۱۱۵ دلیل بر اثبات ساختگی بودن ۱۱ سپتامبر

پروفسور «دیوید رِی گریفین» در اثری با نام «از قلم افتاده ها و با قلم اضافه شده‌های کمیسیون تحقیق 11سپتامبر» به بررسی دروغهایی که دولت آمریکا درباره 11 سپتامبر پرداخته و 115 دلیل بر رد ادعای مقام‌های آمریکایی اقامه کرده است.

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، حادثه 11 سپتامبر بهانه ای برای لشگرکشی بزرگ آمریکا به جهان اسلام شد که تاکنون بیش از 3 میلیون کشته بر جای گذاشته است. کشتار مردم عراق و افغانستان و همچنین ایجاد جنگ نیابتی با حاکمیت های مردمی منطقه پس از خفیف شدن حضور نظامیان آمریکا در عراق را می توان نتیجه فوری این حملات نامید. چنان هیاهوی سنگینی درباره حمله آنچه نظام حاکم بر آمریکا القاعده می نامد به برج های دو قلو به راه انداخته شد که افکار عمومی فرصت تفکر درباره چند و چون این حملات را پیدا نکرد.

علیرغم اینکه چهره های سرشناسی چون تیری میسان با نوشتن کتاب دروغ بزرگ در سال 2002 مدارک فراوانی درباره ساختگی بودن حادثه 11 سپتامبر و کارگردانی آن به وسیله سرویس های امنیتی آمریکایی، انگلیسی و اسرائیلی منتشر کردند، اما حجم سنگین تبلیغات رسانه ای هنوز مانع از کنار رفتن پرده های نیرنگ بر این سناریوی بی سابقه امنیتی شده است.

پروفسور «دیوید رِی گریفین» در یکی از آثارش با نام «از قلم افتاده ها و با قلم اضافه شده های کمیسیون تحقیق 11سپتامبر» به بررسی دروغهایی که دولت آمریکا درباره 11 سپتامبر پرداخته و حقایق ممتازی را افشا کرده است.

پایگاه خبری ولترنت می نویسد که هرگز نسخه‌ای رسمی مطلوبی از سوءقصدهای 11 سپتامبر 2001 وجود نداشته است. هیچ تحقیق قضایی و یا حتی پارلمانی روی این قضیه باز نشد. هر آنچه تا کنون ارائه شده نسخه‌ای دولتی بوده که براساس گزارشی از کمیسون ریاست جمهوری آماده شده است. خبرگزاری بین المللی تسنیم در سه گزارش این 115 دلیل که بر رد ادعای دولت آمریکا مبنی بر حمله القاعده به برج های دو قلو ارائه شده است برای علاقمندان منتشر می کند.

برای مشاهده گزارش‌های قبلی اینجا و اینجا را کلیک کنید.

