تضاد آشکار تفکر تجملاتی با سیره امام محرومین

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، «حفاظت از میراث امام مردم شناس»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛

حضور بی شائبه اقشار مختلف مردم در مراسم بیست و ششمین سالگرد رحلت امام خمینی، نشانه رابطه بی نظیر بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی با توده های مردم و پیوند ناگسستنی با آنان است. روز 14 خرداد امسال، حرم امام خمینی شاهد حضور عاشقان راه و مکتب این فقیه مجاهد عارف بود. عشقی که حاضران در حرم نسبت به امام خمینی ابراز کردند، نمونه ای از آنچه در وجود مردم سرتاسر ایران بلکه بسیاری از ملت های آزاده نسبت به این بزرگمرد قرن حاضر موج می زند می باشد.

در تبیین عشق ورزی مردم نسبت به امام خمینی، دو نکته بسیار مهم را باید اساس و ریشه دانست.

نکته اول اینکه مردم به خود امام عشق می ورزند و به پیرایه ها و پیرایه بندان اعتنائی ندارند. عده ای بر این باور هستند که عظمت امام خمینی را باید از طریق اماکن مجلل به مردم نشان داد. این طرز فکر انحرافی، با شناختی که توده های مردم از امام دارند در تضاد آشکار است. آنان که به امام عشق می ورزند مجذوب بی اعتنائی امام به زرق و برق های مادی و مخالفت جدی ایشان با خوی کاخ نشینی هستند. اینکه در میان حاضران 14 خرداد امسال در مراسم بیست و ششمین سالگرد رحلت امام افرادی از سه نسل حضور داشتند به این دلیل است که ویژگی اشرافیت ستیزی امام و ایستادگی ایشان در برابر ظالمان و طاغوت ها و کاخ نشین ها که در گفتار و رفتار این نادره دوران موج می زد آنها را مجذوب خود کرده است. بدین ترتیب، تمام کسانی که بر خلاف این سیره شناخته شده امام خمینی فکر و عمل می کنند باید در اندیشه و طرز فکر خود تجدیدنظر نمایند و به راه صحیحی که سخنان، پیام ها و زندگی امام نشانگر آنست بر گردند.

نکته دوم، به شاکله وجودی امام مربوط می شود. امام خمینی، یک فقیه مجاهد عارف بود. تاریخ فقه نشان می دهد در اعصار مختلف، فقهای مجاهدی وجود داشتند که متن فقه را در خدمت مبارزه با ظلم و طغیان و فساد قرار دادند و برای احقاق حقوق مردم و اجرای احکام الهی مجاهدت نمودند. با این حال، اینکه یک فقیه، علاوه بر فقاهت و مجاهدت، عرفان را هم به صحنه بیاورد و از موضع فقه و عرفان به عرصه مبارزه با ظالمان و سلطه طلبان و زیاده خواهان وارد شود، کم نظیر است. این، کاری است که امام خمینی در عصر حاضر انجام داد و رمز پیروزی انقلاب اسلامی را باید در همین ترکیب بدیع جستجو کرد.

عرفان، برای کسانی که از آن بهره ای برده باشند، نوعی ظرافت طبع همراه با مردم دوستی به ارمغان می آورد. این ویژگی اگر در خدمت فقه و مجاهدت قرار بگیرد، تا بی نهایت به مردم خدمت خواهد کرد و مردم را با خود همراه خواهد نمود. رابطه ای که از رهگذر ترکیب بدیع فقه و مجاهدت و عرفان، میان کسی که این هر سه را در خود جمع کرده باشد با مردم پدید می آورد، رابطه عاشق و معشوق خواهد بود که مستحکم، دائمی و همواره رو به افزایش است. چنین فقیهی در اوج مردم شناسی قرار می گیرد، حرف مردم را می فهمد و توده های مردم نیز حرف او را می فهمند. درست در همین نقطه است که بسیج توده های مردم به رهبری یک فقیه میسر می شود و فتوحات بزرگی به دست می آید.

امام خمینی، با ویژگی مردم شناسی و رابطه صادقانه ای که با مردم داشت، توانست کارهای بسیار بزرگی انجام دهد که کوچک ترین آنها ساقط کردن رژیم شاهنشاهی دو هزار و پانصد ساله و تاسیس نظام مردمی جمهوری اسلامی بود. از اینها بزرگ تر و مهم تر، راه یافتن به قلب های مردم بود که باید آن را فتح الفتوح امام خمینی نامید. ساقط کردن رژیم فاسد و نامعقول شاهنشاهی اگر با کودتا و زور سرنیزه صورت می گرفت، اهمیت و ارزش چندانی نداشت و چه بسا جای آن را رژیمی می گرفت که معلوم نبود تفاوت زیادی با آن می داشت کما اینکه در طول 2500 سال عمر رژیم شاهنشاهی بارها حاکمیت دست به دست گشت ولی هرگز ماهیت آن تغییر نکرد. اینکه مردم آگاه شوند و به صحنه بیایند و با دست خود، یک رژیم حکومتی را کنار بزنند و نظام حکومتی دلخواه خود را تاسیس نمایند کاری بزرگ، بدیع و ماندنی است و آن کس که مردم را به صحنه بیاورد تا خود مردم چنین کار بزرگی را انجام بدهند، فتح الفتوح کرده و کار او ماندگار خواهد بود.

رهبری که قلب های توده های مردم را فتح کرده و با آنها رابطه و پیوندی مستحکم برقرار ساخته، مردم تا نسل های دور با او رابطه قلبی خواهند داشت و برای حفاظت از این رابطه به هیچ پیرایه ای نیاز ندارند. این پیرایه بندان هستند که باید فکری به حال خود نمایند و حرفه ای غیر از پیرایه سازی پیدا کنند.

از این مهم تر، حفاظت از اندیشه های امام است که باید توسط افرادی آشنا با حیات علمی و مبارزاتی و مردم شناسی امام خمینی صورت بگیرد. کسانی که این مهم را برعهده می گیرند، هنگامی که مهره های فاسد رژیم شاهنشاهی در خاطرات شفاهی خود به امام و انقلاب می تازند و آشکارا دروغ می گویند و اهانت های خود به امام و انقلاب و مردم ایران را با بودجه بیت المال توسط کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران به چاپ می رسانند و منتشر می کنند نباید سکوت مصلحتی را بر دفاع از امام ترجیح می دهند ولی هنگامی که دلسوزان از اقدامات نامتجانس با فرهنگ و سیره امام خمینی انتقاد می کنند با ادبیات خشن و با عصبانیت به منتقدین بتازند.

مردم، امام خمینی را امام محرومین، امام مستضعفین، امام حامی فقرا و پابرهنه ها و امام همراه و هم زبان با توده ها و دشمن مستکبران و طواغیت می دانند و به آن عزیز به دلیل برخورداری از این ویژگی ها عشق می ورزند بطوری که حتی 26سال پس از سفر آسمانی او با عشق و شور به زیارت حرمش می آیند. حفاظت از میراث این امام مردم شناس، کار کسانی است که اندیشه های او را به درستی بشناسند و با بینش صحیح و عزم راسخ از آن دفاع کنند.

انتهای پیام/