شباهت های آشوب سال ۶۰ و ۸۸

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، در فضای غبار آلود ابتدای 8 ماه دفاع مقدس ایران در فتنه 88، روز 30 خرداد در حالی به عنوان روز تجمع غیرقانونی ضد انقلاب انتخاب شد که این روز در حافظه تاریخی ملت ایران با نام گروهک منافقین و اقدامات خائنانه آنها گره خورده بود؛ منافقین در سال 1360 در همین روز اقدام مسلحانه خود را علیه انقلاب اسلامی آغاز کرده و به طور رسمی به جرگه محاربین و ضدانقلابیون پیوستند.

سران مجاهدین خلق در تب کسب قدرت سیاسی سر از پا نمی شناختند. آنها با تکیه بر سراب هواداران فراوان خویش که در مقایسه با سایر گروه های ضد انقلاب از تعداد بیشتری برخوردار بودند، در 30 خرداد 1360 وارد فاز نظامی شدند. با صدور اولین اطلاعیه سیاسی – نظامی و اعلامیه برگزاری تظاهرات 30 خرداد، دستور اکید صادر شد که همگی با سلاح سرد و گرم مانند تیغ موکت بری، چاقو، قمه، کاتر گوشت و پیچ گوشتی و غیره برای آشوب طلی در خیابان‌هاب تهران حضور یابند.
تصور رهبران این گروهک تروریستی این بود که با قیام مسلحانه 30 خرداد، با محاسباتی غلطی که از درون نظام جمهوری اسلامی ایران کرده بودند تکلیف نظام را یک سره خواهد شد، اما به محض روبرو شدن با مقاومت مردم، علت اصلی تظاهرات خونین 30 خرداد را واکنشی در قبال پایان آزادی‌ها و ورود به مرحله دیکتاتوری و اختناق معرفی کردند. سران این گروهک تروریستی بعد‌ها وانمود کردند که قصد آنها فقط یک اعتراض ساده بوده است.

*منافقین در 30 خرداد سال 60: ما بیشماریم...

گروهک منافقین که بعد از حوادث 14 اسفند 1359 بطور رسمی با بنی صدر به ائتلاف کامل رسیده بود، بعد از عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا در 20 خرداد 1360 به فرمان حضرت امام ،به حامی همه جانبه وی مبدل گردیده و روزنامه مجاهد تبدیل به تریبونی گردید که حضرت امام خمینی(ره) و نیروهای خط امام را مورد هجمه قرار می داد.
منافقین، تحولات سیاسی کشور و اقدامات قانونی رهبری انقلاب و مجلس شورای اسلامی برای جلوگیری از قانون شکنی بنی صدر و دفاع از حریم قانونی ارکان نظام را، «کودتای مرتجعین» نامگذاری کرند و مردم را به مقابله با نظام فراخواندند.

در این ایام منافقین خلق نیز، پی درپی اطلاعیه می دادند و با هر تمهیدی به دنبال آن بودند که چرخه سقوط بنی صدر را از حرکت بیندازند. از این رو سه اعلامیه پیاپی در روزهای 27 و 28 خرداد انتشار دادند. در بخشی از اطلاعیه دوم آمده است: «در آستانه پیاده شدن آخرین مرحله کودتا...سازمان... پیشنهاد می کند که ... مردم قهرمان... بار دیگر فریاد پرخروش «الله اکبر» را در مخالفت با روش های انحصارطلبانه ضدمردمی و ضداسلامی و درحمایت از آزادی های اساسی و رئیس جمهور دکتر بنی صدر، در پشت بام خانه ها طنین انداز سازند.

* فصل الخطاب رهبری و بیانیه مجمع غیر قانونی روحانیون

گفتنی است تحرکاتی که قبل از وقوع رویداد 30خرداد 1388 صورت گرفت دقیقاً همان تحرکاتی بود که سازمان مجاهدین خلق در خرداد 1360آن را دنبال می کرد و با کلید خوردن سناریوی کودتای مخملین با طرح ادعای «تقلب» به عنوان رمز آشوب، احزاب و گروه هایی که منافع خود را در تداوم حرکت سران جنبش سبز به رهبری" موسوی ،کروبی، خاتمی و در پشت صحنه موسوی خوئینی ها" می دانستند نیز به صحنه آمدند تا ضمن ایفای نقشی که به آنها سپرده شده بود، تمام قد به حمایت از جنبش سبز بپردازند.

