قدر ریاضت رمضان را بدانیم

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، این مجاهدت پیوسته سی روزه یا نزدیک به سی روز، آن هم به شکل جمعی و عمومی، زمینه ای فراهم کرده تا میزان خویشتن داری و قدرت مقاومت در برابر ناهنجاری ها و پاسخ منفی دادن به امور ناشایست در آحاد ملت و همچنین در عموم مردم بالا برود. این برنامه، تنها مخصوص مسلمان ها نیست بلکه موافق آیات قرآن و بخصوص آیه ای که حکم وجوب روزه را بیان فرموده، امری مشترک میان همه متدینان به خدای متعال و موحدین در طول تاریخ بوده و فلسفه این حکم، رسیدن ما به تقواست.

صبر و تقوا

تقوا، عامل بسیار مهمی برای حرکت درست و در صراط مستقیم، ماندن و تداوم حرکت در راه مستقیم است؛ هم برای اصل حرکت، هم برای باقی ماندن در مسیر و هم برای تداوم حرکت، نیاز به تقوا و خویشتن داری داریم. تقوا در اصطلاح دیگری که آیات قرآن به آن اشاره فرمودند، با واژه صبر یاد شده و خدای متعال، به مؤمنان توصیه می فرماید برای مقابله با عوامل تباهی و رهزن های راه به دامن تقوا پناهنده شوند. «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَی الْخَاشِعِینَ» در این آیه، خداوند ما را به صبر توصیه می کند. ذیل این واژه در تفاسیر توضیح داده شده که مراد از صبر، تقواست. انسان باید بتواند در برابر اموری که ناشایست است، مقاومت کند، هزینه انجام عمل صالح را به دوش بگیرد و با رهزن ها مقابله کند. همه این مفاهیم در واژه صبر نهفته است. صبر در طاعت، صبر در برابر معصیت، صبر در برابر مصائب و مشکلاتی که ادامه طی طریق را به دنبال دارد.

در روایات آمده است که جایگاه صبر در ایمان، مانند جایگاه سر در بدن است، اگر بدنی سر نداشته باشد نابود و هلاک شده است. بدن را به سر می شناسند و شخصیت بدن به سر نمایان می شود. شخصیت ایمانی چه به شکل فردی و چه به شکل جمعی در صبر و تقوای ما نهفته است و لذا برنامه ماه مبارک رمضان تلاشی است برای این که جامعه ایمانی و افراد مؤمن بتوانند میزان شخصیت خودشان را ارتقا ببخشند. عامل ارتقایابی شخصیت ما در اثر روزه، تقوا و خویشتن داری نهفته است.

کسانی که در مسئولیت های مختلف هستند، به طور طبیعی با انواع و اقسام مسائلی مواجه هستند که خویشتن داری و تقوا، سرمایه بزرگ آنها برای نلغزیدن خواهد بود.

افراد به میزانی که بتوانند در ماه مبارک رمضان تقوا و سرمایه خویشتن داری خودشان را بالا ببرند، به طور طبیعی از گرفتار شدن به آسیب ها و آفت های قدرت و شهره شدن، بزرگ شدن و در چشم مردم آمدن، مصون و محفوظ می مانند. به طور طبیعی، کسانی که ظرفیت تقوایی شان بالاتر رفته باشد در برابر پیشنهادهای خوارکننده و ضایع کننده شخصیت شان مقاومت بیشتری به خرج خواهند داد و برای ماندن در پای ارزش ها، اصول و برنامه هایشان انگیزه بیشتری خواهند داشت. بنابراین همه باید ایام ماه مبارک رمضان را قدر بدانیم و فرصت بزرگی بدانیم و خدا را شاکر باشیم بر این نعمتی که به ما ارزانی داشته و اجازه داده و تدبیر فرموده تا در ریاضت مشترک، سرمایه و توان خود را افزایش دهیم و بالا ببریم و این را باید قدر دانست و پیشانی شکر بر زمین نهاد.

نتیجه ماه رمضان، تقواست

نتیجه ای که باید در ماه مبارک رمضان به دست آید، این است که در تمرین معنوی، میزان تقوا و خویشتن داری خودمان را هر چه می توانیم، بالا ببریم و تا جایی که ممکن است، بهره خود را از این فرصت و ماه ریاضت بیشتر کنیم. به طور طبیعی، در این شرایط اتفاقی که باید بیفتد، این است که از هزینه های چنین عبادتی فرار نکنیم.

در برنامه های مختلف تبلیغی و ترویجی توصیه هایی می شود به این معنا که تا جایی که امکان دارد، فشار صیام در ماه مبارک رمضان را از دوش روزه داران بردارند. در عین حال که مطابق روایات و فقه ما اگر برنامه روزه طاقت فرسا شد، اجازه داریم تخفیفی در روزه ایجاد کنیم، نباید برنامه روزه به گونه ای باشد که طاقت روزه داران را طاق کند، اما نباید با این برنامه ریاضتی به گونه ای برخورد کنیم که اثر تربیتی آن به حداقل برسد، مثلا شب تا صبح بیدار بمانیم و برنامه های تلویزیون را ببینیم و بعد سحری بخوریم و نماز صبح بخوانیم و تا نزدیک غروب بخوابیم و سپس بلند شویم و نماز ظهر و عصر را بخوانیم و منتظر افطار باشیم. این روزه هست، اما روزه ای است که ما را به اهداف واقعی این عمل نمی رساند. ریاضت و تمرین برای این بود که در برابر سختی های یک روز و دوری از کارهای مباح و آشامیدن و خوردن خودمان را کنترل کنیم.

کسی که بتواند در طول 18 ساعت روزه داری را تحمل کند، می تواند در شکل عادی زندگی خود را کنترل کند و از مباح فاصله بگیرد و قطعا صبر او در برابر گناهان، بالاتر خواهد رفت.

صبرش برای اجرای واجبات، بالاتر خواهد رفت و توانش برای ماندن در برابر وسوسه های شیطنت آمیز ابلیس و جنودش افزایش می یابد. بنابراین روزه داران نباید از هزینه چنین عبادتی فرار کنند. نباید به گونه ای با مساله روزه و تقسیم برنامه هایشان در طول روز برخورد کنند که اثر تربیتی چنین برنامه ارزشمندی به حداقل برسد.

جمع آوری سرمایه برای 11ماه آینده

در این ماه برنامه ریاضتی داریم و سرمایه ای جمع می کنیم تا بتوانیم در طول 11 ماه آینده، آن را هزینه و صرف کنیم. هر مقدار در این ماه سرمایه ما بیشتر باشد، با اطمینان خاطر بیشتر و با ثبات قدم بیشتر در 11 ماه آینده بهتر می توانیم به وظیفه خودمان عمل کنیم. نباید از این نکته غفلت کرد. توصیه ام به خوانندگان این است، برای این که میزان بهره خود را از این ماه بالاتر ببرند با همدیگر مسابقه بدهند. اینجا مصداق آیه ای است که در سوره انشراح آمده: «فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ» وقتی از مرحله سختی فارغ شدی، دوباره خودت را به سختی بینداز. چرا که گُل آسانی از دل سختی بیرون می آید «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» از سختی و ریاضت واهمه نداشته باشیم و البته این به معنای رفتاری که طاقت انسان را از او بگیرد یا فشار مضاعفی بر روزه داران توسط کارفرمایان و صاحبان مشاغل نسبت به زیردستانشان وارد شود، نیست و باید نهایت رأفت و رحمت را به آنها داشته باشند.

منبع: جام جم

انتهای پیام/