اگر شمس سرمربی تیم ملی شود، اگر ناظم‌الشریعه سرمربی شود...
اگر دو گزینه اصلی هدایت تیم ملی فوتسال را به روی دو کفه ترازو بگذاریم، سمت گزینه باتجربه‌تر بیشتر سنگینی می‌کند.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، سیدرضا افتخاری، رئیس کمیته فوتسال فدراسیون فوتبال اعلام کرد، سرمربی تیم ملی ایران امروز (دوشنبه) و پس از مشورت با رئیس فدراسیون معرفی خواهد شد. با توجه به اینکه خسوس کاندلاس اسپانیایی رسماً از هدایت تیم ملی فوتسال ایران انصراف داده، وحید شمسایی از سوی هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال واجدالشرایط سرمربیگری تیم ملی تشخیص داده نشده است، می‌ماند دو گزینه برای هدایت تیم ملی که اولی محمد ناظم‌الشریعه است و دومی حسین شمس.
صرف‌نظر از اینکه گزینه نهایی هدایت تیم ملی فوتسال کشورمان کیست، بدون جانبداری‌های معمول به بررسی شرایط شمس و ناظم‌الشریعه خواهیم پرداخت که اگر سرمربی تیم ملی شوند، چه آینده‌ای را می‌توان برای این تیم متصور شد.
اگر حسین شمس سرمربی تیم ملی شود، می‌توان به آینده تیم ملی امیدوار بود. چرا؟ فقط کافی است نگاهی گذرا به کارنامه او کرد. شمس، هدایت تیمی که اَنگ ناکامی در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2006 را بر پیشانی داشت و میراث‌دار اولین شکست فوتسال ایران در آسیا بود، در دست گرفت و از آن تیم، تیمی مقتدر در آسیا ساخت که تا درخشش در جام جهانی برزیل هم پیش رفت.
اوضاع فوتسال ایران همانند همان روزهاست، تیم ملی در آسیا ناکام بوده و در دو دوره گذشته مسابقات قاره‌ای یک سومی و یک دومی نصیبش شده است. این تیم نیازمند تقویت روحی و آماده‌سازی برای نبرد دوباره با تیم‌هایی است که روزی از تقابل با ایران هراس داشتند. شمس در گذشته ثابت کرده که می‌تواند تیمش را از نظر روحی و روانی متحول کند.
یکی از مواردی که در فوتسال ایران کم کم به یک معضل تبدیل می‌شود عدم ارتباط صحیح بین سرمربی تیم ملی فوتسال با کمیته فنی فوتسال است. ارتباط خوبی که اکنون شمس با ترابیان و برخی از اعضای کمیته فنی دارد می‌تواند به توسعه ارتباط بین سرمربی تیم ملی و کمیته فوتسال منجر شود. در این بین شمس می‌تواند از ارتباطات ترابیان در عرصه بین‌الملل نهایت بهره را برده و زمینه برگزاری دیدار تیم ملی فوتسال با تیم‌های بزرگ دنیا را فراهم آورد.
شمس البته ایراداتی هم دارد که شاید مهمترین آن زبان سرخش باشد که سر او را چند باری تا آستانه بر باد دادن داده است! او حتی به مدیربالا دستی‌اش هم رحم نمی‌کرد و علیه آنها هم صحبت می‌کرد. مدیریت شمس و نه تقابل با او قطعاً در این زمینه کارگشاست.
حالا اگر ناظم‌الشریعه سرمربی تیم ملی شود، باید منتظر بازگشت آنهایی به تیم ملی باشیم که ماه‌ها و شاید هم حتی سال‌ها از آخرین حضورشان در تیم ملی می‌گذرد. روحیه تعامل‌پذیر ناظم‌الشریعه و رفاقتی که او با برخی از اهالی فوتسال دارد، زمینه‌ساز بازگشت برخی افراد به تیم ملی است. با این شرایط شاید ناظم‌الشریعه در حرف سرمربی باشد و عمل سرمربی افرادی دیگری باشند که قدرت دارند.
ناظم‌الشریعه که با توجیه استعدادیابی از کمیته فنی مجوز هدایت تیم امید فوتسال ایران را گرفت، آیا انتخابش به عنوان سرمربی تیم ملی اعضای این کمیته را قانع خواهد کرد؟ او یک مربی جوان است و اعتماد به جوان‌ها ضروری اما آیا در این مقطع مجالی برای اعتماد هست؟ در نگاه خوش‌بینانه ناظم‌الشریعه اگر سرمربی شود، باید رفاقت را کنار گذاشته و برخی افراد را به تیم ملی دعوت نکند که در این شرایط حامیان امروز هم به صف منتقدان می‌پیوندند و فضا مسموم‌تر می‌شود.
ای کاش در مورد ناظم‌الشریعه هم بحث سرمایه‌سوزی در نظر گرفته شود.
انتهای پیام/