71. مدرکی که نشان می دهد اتحادیه فدرال هوایی تنها کنفرانس از راه دورِ خود را در ساعت 9.20 دقیقه انجام داده است.(183)
72. حذف این واقعیت که دفترچه یادداشت لورا براون یکی از ماموران اتحادیۀ فدرال هوایی نشان می دهد، کنفرانس از راه دور حوالی ساعت 8.50 دقیقه برگزار شده و به ویژه به موضوع انحراف از مسیر پرواز UA175 اشاره داشته است.(84-183و186)
73. مدرکی که ثابت می کند کنفرانس از راه دورِ مرکزِ فرماندهیِ نظامی کشور(NMCC) قبل از ساعت9.29 دقیقه شروع نشده است.(88-186)
74. حذف اظهارات کمیسیون تحقیق مبنی بر اینکه پرواز AA77 قبل از ساعت 8.54 دقیقه از مسیر خودش منحرف نشده در صورتیکه گزارشهای قبلی همین کمیسیون زمان انحراف از مسیرِ این هواپیما را 8.46 اعلام کرده است.(190)
75. همزمانی سقوط یک هواپیمای جت در کنتاکی آمریکا با ناپدید شدن هواپیمای پرواز AA77 از رادار اتحادیۀ فدرال هوایی و در عین حال جدی بودن این مسائل برای راه پیدا کردن به کاخ سفید از نظر مسئولان اتحادیۀ فدرال هوایی و مرکز ضد ترور اف.بی.آی، موضوعی است که هرگز به آن پرداخته نشد.(92-191)
76. مدرکی که نشان می دهد هواپیمای AA77 حدود چهل دقیقه در آسمان آمریکا به سمت واشنگتن پرواز کرده و هیچ رادار نظامی نتوانسته آن را شناسایی کند.(99-193)
77. اگر گزارش قبلی نوراد(NORAD) دربارۀ پرواز  AA77 نادرست بود، چگونه این گزارش اشتباه منتشر شد. حالا این سوال مطرح می شود که آیا مسئولان نوراد( فرماندهی دفاعِ هوا و فضای آمریکای شمالی) حدود سه سال دروغ گفته یا اینکه در پیچ و خم این ماجرا سردرگم شده بودند؟(93-192)
78. گزارشها نشان می دهد که هواپیماهای جنگی پایگاه لانگلی که قرار بود به دستور مرکز فرماندهی نوراد(NORAD) برای متوقف کردن پرواز AA77 اقدام کنند به خاطر گزارش نادرست یک مامور( که هرگز هویتش فاش نشود) اتاق کنترلِ اتحادیۀ فدرال هوایی در ساعت 9.21 دقیقه، به سراغ هواپیمایAA11 که در حال رفتن به سمت واشنگتن بود، پرواز کردند.(99-193)
79. شواهد اذعان می دارند که قبل از اینکه هواپیمایAA77 با پنتاگون برخورد کند، هیچگونه تماسی با مسئولان نظامی آمریکا درباره انحراف احتمالی این پرواز صورت نگرفته است.(12-204)
80 . بنابر شواهد، جِین گاروی قبل از ساعت 9.40 دقیقه( یعنی بعد از برخورد هواپیما با پنتاگون) ارتباط ویدئو کنفرانسی با ریچارد کلارک نداشته است.(210)
81 . براساس مدارک موجود، در هیچ یک از کنفرانسهایِ از راه دور، هیچگونه هماهنگی بین اتحادیۀ فدرال هوایی و پاسخهای مسئولان نظامی آمریکا دربارۀ تغییر مسیر پروازها وجود ندارد چونکه هیچکدام از مسئولان بلندپای اتحادیۀ فدرال و وزیر دفاع در این کنفرانسهایِ از راه دور حضور نداشته¬اند. اگرچه گفته ریچارد کلارک نشان می دهد که او در ویدئوکنفرانسش با جِین گاروی مدیر اتحادیۀ فدرال هوایی، رامسفلد وزیر دفاع و ژنرال مایر رئیس نیروهای ارتش آمریکا، موقتاً صحبت کرده است.(211)
82 . اظهارات کمیسیون تحقیق در مورد بی خبر بودن از اینکه، چه کسی در وزارت دفاع با ویدئو کنفرانس با ریچارد کلارک ارتباط گرفته، در صورتیکه کلارک در کتابش از دونالد رامسفلد و ژنرال مایر نام برده است.(12-211)
83 . بنابر اظهارات خود ژنرال مایر، او در زمان حملات 11 سپتامبر در کاپیتول هیل بوده است در صورتیکه بنابر گزارش‌های ریچارد کلارک، ژنرال مایر در حین حادثه در پنتاگون بوده و از طریق ویدئو کنفرانس با ریچارد کلارک در ارتباط بوده است.(17-213)
84 . تناقض بین شهادت کلارک دربارۀ تقسیمِ وظایف رامسفلد در روز حادثه و اصل اظهارات خود رامسفلد، موضوعی است که هرگز به آن اشاره نشد.(19-217)
85 . حذف گفته های نورمن مینتا وزیر راه و ترابری آمریکا که اعلام کرده بود، دیک چنی معاون رئیس جمهور و سایر مسئولان در پناهگاهی در زیرِزمین، متوجه نزدیک شدن هواپیمایی به پنتاگون در ساعت 9.26 شدند.(220)
