لحن نوربخش نشانی از یک مشکل اخلاقی است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سلسله نشست‌های گفتمان ضرب اصول عصر امروز یکشنبه 31 خرداد 1394 در پردیس سینمایی قلهک هم با موضوع بررسی عملکرد 15 ساله خانه موسیقی برگزار شد.

در این نشست قرار بود نمایندگان خانه موسیقی و منتقدان روبروی هم بنشینند و بحث‌های مرتبط با عملکرد خانه موسیقی را بررسی کنند اما مسئولان خانه موسیقی ترجیح دادند که در این نشست حاضر نباشند.

داریوش طلایی آهنگساز، نوازنده و مدرس دانشگاه، نادر مشایخی آهنگساز و رهبر ارکستر، ساسان فاطمی پژوهشگر موسیقی و رضا مهدوی به عنوان مجری در ابتدای این نشست به روی صحنه رفتند و دیدگاه‌های خود را بیان کردند.

داریوش طلایی به عنوان یکی از منتقدان خانه موسیقی به بیان دیدگاه‌های خود پرداخت و گفت: من، حسین علیزاده و کامبیر روشن‌روان از بنیانگذاران خانه موسیقی بودیم. ایده خانه موسیقی را از خانه سینما گرفتیم. بخش مهمی از اساسنامه خانه موسیقی در دفتر من و با حضور دوستانی چون علیزاده، روشن‌روان و ساسان فاطمی نوشته شد اما خیلی زود و هنگام رای‌گیری کنار رفتیم و کاندید نشدیم. علت کنار رفتنمان هم این بود که خانه موسیقی قرار بود نهادی صنفی باشد اما خانه در مسیر دیگری افتاد و من کنار کشیدم.

طلایی با اشاره به لحن صحبت‌های حمیدرضا نوربخش در نشست خبریش گفت: لحنی که نوربخش به خود گرفته مشکل اخلاقی است که از 10 سال پیش گریبان ما را گرفته است. این لحن مختص به کسانی است که سمتی دارند و گمان می‌کنند با هر لحنی می‌توانند صحبت کنند.

وی ادامه داد: من برخلاف آقای فاطمی که گفته بود تنها زمانی حاضر است که رو در رو با مسئولان خانه موسیقی به بحث بنشیند که آنها از سمتشان استعفا دهند؛ اعلام می‌کنم حاضرم رو در روی آنها بنشینم و عملکردشان را نقد کنم بدون آنکه از سمتشان هم کنار رفته باشند.

طلایی با اشاره به انتشار کتاب داریوش پیرنیاکان که در نهایت مشخص شد کپی‌پرداری از روی نمونه دیگری بوده است، گفت: همین کتاب و برخورد خانه موسیقی با آن مشتی بود نمونه خروار. نوربخش در نشست خبریش گفته که دانشگاه باید این مسئله را بررسی کند در حالیکه یکی از نخستین نقش‌های خانه موسیقی احقاق حق محققان است. اصلا فرض را بر این بگیریم که دانشگاه به وظیفه‌اش عمل نکرده است، آیا این دلیل می‌شود که خانه موسیقی هم از کنار این مسئله به راحتی گذر کند.

وی ادامه داد: من سال‌ها در فرانسه تحصیل کرده‌ام و اجراهای بسیاری آنجا داشته‌ام در فرانسه چیزی به نام خانه موسیقی وجود ندارد، اما دو نهاد هست که یکی برای گرفتن حق مولفان و دیگری نهادی برای دفاع از حق مجریان موسیقی است. البته در آنجا دولت هم به این نهادهای صنفی کمک می‌کند اما هرگز برای این نهادها وابستگی به وجود نمی‌آورد.

این نوازنده تار و سه‌تار در صحبت‌هایش تصریح کرد: موسیقی‌دانی که شغلش موسیقی است و حتی ممکن است یک نوازنده دوره‌گرد هم باشد همان حقوقی را دارد که فلان خواننده مشهور داراست. خانه موسیقی شخصیت‌های محبوب را آورده و خود را پشت این چهره‌ها پنهان کرده است. تا جایی که من می‌دانم چهره‌های محبوب نیازی به حضور در چنین جاهایی ندارند یا حداقل ما فکر می‌کنیم که ندارند.

وی ادامه داد: متاسفانه در همین موردِ کپی بودن کتاب فلان نویسنده 3 نفر از اعضای شورای عالی این مسئله را تایید کردند. باید بگویم مشکل ما به خانه موسیقی ختم نمی‌شود. خانه موسیقی جلوه‌ای از مشکل‌های اخلاقی ماست.

طلایی در ادامه صحبت‌هایش اظهار کرد: روزی یکی از دانشجویان فوق‌لیسانس موسیقی پیش من آمد و گفت چرا درباره کپی بودن کتاب فلانی چیزی نمی‌گویید. من به او گفتم که حرفم را زده‌ام و در رسانه‌ها این نکته را بازگو کرده‌ام اما شما چرا واکنشی ندارید و شما چرا چیزی نمی‌نویسید.  این دانشجو در پاسخ به من گفت اگر ما چیزی بنویسیم یا چیزی بگوییم  کاری می‌کنند که دیگر در بهارستان نیز سیم ساز هم نفروشند. خیلی وقت‌ها آدمی تنها می‌ماند و کسی دور و برش باقی نمی‌ماند. همه در خلوت حرف‌هایشان را می‌زنند اما در هنگام عمل شانه خالی می‌کنند.

انتهای پیام/