مکانی که هنوز به عطر امام روح‌الله معطر است
خبرگزاری تسنیم: اتاقی که ایشان می‌نشستند موکت بود و بعضی از ملاقات‌ها با مردم و مسئولان در همان‌جا صورت می‌گرفت.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، خیلی‌ها که برای مراسم ارتحال امام به تهران می‌آیند، از این فرصت استفاده می‌کنند و سری هم به محله جماران می‌زنند.
با متروی خط یک که در حرم مطهر ایستگاه دارد، خیلی راحت می‌توان به میدان تجریش و از آنجا به محله جماران رفت. مگر می‌شود جماران و خاطره‌هایش را از یاد برد؟ مگر می‌شود تصاویری که از پیرجماران در ذهن‌ها ثبت شده است را به آرشیو خاطره‌های فراموش شده سپرد؟ در حسینیه جماران، خانه امام، کوچه مسقف قبل از حسینیه، ایوان خانه، اتاق کوچک امام (ره)، بیمارستان قلب جماران و... همه و همه هنوز هم عطر آن مرد بزرگ احساس می‌شود. انگار امام (ره) هنوز اینجاست. سادگی در و دیوار گواهی می‌دهند به حضور امام، گواهی می‌دهند به 9سال زندگی ساده و عارفانه در این محله کوچک. حالا 26سال است که پیر جماران پای بر بستر آرامش ابدی نهاده و جهان را خیره جماران کرده است. 26سال گذشته، ولی جماران هنوز هم میعادگاه عاشقان است.
نمای اول محله جماران
امام در 3نقطه تهران در مقاطع مختلف زمانی، سکونت داشته‌اند که محله جماران مهم‌ترین و طولانی‌ترین محل سکونت ایشان بوده است. سید رحیم میریان از مسئولین دفتر و نزدیک‌ترین افراد به بیت امام‌خمینی(ره) می‌گوید: «به‌طور کلی امام برای همسایه‌ها مزاحمتی نداشتند و فقط ملاقات‌ها ممکن بود مشکلاتی را ایجاد کند. بچه‌های دفتر تصمیم گرفته بودند که حیاط‌های منازل اطراف را خریداری کنند. این ماجرا توسط یکی از خانم‌های بیت به اطلاع امام رسید و ایشان با حالت گلایه‌آمیزی این مسئله را به حاج احمد آقا و اطرافیان انتقال دادند تا جلوی این کار گرفته شود».
نمای دوم اتاق امام
خانه کوچکی که دقیقا پشت حسینیه جماران قرار دارد، خانه‌ای است که امام(ره) بیشتر وقتش را در آن می‌گذراند. این خانه از یک اتاق که محل بیشتر ملاقات‌ها، استراحت و مطالعه امام(ره) بود و یک راهرو و آشپزخانه و حمام و دستشویی تشکیل شده است. از حیاط این خانه هم دری به حسینیه جماران باز می‌شد. رضا فراهانی یکی از خادمان بیت درباره سادگی اتاق امام می‌گوید: «اتاقی که ایشان می‌نشستند موکت بود و بعضی از ملاقات‌ها با مردم و مسئولان در همان‌جا صورت می‌گرفت. ما برای اینکه جای آقا مشخص شود روی موکت پتویی انداختیم که ایشان اعتراض کردند».
نمای سوم جایگاه دوربین
حسینیه جماران 2جایگاه دوربین دارد که حدود 2متر بالاتر از سطح حسینیه است. طاهری، یکی از فیلمبردارهای ثابت جماران می‌گوید: «یک روز امام در حسینیه جماران مشغول سخنرانی بود و من داشتم تصویر بسته‌ای از چهره ایشان را فیلمبرداری می‌کردم. ایام بمب‌گذاری‌ها بود. ناگهان یکی از لامپ‌های حسینیه ترکید و همه را به ترس و هراس انداخت. همه شوکه شده بودند و به هم ریختند. امام به سخنرانی‌اش ادامه داد. آن لحظه متوجه نشدیم ولی بعدا که فیلم را بازبینی کردیم دیدیم که امام در آن لحظه حتی یک پلک هم نزده بودند. »
نمای چهارم نگارستان جماران
این نگارستان در زیرزمین حسینیه جماران ایجاد شده تا محلی برای نمایش عکس‌ها و دست نوشته‌های امام باشد. زمان جنگ قرار بود به‌عنوان پناهگاه مورد استفاده قرار گیرد. سید احمد بهاءالدینی خادم امام(ره) می‌گوید: «امام هیچ‌وقت قدم به این پناهگاه نگذاشت. البته ما از طریق حاج‌احمدآقا و خانواده سفارش کرده بودیم که امام برای بازدید از پناهگاه تشریف بیاورند اما این اتفاق هم نیفتاد. ایشان چندبار موقع بمباران‌ها فرموده بودند: جای من خوب است، اگر شما می‌خواهید تشریف ببرید پناهگاه. تعبیر امام این بود که جان من از جان آن بسیجی و مردمی که در حال جنگ هستند عزیز‌تر نیست».
نمای پنجم خانه اعضای خانواده امام
وسعت این خانه به اندازه همان خانه‌ای است که درست پشت حسینیه جماران قرار دارد. محل آن هم دقیقا پشت همان خانه اول است. تصاویری که از پیاده‌روی‌های روزانه امام در حیاط یک خانه موجود است مربوط به حیاط همین خانه می‌شود. فیلم نمازجماعتی هم که از امام گرفته شده مربوط به حیاط این خانه است. این خانه تا قبل از فوت همسر حضرت امام، محل زندگی ایشان بود. سید رحیم میریان می‌گوید: «امام به‌طور معمول بعد از ظهرها را به امور خانواده اختصاص می‌دادند. پیاده‌روی‌ها جزو برنامه‌های روزانه امام بود که 3بار در روز به‌مدت نیم ساعت انجام می‌شد».