86 . بنابر اسناد بدست آمده، مسئولان پنتاگون قبل از ساعتهای 9.32 دقیقه یا 9.34 دقیقه و یا حتی 9.36 دقیقه  (که همۀ این زمانها نشانگر فاصله زمانی چند دقیقه¬ای تا برخورد هواپیما با پنتاگون است) از نزدیک شدن یک هواپیما به پنتاگون هیچگونه اطلاعی نداشتند.(223)
87 . پذیرشِ دو نسخۀ متفاوت دربارۀ وسیله¬ای که با پنتاگون برخورد کرده: یکی که با چرخشی 330 درجه وبا سرعتی بسیار زیاد به سمت پایین حرکت می کرده و در نسخه دیگر که هیچ ترفند و مانور این چنینی ذکر نشده است.(23-222)
88 . گزارشهایی که بیان می دارند هواپیماهای شکاری پایگاه لانگلی، دستوری دریافت کرده¬‎اند که بایستی به سرعت برای حفاظت از واشنگتن در مقابل یک فانتوم UA11 به پرواز درآیند در صورتیکه آنها در آن زمان، نزدیک به واشنگتن نبودند چونکه آنها را اشتباهاً به سمت اقیانوس ماموریت داده بودند.(25-224)
89 . حذف هر گونه‎ مدرکی دالِ بر اینکه نشان دهد آنچه با پنتاگون برخورد کرده چیز دیگری به غیر از هواپیمای پرواز AA77 نبوده است.(25-224)
90. اسنادی که نشان می دهد هیچ یک از مسئولان نظامی آمریکا بوسیلۀ اتحادیۀ فدرال هوایی از تغییر مسیرِ پرواز UA93قبل از سقوطش باخبر نشده‎اند.(29-227. 232. 253)
91. بنابر گزارشها، هیچ ارتباطی از نوع کنفرانس از راه دور میان مرکز ملی فرماندهی نظامی آمریکا( NMCC) و اتحادیۀ فدرال هوایی(FAA) برقرار نشده است.(37-230)
92. حذف هرگونه واقعیتی مبنی بر اینکه سرویسهای سری دولت آمریکا می توانستند تمام اطلاعاتی که اتحادیۀ فدرال هوایی داشته، برای آگاهی اذهان عمومی برملا کنند.(233)
93. حذف هرگونه تحقیق بر روی دلایلی که بر مبنای آن مرکز ملی فرماندهی نظامی آمریکا(NMCC) کنفرانس از راه دور ویژه‎‎ای برای خودش انجام داده در صورتیکه طبق گفتۀ لورا براون از اعضای اتحادیۀ فدرال هوایی، چنین کاری خلاف پروتکل استاندارد بوده است.(234)
94. حذف هرگونه تحقیق دربارۀ ادله‎ای که بر اساس آن، ژنرال مونتاگیو وینفیلد نه تنها جایش را به یک تازه کار داده بلکه کاپیتان لایدیگ، مدیر عملیاتهای مرکز ملی فرماندهی نظامی آمریکا، یک تازه وارد را در اتاق فرماندهی قرار داده، درحالیکه تا پیش از این، پنتاگون هرگز با چنین بحرانی روبرو نشده بوده است.(36-235)
95. مدارک نشان می دهد که اتحادیۀ فدرال هوایی سرویسهای سری آمریکا را  بین ساعات 10.10دقیقه تا 10.15 دقیقه از حضور هواپیمای پرواز UA93 که در حال رفتن به سمت واشنگتن بوده، آگاه کرده است.(237)
96. بنابر اسناد موجود، دیک چنی معاونِ رئیس جمهور اجازه شلیک را از ساعت10.31 دقیقه(یعنی دقایق زیادی بعد از سقوط پروازUA93) صادر کرده است و همچنین این اجازه تا قبل از ساعت 10.31 دقیقه به ارتش آمریکا منتقل نشده بود.(41-237)
97. از بین بردن هر گونه مدرکی که نشان می دهد پرواز UA93 توسط یک هواپیمای نظامی سرنگون شده است.(39-238. 53-252)
98. شواهدی که نشان می دهد ریچارد کلارک مسئول ضد تروریسم آمریکا هیچگونه اجازۀ شلیکی تا قبل از ساعت 10.25 دقیقه دریافت نکرده است.(240)
99. حذف اظهارات ویژۀ ریچارد کلارک که گفته بود، درخواست اجازۀ شلیک را حوالی ساعت 9.50 دقیقه دریافت کرده است.(240)
100. براساس اسناد و مدارک، دیک چنی در ساعت 9.58 در پناهگاه زیرزمینِ مخصوصِ ریاست جمهوری(PEOC) مستقر شده بود.(44-241)
101. حذف اظهارات چندی از مسئولان در جلسه کمیسون تحقیق مانند نورمن مینتا وزیر راه و ترابری که گفته بود، دیک چنی قبل از ساعت 9.20 دقیقه در مأمنِ زیر زمینِ مخصوص ریاست جمهوری قرار داشته است.(44-241)
102. بنابر اسناد و مدارک، دستور سرنگون کردن یک هواپیمای غیرنظامی بایستی با اجازه رئیس جمهور صورت بگیرد.(245)
