از تولید داخل، ایجاد سرمایه‌گذاری و اشتغال نماید و حتی‌الامکان از دخالت‌های بیجا و مزاحم در فعالیت بخش خصوصی و مردمی جلوگیری نماید و مشکل بیکاری جوانان را مرتفع سازد و نهایتاً برای فقرای ملت، اعانه‌ی پایداری را با برنامه‌ریزی درست، به ارمغان بیاورد.
سال 1394 سال «دولت و ملت؛ همدلی و همزبانی»
پر واضح است که این نام را نیز می‌توان در چهار چوب مرحله دولت سازی اسلامی که سومین مرحله از فرآیند تمدن‌سازی اسلامی است، تحلیل نمود. بر اساس اهدافی که انقلاب اسلامی طی می‌کند و تاکنون توانسته است از دو مرحله انقلاب اسلامی و نظام اسلامی عبور کند، این امر منطقاً و عقلاً صحیح به نظر می‌رسد که شخص حاکم اسلامی تمام نیروها، حرکت‌ها و سرمایه‌ها را مصروف طی این مرحله طولانی نماید. این مراحل به‌گونه‌ای چیده شده‌اند که بدون تحقق مرحله قبل، مرحله بعد بدست نمی‌آید؛ یعنی تا دولت اسلامی محقق نشود، جامعه اسلامی و به تبع آن دو، امت اسلامی -طی تک‌تک این مراحل در درون هر یک از دولت‌های اسلامی- بدست نمی‌آید. مخاطب نام سال عموم مردم هستند و اصلاً، بخشی از اهداف مرحله جامعه اسلامی همزمان با نیل به مرحله دولت اسلامی در حال تحقق است؛ زیرا در این زمینه هم مردم مسئولیت دارند و هم مسئولان. اما آنچه مورد مدعاست این است که مخاطب اصلی این نام‌ها و شعارها مسئولان به عنوان کارگزاران تحقق دولت اسلامی است تا با هم‌جهت کردن نیروهای اجتماعی، زمینه را برای پشت سر گذاشتن این مرحله فراهم کنند.
وظایف دولت
1. حرکت با هدف و برنامه‌ریزی برای تحقق آن (پرهیز از روزمرگی)
برای رشد و تعالی اقتصاد ایران و رهایی از مشکلات ساختاری اقتصاد، بایستی با یک هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی در جهت تحقق آن پیش رفت. به نظر می‌رسد اسناد بالادستی نظام همچون سند چشم‌انداز بیست‌ساله، برنامه‌های پنج‌ساله‌ی توسعه‌ی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و اجتماعی، همچنین سیاست‌های کلی نظام در موضوعات اقتصادی همچون اصل 44، اقتصاد مقاومتی، تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه‌ی ایرانی، می‌تواند اهداف را برای ما ترسیم نماید. منتها هدف‌گیری هرکدام از این اهداف متعالی، با توجه به نیازهای کشور و شرایط ملی و بین‌المللی، کاری است که رهبری معظم انقلاب آن را تعیین نموده‌اند: «به نظر بنده، آن چیزی که امسال و سال‌های بعد از این باید به‌عنوان هدف اقتصاد مورد توجه باشد، عبارت است از سرمایه‌گذاری بر روی تولید داخلی.»
2. هدف‌گذاری مبتنی بر سرمایه‌گذاری بر روی تولید داخلی
از دولت انتظار می‌رود در تمام جهت‌گیری‌های بودجه‌ای سالانه‌ی خود، هدف اساسی اقتصاد را در نظر بگیرد و مبتنی بر ظرفیت‌های داخلی اقتصاد و با مشارکت بخش خصوصی، فعالیت‌های اقتصادی را سامان دهد. در این راستا، کنترل تورم و رشد سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال نیز بایستی مبتنی بر همین هدف مذکور و در راستای تحقق آن باشد. بنابراین ممکن است اهداف فرعی‌تر همچون کاهش تورم میسر گردد، اما به قیمت از دست رفتن تولید داخلی و ضربه‌ی اساسی به بازار داخلی. بنابراین همه‌ی اهداف فرعی دیگر باید ذیل این هدف تعریف گردد.
3. حمایت از بنگاه‌های اقتصادی متوسط و کوچک
آنچه بیش از پیش سبب شده‌ است تا اقتصاد کشور ما با تورم رکودی مواجه شود، نبود بستر مناسب و لازم برای کار و فعالیت اقتصادی در سطح خرد و با مدیریت و اداره‌ی خود مردم عزیزمان است. تجربه نیز نشان داده ‌است که اگر چنین بنگاه‌هایی توسط دولت و به‌ویژه بانک‌ها مورد حمایت درست و منطقی قرار گیرند، به‌مراتب بازدهی اقتصادی و آثار و نتایج مثبت‌تری برای مردم به دنبال دارند تا شرایطی که بنگاه‌های بزرگ دولتی به دنبال فعالیت سودده اقتصادی هستند. متأسفانه چنین شرکت‌های عظیمی با حجم زیادی از بدهی و تعهدات و هزینه‌های سرسام‌آور، بازدهی پایین اقتصادی داشته و حقیقتاً ناکارا هستند.