در این بین نقش مجمع روحانیون مبارز با توجه به داشتن پیشینه تاریخی، مناسب تر از حزب مشارکت، سازمان مجاهدین و حزب اعتماد ملی و...تشخیص داده شد. این مجمع در روز (23/3/88) بلافاصله با حمایت از ادعاهای موسوی اعلام داشت: مهندس موسوی عزیز را تنها نخواهیم گذاشت.

اما وظیفه اصلی مجمع روحانیون آنجا تجلی یافت که «فصل الخطاب جامعه اسلامی» را نشانه رفته بود. مأموریت خطیری که طبق برآورد فتنه گران متوهم تنها از عهده مجمع روحانیون بر می آمد این مرحله از سناریوی فتنه گران آنگاه شکل گرفت که رسانه ها در روز دوشنبه (25/3/88) اعلام کردند که نمازجمعه این هفته تهران (29/3/88) به امامت رهبر معظم انقلاب اسلامی برگزار خواهد شد. این خبر برای همه دلسوزان نظام اسلامی حتی آن بخش از اقشار جامعه که در این فضا دچار ابهام بودند، خبر مسرت بخشی بود که می توانست به عنوان «فصل الخطاب جامعه اسلامی» پایانی بر همه اختلافات باشد.

در این بین در حالی که همگان انتظار داشتند تا گروه ها و جریان های مختلف همسوی با ملت به استقبال رهنمودهای حکیمانه رهبر معظم انقلاب بروند و با برگزاری نمازجمعه و شنیدن سخنان ایشان از هرگونه اقدام نسنجیده دوری کرده و فضای کشور را آرام نمایند؛ لیکن مجمع روحانیون مبارز در اقدامی مشکوک و پرابهام، در روز چهار شنبه (27/3/88) برای روز شنبه(30/3/88) - فردای برگزاری نمازجمعه : درخواست راهپیمایی کرد!

پخش این خبر از شکل گیری سناریوی خطرناکی خبر می داد که این بار رأس نظام اسلامی را نشانه رفته بود و بازیگر صحنه آن نیز گروهی بود که خود را وابسته به خط امام (ره) و نزدیک ترین گروه به اندیشه های امام(ره) معرفی می نمود. روز پنج شنبه مجمع روحانیون بار دیگر ضمن تأکید بر درخواست پیشین، حتی گسترش سطح آن، برای برگزاری راهپیمایی و تجمع در شهرها و میادین سراسر کشور درخواست مجوز کرد.

این کار که توسط کارشناسان سیاسی، اقدامی فتنه انگیزانه و به قصد تحت الشعاع قرار دادن سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی در نمازجمعه تهران، ارزیابی می شد، در کارنامه مجمع مدعی خط امام، به عنوان یک«خیانت بزرگ» ثبت گردید.

صریح ترین پیام خائنانه این رفتار مجمع آن بود که سخنان رهبری هرچه باشد، سناریوی کودتای مخملین و راه اندازی اردوکشی های خیابانی تا پذیرش خواسته های فتنه گران ادامه خواهد داشت و معظم له حق ندارند در این زمینه اظهار نظر نمایند!؟

* حلقه های آشوب در فتنه

اما متأسفانه «سیاسیون» به توصیه های امام خویش گوش نسپرده و عملاً رهنمودهای ایشان را «فصل الخطاب» ندانستند و بر تداوم راه خطای خویش تأکید نمودند. در حالی که انتظار می رفت بعد از ظهر جمعه خبر لغو تجمع غیرقانونی مجمع روحانیون مبارز در صدر اخبار قرار گیرد، سکوت معنادار این مجمع، دل ملت مسلمان را به درد آورد. با وجود اینکه رهبر معظم انقلاب در سخنانی صریح و روشن، معترضان به نتیجه انتخابات را به حرکت در مسیر قانون و خودداری از «زورآزمایی و اردوکشی خیابانی» توصیه کرده بودند، مجمع روحانیون مبارز تا ساعات پایانی منتهی به زمان این تجمع غیرقانونی در روز شنبه (30 خرداد)، تلاشی برای لغو این برنامه نکرد.