103. حذف گزارشهایی که ثابت می کند، سرهنگ مار دستور سرنگون کردن پروازUA93 صادر کرده اما از طرف دیگر، ژنرال وینفیلد و دیگر افسران مرکز ملی فرماندهی نظامی آمریکا(NMCC) توقع داشتند که یک هواپیمای شکاری پرواز UA93 را تعقیب کند.(252)
104. حذف گزارشهایی که نشان می دهد، دو هواپیمای شکاری در نزدیکی آسمان نیویورک و سه هواپیمای شکاری دیگر فقط در فاصله 320 کیلومتری آسمان واشینگتن وجود داشتند.(251)
105. نادیده گرفتن واقعیتهایی که نشان می دهد، حداقل شش پایگاه نظامی با تعدادی هواپیمای شکاریِ در حالتِ آماده باش، در منطقه شمال شرقی ایالات متحده وجود داشتند.(58-257)
106. براساس اظهارات ژنرال مایر، مأموریتهای مرکز فرماندهی دفاعِ هوا و فضایِ آمریکای شمالی(NORAD) فقط با توجه به تهدیداتِ خارجیِ علیهِ ایالات متحده تعریف شده است.(62-258)
107. با توجه به اظهارات ژنرال مایر، نوراد(NORAD) این احتمال را در نظر نگرفته که ممکن است تروریستها از همان هواپیماهای مسافرتی که از مسیر خود منحرف شده‎اند به مثابه موشکهای خطرناکی استفاده کنند.
(63-262)
108. ناموفق بودن در به تصور کشیدن حقیقت حادثه 11 سپتامبر، حتی آنچنانکه در گزارش کمیسیون به آن اشاره شده است. در این اوضاع حداقل بایستی وقایعی گفته می شد که ثابت کند، آیا نوراد(NORAD) واقعاً توانسته تهدیدی را که ممکن بود این هواپیماهای مسافرتی مانند موشکهایی تروریستی باشد، پیش بینی کند.(67-264)
109. عدم اهتمام در پاسخ دادن به این سوال که چگونه مانورهای نظامیِ برنامه ریزی شده در روز حادثه منجر به شکست تدابیر نظامی برای متوقف کردن آن هواپیمای مسافرتی شد؟(69-268)
110. ناتوانی در استدلال کردن دربارۀ مناسب بودن احتمالیِ مرکز عملیاتی نورث وود برای اینکه مانع از حملات 11 سپتامبر شود.(71-269)
111. شواهد نشان می دهند که پرسنل اتحادیۀ فدرال هوایی(FAA) به طرز عجیبی 16 مرتبه برای دنبال کردن فرایندهای معمول و متعارف خود، ناکام مانده‎اند. به همین خاطر این سوال مطرح می شود که چرا مسئولان نظامی برای متوقف کردن به موقع هواپیمای منحرف شده، موفق نشدند اطلاعات کافی در مورد این پرواز به دست آورند؟(56-155. 157. 179. 180. 181. 190. 191. 193 .194. 200 . 3-202. 227. 237. 75-272)
112. موضوعی که نادیده گرفته شد، بحث ادعای کمیسیون تحقیق11ِسپتامبر مبتنی بر اینکه، هیچ وابستگی به حزب یا جناح خاصی ندارد در صورتیکه فیلیپ زیلکوف مدیر اجرایی این کمیسیون، از اعضای دولت بوش و از همکاران صمیمی خانم کاندلیزا رایس می باشد.(9-7. 12-11. 84-282)
113. حذف این واقعیت که نشان می دهد در ابتدا کاخ سفید به دنبال منع تشکیل کمیسیون تحقیق دربارۀ حملات 11 سپتامبر بود، به گونه‎‎ای که هم موانع بسیاری در جلوی پای آنها قرار داد و هم بودجۀ بسیار محدودی برایشان تخصیص داد.(85-283) لازم به ذکر است که تشکیل این کمیسیون 441 روز بعد از وقوع حادثه صورت گرفت و در همین حین جورج بوش قبل از پس گرفتن حرف خود به خاطر انتقادات تند مردمی، پیشنهاد کرده بود که کسینجر به عنوان رئیس این کمیسیون باشد.
114. بازگو نشدن این موضوع که رئیس کمیسیون تحقیق و بیشتر بازرسهایش و حداقل نیمی از پرسنل این کمیسیون تضادهای جدی بر سر منافع یا مصالح این مسئله داشتند.(90-285. 95-292)
115. ناکامی کمیسیون تحقیق (که ادعا داشت ارائه گزارش نهایی بدون هیچگونه تفرقه و دودستگی پایان یافته) ثابت می کند که این مسئله فقط در حالتی خاص ممکن بود، چونکه ماکس کِلیلند منتقدترین کمیسیونر برخلافِ کاخ سفید اعتراف کرد که «او هیچگونه همدستی برای بررسی جانبدارانۀ اطلاعات نداشته است»، به همین خاطر مجبور شد استعغا دهد. البته کاخ سفید به او پُستی در بانک اکسپورت و اِمپورت محول کرد اما قبل از اینکه ماکس کلیلند نسبت به انتقاداتش مصممتر شود، ارتقاء درجه‎ای به او اعطا کرد.(91-290)

انتهای پیام/