4. تقویت فعالیت‌های بنگاه‌های دانش‌بنیان
یکی از بهترین راه‌هایی که دولت با توجه به شرایط تحریم و فشار خارجی می‌تواند بر روی آن سرمایه‌گذاری ویژه کند، استفاده از استعدادها، توانمندی‌ها و علوم و فنون و دانش‌های روز است که به‌راحتی می‌تواند به تجاری‌سازی و ورود در بازار بینجامد و خلأهای ناشی از تحریم کالاهای خارجی را برای مردم عزیزمان پر کند. در واقع چنین بنگاه‌هایی به‌همراه افرادی که با ریسک‌پذیری حاضرند این ایده‌ها را عملیاتی و به محصول تبدیل کنند، موتور رشد و توسعه‌ی کشور محسوب می‌شوند که بایستی دولت نقطه‌‌ی توجه و تمرکز خود را بر تقویت چنین شرکت‌ها و مجموعه‌هایی قرار دهد.
5. راه‌اندازی نهضت کاهش خام‌فروشی نفت تا قطع کامل آن
از دیرباز یعنی قبل از انقلاب اسلامی، کشور ما همچون بسیاری از کشورهای نفتی دیگر دنیا به‌ویژه کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس، تحت تأثیر رانت‌های نفتی، تولید داخلی خود را وانهاد. نفت، این موهبت خدادادی که بایستی به‌عنوان یک سرمایه مورد استفاده در فرصت‌های مختلف درون کشور قرار می‌گرفت و زمینه‌ساز توسعه و آبادانی و رفاه می‌شد، اکنون به بلای جان جوامع نفتی تبدیل شده‌ است و سرعت رشد و توسعه‌ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مردمان این جوامع را به‌شدت کاهش داده ‌است. وابستگی به این منبع رایگان طبیعی به قیمت از دست دادن تولید داخلی تمام شده‌ است. بنابراین بایستی در درجه‌ی اول، دولت وابستگی خود را به نفت در قالب بودجه‌های سنواتی قطع نماید و بعد مردم نیز به‌تدریج به نیروی فکر و اندیشه و بازوی خود تکیه نمایند. در این میان، خسران حاصل از فروش این سرمایه‌ی گران‌قیمت، آن‌گاه آشکارتر می‌شود که سالیان سال است که اقتصاد ما دارد این سرمایه را خام‌خام و به ثمن بخس و قیمت ناچیز به فروش می‌رساند. بنابراین دولت با یک برنامه‌ریزی هدفمند و زمان‌بندی‌شده بایستی منافع ناشی از نفت را به‌سمت ایجاد ارزش افزوده‌های ناشی از نفت سوق دهد و نه خود نفت. قطعاً این امر از مشکل‌ترین کارهای اقتصادی است، اما مقام معظم رهبری رسیدن به این نقطه را عملی می‌دانند: «اما همین کار سخت را با همت، با اعتماد به این مردم، با اعتماد به این جوان‌ها، با اعتماد به سرمایه‌های داخلی کشور، با اعتماد به خدای متعال که وعده‌ی نصرت داده است، می‌شود انجام داد.»
6. مدیریت فعالیت‌های بانکی در جهت حمایت از تولید داخلی
بانک‌ها نقش بزرگی در هدایت فعالیت‌های اقتصادی دارند. هم می‌توانند نقش سازنده ایفا کنند و هم نقشی تخریبی. متأسفانه بسیاری از فسادهای چندساله‌ی اخیر اقتصاد کشورمان، در رابطه با مسئله‌ای بغرنج، پیچیده و مرتبط با مسائل بانکی بوده ‌است. رهبر معظم انقلاب در همین رابطه بیان می‌کنند: «بعضی از بانک‌ها در سرتاسر کشور با شیوه‌های خاص، برخی از بنگاه‌های اقتصادی کوچک و متوسط را به تعطیلی کشاندند، نابود کردند. بانک‌ها می‌توانند کمک بکنند و یا می‌توانند تخریب کنند.» همچنین در بیان دیگری ایشان با اشاره به بنگاه‌داری بانک‌ها به‌جای پرداختن به وظیفه‌ی اصلی خود، یعنی حمایت از تولید، بیان نمودند: «دولت باید این موضوع را به‌طور جدی پیگیری و حل کند، زیرا بانک‌ها باید در خدمت تولید باشند و اگر در خدمت تولید قرار گیرند، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.»
