جناب علی هاشم شما به عنوان یک عنصر فعال رسانه ای که اتفاقات منطقه ای و بین المللی را به دقت رصد می کنید، نقش عربستان سعودی را در فرآیند مذاکرات هسته ای جمهوری اسلامی ایران و گروه 5+1 چگونه ارزیابی می کنید؟
دولت سعودی اگرچه مستقیما در فرآیند مذاکرات هسته ای حضور ندارد اما به عنوان یک بازیگر منطقه ای کم و بیش اثرگذار بوده است اما باید به این نکته توجه داشت که این اثرگذاری آنچنان که تبلیغ می شود نبوده است. در واقع سعودی اساسا توانایی تغییر جهت در مسیر کلی مذاکراتی در این سطح را ندارد. این به این معناست که اگر طرف مقابل ایران در مذاکرات به تصمیمی برسند، حکام سعودی نفیا یا اثباتا توانایی تغییر آن را نخواهند داشت. در این باره اگر دقت کنید می بینید که نقش پلیس بد را هم فرانسه به عهده گرفته است. مجموعا این طور می خواهم بگویم که گرچه عربستان در تلاش است تا خود را به عنوان یک بازیگر کاملا موثر در مجموعه مذاکرات نشان دهد اما اینگونه نیست و آنها اساسا قدرت چنین تاثیری را ندارند.
نقش رسانه های بین المللی را در پوشش و جهت دهی افکار عمومی در خصوص مذاکرات هسته ای چگونه ارزیابی می کنید؟
ببینید، موضوع مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای 5+1 و به طور خاص توافق هسته ای غرب با ایران نه تنها برای منطقه که برای افکار عمومی کل جهان بسیار حائز اهمیت است بنابراین طبیعی است که در متن و حاشیه این مذاکرات نمایندگانی از سوی رسانه های سراسر دنیا حضور داشته باشند. اما نکته مهم در رویکرد رسانه های غربی این است که آنها جامعه و حکومت ایران را به درستی و به طور کاملا واقعی نمی شناسند و تحت تاثیر و مدیریت سیاسیون سعی می کنند چهره ای بد از ایران به افکار عمومی نشان دهند، این در حالی است که جامعه ایرانی در کنار وجهه سیاسی ویژه، جایگاه ویژه ای در حوزه فرهنگ، ادبیات، موسیقی، آداب و اخلاق اجتماعی و... دارد که این رسانه ها از بیان آنها امتناع می کنند.
نقش پیاده نظام رسانه ای غرب را در جریان سازی منفی علیه جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات چگونه ارزیابی می کنید؟ به نظر شما رویکرد کلی آنها در قبال مذاکرات چیست؟
همان گونه که اشاره کردم رسانه های غربی به طور کلی شناخت درستی از ایران ندارند، همین مسئله به همراه سیاست های خصمانه کشورهای غربی نسبت به ایران سبب شده تا این رسانه ها به طور کلی رویکردی جانب دارانه نسبت به مذاکرات داشته و همواره خلاف مصالح ایران کار کنند. این مسئله به ویژه در مواقعی که روند مذاکرات کند می شود بیشتر نمایان شده و ایران به عنوان مقصر معرفی می شود.
ارزیابی شما در مورد اتفاقات پس از مذاکرات چیست؟ به نظر شما کدامیک از طرفین نیاز بیشتری به توافق دارند؟
به نظر من در صورت حصول هرگونه توافقی، آمریکایی ها بلافاصله فکت شیت خود را ارائه داده و کلیت ماجرا را به نفع خود مصادره خواهند کرد به ویژه آنکه باید پاسخگوی تندروهای داخلی و لابی صهیونیست ها باشند و از سویی نمی خواهند فرصت بهره برداری انتخاباتی خود را از این اتفاق از دست بدهند. در طرف مقابل اما، گرچه حصول توافق برای ایران حائز اهمیت زیادی است ولی مسئولین ایرانی معتقدند با توجه به وضعیت کنونی و آمادگی دولت جمهوری اسلامی ایران برای هر شرایطی، حتی در صورت عدم توافق، اتفاق خاصی نخواهد افتاد و مسیر کنونی ادامه پیدا خواهد کرد. در صورت عدم توافق هم به احتمال زیاد رسانه های غربی تلاش خواهند کرد که به دروغ ایران مقصر جلوه دهند.