این بلاتکلیفی تا آنجا پیش رفت که سرشاخه های آشوبگران خیابانی خود را به مردم نشان داده و «حلقه های آشوب» شکل گرفت و خیابان ها در حال آماده شدن برای ثبت رویداد هولناک دیگری می شد تا همانند روزهای گذشته آرامش و امنیت را از مردم بگیرد.

در این هنگام بود که ناگهان خبری فوری بر پیشانی سایت ها و خبرگزاری ها نشست «راهپیمایی امروز مجمع روحانیون لغو شد»!؟ این عنوان خبری بود که با امضای دبیر مجمع روحانیون مبارز، در آستانه شکل گیری آشوب دیگری در تهران، راهی خروجی سایت های خبری شد. اما دیگر دیر شده بود، چرا که همه چیز برای خلق یک آشوب و بلوا مهیا گردیده بود!
ساعاتی بعد، اخبار اندوه باری از آشوب و اغتشاش، از خیابان آزادی به گوش می رسید. در این روز دیگر از جمع ده ها هزار نفره روز 25 خرداد خبری نبود و بعد از روشنگری رهبر معظم انقلاب اسلامی تنها جمعی اوباش آموزش دیده و زخم خوردگان انقلاب و نظام اسلامی به سفارش مجمع روحانیون مبارز به صحنه آمدند تا از انقلاب و نظام اسلامی انتقام بگیرند.

* 12 وجه اشتراک منافقین قدیم و جدید

نکته قابل تأمل، انتخاب روز 30 خرداد به عنوان روز تجمع غیرقانونی بود. این اقدام در حالی صورت می گرفت که این روز در حافظه تاریخی ملت ایران با نام گروهک منافقین و اقدامات خائنانه آنها گره خورده است. منافقین در سال 1360 در همین روز اقدام مسلحانه خود را علیه انقلاب اسلامی آغاز کرده و به طور رسمی به جرگه محاربین و ضدانقلابیون پیوستند.

در مقایسه بین آشوب سال 60 به رهبری بنی صدر و گروهک منافقین و فتنه سال 88 به رهبری موسوی و منافقین جدید، می توان شباهت های فراوانی را یافت:

1-هر دو فتنه توسط اقلیتی صورت گرفت که در برابر صفوف اکثریت به هم پیوسته ملت ایستادند.
2- هر دو جریان دچار توهم بوده و خود را اکثریت می دانستند.
3- هر دو جریان از التقاط در مبانی اندیشه به شدت رنج می بردند و از ایسم های غربی متأثر بودند.
4- قدرت طلبی، گروه گرایی و ترجیح منافع جناحی بر منافع ملی، خوی مشترک هر دو جریان بود.
5-ناآرامی و اغتشاش در هر دو واقعه، توسط جریان هایی خلق شدکه مدعی قانونگرایی بودند و رقیب را به قانون گریزی متهم می ساختند.
6- در هر دو ماجرا فتنه گران مورد حمایت همه جانبه بیگانگان و دشمنان نظام اسلامی قرار داشتند.
7- هر دو جریان خود را مدافع مردم و آرمان های انقلاب اسلامی معرفی می کردند، در حالی که تسلیم نظر ایشان نبودند.
8- در هر دو حادثه استفاده از شعائر اسلامی و انقلابی برای اغفال افکار عمومی به خوبی مورد استفاده قرار گرفت.
9-هر دو در برابر رهنمودهای رهبری نظام اسلامی ایستاده و به توصیه های ایشان عمل نکردند.
10- هر دو جریان در نهایت در برابر قانون و مردم ایستادند.
11- ماهیت هر دو جریان با رهنمودها و بصیرت افزایی های ولایت مطلقه فقیه برای ملت آشکار شد.
12- و در هر دو ماجرا این مردم بودند که با بصیرت به صحنه آمده و طومار فتنه گران را در هم پیچیدند.

منبع:سراج 24

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها