نمایش " بیدلی بیدان" با گویش ترکی در همدان به روی صحنه رفت
نمایش " بیدلی بیدان" در بخش مسابقه کودک از اردبیل در بیست و دومین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان به روی صحنه رفت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، شیخ زاده که لیسانس بازیگری دارد نصف عمرش را در کار تئاتر گذرانده، او حالا بعد از تجربه شیرین به روی صحنه بردن یک نمایش کودک در مقام کارگردان، دومین تجربه اش در این زمینه را روی صحنه می برد.
«بیدیلی بیدان» عنوان نمایشی ست که «ابراهیم عادل نیا» آن را نوشته و حسن شیخ زاده آن را برای مخاطبان کودک اردبیلی کارگردانی کرده است.
این نمایش در حالی شروع به اجرا کرد که بیش از نیمی از صندلیهای سالن توسط کودکانی که به همراه خانوادههای خود مشتاق تماشای یک نمایش عالی بودند پر شده بود.
نمایش بیدلی بیدان به نویسندگی ابراهیم عادل نیا و کارگردانی حسن شیخ زاده با دست اندرکاری تعداد 30 نفر ازعوامل اصلی و پشت صحنه درقالب یک نمایش فولکولور موزیکال ترکی که برگرفته از یکی از داستانهای اصیل قدیمی محلی است اجرا شد.
در این نمایش تعداد 14 بازیگر به همراه 2 نوازنده موسیقی سنتی با حرکات موزون آذری و لباسهای رنگارنگ به ایفای نقش پرداختند یکی از ویژگی های بارز این نمایش صحنه دکور ساده بود که در هرپارت همه بازیگران روی صحنه ظاهر میشدند و افراد حاضر در سالن با تشویقهای خود بازیگران را در اجرای نمایش همراهی میکردند.
داستان بیدلی بیدان داستان یک دختربچه بازیگوشی است که به همراه مادربزرگ پیرش زندگی می کند یک روز مادربزرگ به دخترک مسئولیتی محول میکند و این دختر در مسیر انجام این کار در جنگل با موانعی به شکل عناصر طبیعی ظاهر می شود که توجه او را به خود جلب می کند و همین باعث میشود که دختربچه تصمیم بگیرد قویترین فرد طبیعت را پیدا بکند و پس از برخورد با عوامل مختلف مانند خورشید ، سبزه، گرگ و غیره متوجه میشود که خودش میتواند قویتر ازهمه باشد به شرطی که بازیگوشیها را کنار بگذارد و با طبیعت و حیوانات مهربان باشد.
حسن شیخ زاده اظهار داشت: این نمایشنامه یک قصه فولکلور به صورت شعر است و بن مایه فکری متن، مخاطب بزرگسال را هم حداقل به فکر می برد، ویژگی اصلی این متن شاعرانه بودن و ریتمیک بودن اثر است.
شیخ زاده بیان کرد: تمام سعیمان این است که روی پای خودمان بایستیم ولی تا زمانی که سیاست گذاریهای مسئولان فرهنگی در راستای حمایت از هنرمندان این عرصه نباشد، تئاتر خصوصی مان درست نشود و تئاتر و بازیگرانمان حرفه ای نشوند، همیشه یک جای کار میلنگد.
انتهای پیام/