نظر میرجلال‌الدین کزازی درباره آموزش و گسترش زبان فارسی
کزازی می‌گوید: ما با هر انگیزه، هر دیدگاه و هر شیوه‌ای در اندیشه بخواهیم به علت گسترش زبان پارسی پاسخ بدهیم، ناچاریم بگوییم که پرداختن به زبان پارسی یکی از نخستین کارها برای هر کارگزار، برنامه‌ریز و دولت مرد است.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، میرجلال‌الدین کزازی، استاد زبان و ادبیات فارسی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر ادبی که در نمایشگاه بین المللی کتاب مسکو شرکت کرده بود، با حضور در غرفه بنیاد سعدی اظهار کرد: ما با هر انگیزه، هر دیدگاه و هر شیوه‌ای در اندیشه بخواهیم به علت گسترش زبان پارسی پاسخ بدهیم، ناچاریم بگوییم که پرداختن به زبان پارسی یکی از نخستین کارها برای هر کارگزار، برنامه‌ریز و دولت مرد است.
وی توضیح داد: ما حتی اگر بخواهیم در زمینه‌ای در کشورهای جهان پیشرفت داشته باشیم، باید زبان پارسی را در آن کشور شناسانده و گسترده کنیم، زیرا زبان پارسی زبان فرهنگ ، ادب، اندیشه و تاریخ ایران پس از اسلام است. هر کسی که در تاریخ پژوهشی انجام داده است، می‌داند که آیین اسلام بر دوش زبان پارسی به بسیاری از کشورهایی که مسلمان دارند، از جمله هند، پاکستان، چین، راه برده است.
این استاد زبان فارسی با اشاره به سفری که سالهای قبل به کشور چین داشته است، گفت: کتاب آیین دین مسلمانان چین که هنوز آن را می‌خوانند ، به زبان پارسی نوشته شده است، برای نمونه نام نمازهای پنچگانه، نام‌های کهن است. نماز بامداد، نماز پیشین، نماز پسین یا دیگر، نماز شام و نماز خفتن. چند سال پیش که به پکن رفته بودم بانویی ایران‌شناس این کتاب را به من داد که دیدم در هر صفحه ابتدا متن پارسی و در زیر آن آوا نوشت متن بر پایه آوا شناسی زبان چینی آورده شده بود و در رج سوم، برگردان آن به زبان چینی.
وی با طرح این سوال که « چرا مسلمان چینی این رنج را به خود می‌نهد که این متن را در زبان پارسی به چاپ برساند»، گفت: پاسخ روشن است، چون این متن در چشم او، متنی ارزشمند و آیینی است. این ارزش و والایی زبان پارسی است. اگر از دید اسلامی هم بنگریم این زبان را باید با هرشیوه‌ای که می‌توانیم و با هر هزینه‌ای که می‌باید، در کشورهایی که این زبان به گونه‌ای آموخته شده است هم پاس بداریم و هم اینکه در کشورهای دیگر گسترش دهیم.
وی با اشاره به دوره‌ای که در اسپانیا به تدریس زبان فارسی می‌پرداخت، نیز گفت: از شاگردانم پرسیدم چرا این زبان را می‌آموزید در حالی که می‌دانید آموختن آن برای شما موجب کسب درآمدی نخواهد شد؟ گفتند ما این زبان را نمی‌آموزیم که با آن به نان و نوایی برسیم، بلکه می‌خواهیم با جهان ایران آشنا شویم و شاهکارهای ادب ایران را بخواهیم.
وی تصریح کرد: بنابراین ما در جهان کدامین زبان را داریم که چنین انگیزه ای برای آموختن آن داشته باشد که افراد از کیسه خود هزینه کنند؟. بی گمان اگر مسئولان ما برای آموزش و گسترش زبان پارسی در جهان هزینه کافی نکنند، نشان آن دارد که ارزش آن را به درستی نمی دانند.
پایان خبر