7. تسهیل سرمایه‌گذاری در کشور
برای ورود سرمایه به کشور و افزایش سرمایه‌گذاری‌ها در امر تولید، بایستی امور ذیل در صدر توجه قرار گیرد:
الف) افزایش شفافیت فعالیت‌های اقتصادی
ب) مبارزه با هرگونه فساد اقتصادی و اداری و سوءاستفاده از رانت‌های دولتی و نفتی
ج) حذف و ترمیم قوانین مزاحم و دست‌وپاگیر و مخل فعالیت اقتصادی سالم
د) بهبود فضای کسب‌وکار
هـ) افزایش نظارت‌های دولتی بر سرمایه‌گذاری‌ها
8. کاهش واردات کالاهای مصرفی:یکی از مواردی که مدام در صحبت‌های رهبر معظم انقلاب با دولتمردان مطرح می‌شود، کنترل و مدیریت واردات است. در سال‌های اخیر، موارد متعددی نشان از بی‌توجهی به تولید ملی از طریق واردات کالاهایی که یا ضروری نیستند و یا مشابه داخلی آن‌ها وجود دارد، مشاهده شده ‌است. ایشان همچنین راهکار کاهش تعرفه‌های وارداتی به‌منظور تقویت رقابت بین کالاهای داخلی و خارجی و به دنبال آن، افزایش کیفیت تولیدات داخل را به‌هیچ‌عنوان صحیح ندانسته‌اند. به‌ویژه در مورد بسیاری از محصولات کشاورزی که به قیمت نابودی آن بخش تولیدی تمام شده‌ است.
9. مبارزه با قاچاق کالا
شعار به‌تنهایی کافی نیست
از طرفی توجه به همدلی، همکاری مردم و دولت در عرصه‌های اجرایی را مدنظر قرار می‌دهد. در این عرصه، شعار به‌تنهایی کافی نیست و اگر با اقدام عملی مردم و دولت همراه نگردد، آسیب‌هایی نیز به‌همراه خواهد داشت. مردم نجیب ایران همان‌طور که با متانت خاص خود حاشیه‌های اجتماعی ناشی از تحریم را دامن نزدند، باید با همکاری بیشتر، زمینه‌ی شکوفایی اقتصادی و عبور از مشکلات را فراهم آورند. البته سوی دیگر این همدلی و هم‌زبانی مربوط به دولت است. به همین جهت، او نیز باید در جهت همدلی با مردم گام‌هایی بردارد. به‌طور کلی، باید گفت در صورت تحقق این امر، زمینه‌ی مشکل‌آفرینی در حوزه‌ی کارآمدی، کاهش می‌یابد و فرصت برای خیزش بزرگ فراهم می‌شود.
اجرای اقتصاد مقاومتی و مطالبه آن
اگر مهم‌ترین مسئله مناقشه و خطر اقتصاد است، پس باید این موضع خطر و اختلاف را رفع کرد. اقتصاد مقاومتی باید از کلیات خارج‌شده، مسئولین به حوزه‌های مختلف مربوط به آن با محوریت همه ابلاغیه رهبر انقلاب توجه کنند. علاوه بر آن مردم به‌ویژه مردم متدین و انقلابی و منتقدین برای کمک به دولت به مطالبه‌ی اجرای اقتصاد مقاومتی با محوریت مطالبه اصلاح ساختارهای معیوب اقتصاد که فرصت ایجاد فشار برای دشمن را فراهم کرده است در سطح ملی و منطقه‌ای بپردازند. در سطح ملی شفافیت (با اولویت ایجاد سامانه‌های شفاف در مورد زمین و مسکن، حساب‌های بانکی و زنجیره‌ی توزیع)، اصلاح نظام بانکی (با محوریت عدم سوداگری و بنگاه‌داری بانک‌ها، عدم خلق پول در بانک و…)، عدم واردات‌محوری و خام‌فروشی، خودکفایی کالاهای استراتژیک کشاورزی، مالیات (با تأکید بر مالیات بر دلالی ، مقابله با مفاسد اقتصادی و… در سطح منطقه‌ای باید مسائلی که موجب پیشرفت هر استان (توسعه‌ی منطقه‌ای) و ایجاد ارزش‌افزوده و اشتغال پایدار می‌شود از کشاورزی تا صنایع تبدیلی، ترانزیت، توریسم سلامت و فرهنگی و… مورد مطالبه جدی واقع شود. باید به‌جای ماندن در کلیات، مردم، دانشجویان، رسانه‌ها، نخبگان و… مسائل عینی اقتصاد مقاومتی در حوزه‌ی ملی و منطقه‌ای را مطالبه کنند.
انتهای پیام/