مردم افغانستان در میهمانی خدا + عکس
خبرگزاری تسنیم: ماه رمضان بین شیعیان و اهل سنت افغانستان مانند سایر کشورهای اسلامی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و مردم با آداب و رسوم خاصی به میهمانی خدا می‌روند و روز نخست این ماه مبارک جزو تعطیلات رسمی این کشور است.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن، ماه عبادت و ماه تقرب به درگاه ایزد متعال فرا رسیده و مسلمانان در اطراف و اکناف گیتی آن را با مسرت و شادمانی تمام استقبال کرده‌اند.
ماه رمضان در افغانستان مانند سایر کشورهای اسلامی اهمیت ویژه‌ای دارد و مردم با آداب و رسوم خاص خود در این ماه به مهمانی خدا می‌روند.
شیعیان و اهل سنت افغانستان هرکدام به‌گونه خاص خودشان که شباهت زیادی به یکدیگر دارند، عبادات این ماه را به جا می‌آورند.
در هنگام اذان مغرب نمازگزاران با خود افطاری به مسجد برده و پس از خواندن نماز مغرب و عشا افطار می‌کنند و شام را در خانه صرف می‌کنند. تلاوت و ختم قرآن کریم از مهم‌ترین آدابی است که مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان به آن توجه ویژه‌ای دارند.
مردم افغانستان چند روز قبل از آغاز ماه مبارک رمضان، به پیشواز این ماه می‌روند که خرید برای این ماه از جمله آنهاست. و به‌خاطر غذاهای ویژه این ماه پیشتر از رمضان به خرید می‌روند.
خرید در این ماه نسبت به ماه‌های دیگر زیادتر و پربارتر است و شهروندان این کشور معمولاً مطابق فصل مواد غذایی خریداری می‌کنند. نرخ مواد غذایی در این ماه کاهش می‌یابد و یا حداقل تغییر نمی‌کند. همچنین بسیاری از مردم افغانستان از چند روز قبل از ماه رمضان روزه می‌گیرند زیرا عقیده دارند که روزه گرفتن در ماه شعبان و به‌گفته مردم قبل از رمضان، ثواب زیادی دارد.
مردم افغانستان از چند روز قبل برای اینکه کدام روز اول ماه رمضان است در مورد آن زمزمه می‌کنند با دنبال کردن برنامه‌های مختلف تلویزیونی و رادیویی می‌خواهند از تاریخ دقیق آغاز ماه رمضان اطلاع یابند.
به‌دلیل اهمیت این ماه بین افغان‌ها، دولت نیز با تعیین زمان حلول ماه مبارک رمضان و بزرگداشت این روز، روز اول این ماه را همه‌ساله تعطیل رسمی اعلام می‌کند.
تأثیرات ماه رمضان در افغانستان
یک اصطلاح عامیانه در افغانستان رواج دارد که گفته می‌شود «بی‌نمازها سر نماز آمد»، این اصطلاح یکی از ویژگی‌ها و برکات این ماه در افغانستان را بیان می‌کند. در دیگر ماه‌های سال، مساجد از 2 یا 3 صف بیشتر نمازگزار در خودشان نمی‌بینند اما در این ماه حضور مردم در مساجد بسیار پررنگ بوده و در بسیاری از اوقات مساجد جامع ظرفیت پذیرش این حجم عظیم از نمازگزاران را ندارد.
در ماه مبارک رمضان تلاوت قرآن و ذکر مناقب رسول اکرم(ص) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) جایگاه ویژه‌ای دارد. اعتقادات خاص مردم به احکام و مسائل اسلامی در ماه رمضان جلوه ویژه‌ای دارد و همین اعتقادات به ارزش‌ها سبب شده است که در مقابل تهاجم فرهنگی مقاومت کنند.
تلاوت و ختم قرآن کریم از مهم‌ترین آدابی است که مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان به آن توجه ویژه‌ای دارند.
افطاری دادن به فقرا و کمک به آنها میان مردم مرسوم است و اغلب مساجد در شب‌های ماه مبارک افطاری می‌دهند.
اعمال ویژه شب‌های قدر نیز در مسجدها، تکایا و مکان‌های مذهبی برگزار می‌شود و مسلمانان با احیای این شب‌ها از خداوند عاقبت به خیری و آمرزش گناهان خود را طلب می‌کنند.
از دیگر اعمال در این ماه می‌توان از توزیع نذورات نام برد.
اغنیا به‌خاطر ثواب بیشتر زکات مال خود را در این ماه میان مردم فقیر توزیع می‌کنند که همواره یکی از رسوم پسندیده تلقی شده است. معمولاً از قبل فهرستی از افراد مستحق تهیه می‌کنند و براساس آن، کمک‌ها توزیع می‌شوند. پخش غذاهای پخته شده بین نیازمندان از جمله رایج‌ترین نوع کمک‌ها محسوب می‌شود. ختم و خیرات به‌خاطر کسب رضایت خداوند متعال و دادن افطاری به نمازگزاران در مساجد از دیگر رسم‌های عبادی ماه رمضان به شمار می‌آید.