نمای ششم جایگاه و صندلی امام
بعد از ورود امام به جماران در سال 59، این جایگاه به تریبون بزرگ انقلاب تبدیل شد؛ همان تریبونی که 9سال تمام، جهان در بحرانی‌ترین شرایط جنگ، از رصد سخنرانی‌های تنها سخنران آن غافل نشد. سیدرحیم میریان، می‌گوید: «خبرهای جنگ ساعت به ساعت از طریق حاج احمدآقا به امام(ره) منتقل می‌شد و از آن طرف خود امام، اخبار رادیوها و تلویزیون را پیگیری می‌کردند. سران و فرماندهان جنگ هم هر 15روز یک‌بار ملاقات داشتند». تصویر هجوم عاشقان پیر جماران به این جایگاه بعد از رحلت ایشان، به این راحتی‌ها از ذهن کسی پاک نمی‌شود.
نمای هفتم حسینیه جماران
بسیاری از سخنرانی‌های تاریخی امام در این حسینیه انجام شده است. کوچک‌تر از آن است که در تصاویر تلویزیونی یا عکس‌ها به‌نظر می‌رسد. این حسینیه، محل سخنرانی‌های امام برای اقشار مختلف مردم بوده است. حسینیه جماران بنایی 2طبقه و به مساحت 800 مترمربع است که تاریخ ساخت آن به سال 1232 خورشیدی می‌رسد. سیدابراهیم امام جمارانی آن را وقف دهکده جماران کرد و در سال 1355 توسط اهالی بازسازی شد. زمانی که امام به جماران آمد، حسینیه در حال بازسازی بود که امام با این کار مخالفت کرد. هنوز هم دیوارهای این حسینه کاهگلی است و تجهیزات بسیار ساده‌ای دارد.
نمای هشتم بیمارستان قلب
بیمارستان قلب جماران در سال 62به جای خانه‌ای در این محله ساخته شد و درست در سمت راست کوچه مسقفی قرار دارد که به حسینیه جماران منتهی می‌شود. فاصله خانه امام تا این بیمارستان به اندازه عرض کوچه مسقف است. البته در اصلی بیمارستان قلب جماران نرسیده به کوچه مسقف بود. دکتر غلامرضا باطنی عضو تیم پزشکی حضرت امام می‌گوید: «عملیات احداث و تجهیز بیمارستان که آن زمان درمانگاهی به‌حساب می‌آمد به سرعت انجام شد. امام(ره) به شرطی قبول کردند از خدمات این مرکز پزشکی استفاده کنند که استفاده از خدمات آن برای عموم مردم آزاد باشد».
نمای نهم ایوان خانه اول
بسیاری از فعالیت‌های روزانه امام(ره) روی این ایوان انجام می‌شد. امام(ره) معمولا در روز چند خطبه عقد برای عروس و دامادها می‌خواندند که این کار در ایوان صورت می‌گرفت. امام(ره) هم معمولا به عروس‌ها نصیحت می‌کرد که با همسرتان بسازید، با او رفیق باشید، به حرفش گوش دهید و توقع زیادی از او نداشته باشید. به دامادها هم می‌گفتند که خانم‌ها ملاطفت نیاز دارند، با ترحم با آنها برخورد کنید و زندگی را به کمک یکدیگر بگذرانید. خیلی از مردم عادی و رزمندگان هم برای دستبوسی و ملاقات با امام(ره) خودشان را به جماران می‌رساندند و در این ایوان با امام(ره) ملاقات می‌کردند.
آشپزخانه
عکس معروف امام هنگام ریختن چای در همین آشپزخانه گرفته شده است. این آشپزخانه بسیار کوچک است و در سمت شمالی آن دری وجود دارد که به حیاط خانه همسر امام باز می‌شود. رفت‌وآمد امام به محل سکونت همسر و فرزندانش از طریق این در انجام می‌شد.
کوچه مسقف
کوچه مسقفی که به حسینیه منتهی می‌شود بارها قدمگاه عاشقانی بوده است که به دیدار پیر و مراد خود می‌رفتند. برای آنان که با قلبی سرشار از عشق به مرد بزرگ قرن بیستم، سربالایی این کوچه را پشت سر می‌گذاشتند تا به دیدار کوتاه چند لحظه‌ای با رهبر خود برسند، هنوز هم اینجا سرشار از خاطره و نوستالژی است.
پل آهنی
وقتی امام به جماران آمد و در خانه پشت حسینیه جماران مستقر شد، این پل آهنی را برای ایجاد دسترسی آسان‌تر از ایوان خانه به جایگاه حسینیه جماران ساختند. عکس‌های زیادی از هنگام عبور امام از روی این پل فلزی گرفته شده است. این پل آهنی که شبیه یک راهرو است حدود 5متر طول دارد.
دفتر امام
این خانه متعلق به برادر آقای امام جمارانی است که بدون چشمداشت در اختیار امام خمینی قرار گرفت و از همان ابتدا تبدیل به دفتر بیت امام شد. اکنون هم دفتر رحیم میریان، یکی از افراد نزدیک به حضرت امام در این خانه قرار دارد. تیم پزشکی مستقر در بیت امام(ره) هم در این خانه حضور داشتند و 24ساعته کشیک می‌دادند.
منبع:پارس نیوز
انتهای پیام/