یافتن وقت افطار و بیدارشدن مردم در سحر
چندین سال قبل اصطلاح عامیانه «قبل یا بعد از توپ» نیز میان مردم افغانستان رواج داشت.
در گذشته نه‌چندان دور به‌خاطر اینکه مردم بدانند ظهر شده، توپی از دوردست شهر شلیک میشد. شلیک این توپ‌ها در ماه رمضان به 3 تا 4 مورد در روز می‌رسیده است.
این توپ‌ها علاوه بر ظهر در وقت افطار، سحر و در وقت اذان صبح شلیک می‌شده است و مردم با صدای شنیدن توپ شروع به خوردن سحری می‌کردند و با شنیدن مجدد آن صدا دست از خوردن و آشامیدن می‌کشیدند و همین طور با شنیدن صدای توپ روزه خود را افطار می‌کردند.
روش‌های دیگری نیز به‌خاطر سحرخیزی و افطاری بین مردم وجود داشته است، به‌عنوان مثال مردم شهر مزارشریف به‌خصوص اهالی غرب این شهر با نام (رجب‌علی) آشنا هستند، کسی که دهلی به گردن می‌انداخته و کوچه به کوچه غرب شهر مزارشریف را از خواب بیدار می‌کرده است و در قبال انجام این کار مزد دریافت می‌کرده است.
وی همچنین در روز اول عید با همان دهل پشت درهای مردم می‌رفته و با آهنگ رمضانی که سر می‌داده مزد دریافت می‌کرده است. یکی به وی لباس می‌داده، یکی هم پول و دیگری هم شیرینی.
در گذشته‌ای نه‌چندان دور، در بسیاری از مناطق روستایی افغانستان، ایام افطار و سحر از روی تجربه و رؤیت ستارگان و کواکب تشخیص داده میشد.
نوای فلوت (سعید‌شاه خان) که امروزه نیز بسیاری اوقات با صدای خفیف در هنگام سحری نواخته می‌شود، روشی دیگری برای تشخیص وقت افطار و سحر بوده است اما امروزه همه مردم با شنیدن صدای اذان از بلندگوهای مساجد افطار می‌کنند و یا با زنگ گوشی همراه‌شان در سحر بیدار می‌شوند.
سنت آشتی‌کنان در ماه مبارک رمضان
یکی دیگر از مراسم‌های پسندیده مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان، سنت پسندیده آشتی‌کنان است. کسانی که به‌دلایل گوناگون با یکدیگر قهر هستند، قبل از رسیدن ماه رمضان با یکدیگر آشتی می‌کنند تا با آغاز ماه پرفیض و برکت رمضان کدورتی در دل‌های‌شان باقی نمانده باشد.
مردم افغانستان که به سنت‌ها و باورهای دینی و مذهبی سخت اعتقاد دارند، بر این باورند که نباید در حالی که روزه هستند از کسی کینه به دل داشته باشند و اگر کسی روزه بگیرد در حالی که کدورتی از کسی در دل داشته باشد، آن روزه از شیطان است.
این مراسم علاوه بر ماه رمضان، در عیدهای مختلف نیز مرسوم است.
سفره‌های رمضانی در افغانستان
سفره‌ها در ماه رمضان اندکی نسبت به ماه‌های دیگر رنگین‌تر می‌شود. حداقل نیم ساعت پیش از اذان مغرب، مردم افغانستان سفره‌های خود را پهن می‌کنند زیرا مردم معتقدند که در صورت آماده کردن سفره چند دقیقه قبل از اذان و جمع شدن همه اعضای خانواده دور آن و انتظار تا زمان اذان، ثواب بیشتری نصیب‌شان می‌شود.
سفره‌های مردم افغانستان معمولاً توسط خرما، لیوان‌های شربت، آب سرد، بولانی، میوه و غذاهای معمولی و همیشگی تزئین می‌شوند. افغان‌ها براین باورند که اگر روزه را با خرما و یا یک لیوان آب باز شود، ثواب بیشتری نصیب روزه‌دار می‌شود.
مردم افغانستان با هر وضعیت اقتصادی که دارند معمولاً خوردن یک عدد بولانی (نوعی غذا شبیه سمبوسه) به‌ویژه بولانی کدو در وقت افطار را فراموش نمی‌کنند. بعد از افطار نیز مردم معمولاً به ادای نماز برمی‌خیزند و بعد از نماز، سفره‌های شام را پهن می‌کنند و در بسیاری از مناطق افغانستان خوردن شیرینی‌جات مانند جلبی (زولبیا) و مربا رایج است.
انتهای پیام/.*
