دلایل رجوع کشورهای مختلف دنیا به طب سنتی

به گزارش خبرنگار سلامت خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم, محمد خدادوست اظهار داشت: استفاده از ظرفیت طب‌های موسوم به طب سنتی و انواع طب‌های مکمل کنار طب رایج از سال‌ها قبل مورد توجه کشورهای مختلف بوده است.

به‌گفته وی به‌طوری که در کشور هند از سال 1946 میلادی وزارت بهداشت و درمان مکلف می‌شود در مورد طب‌های بومی و سنتی تحقیق کند و در مورد ایجاد انستیتوهای آموزشی اقدام کنند.

این دکترای تخصصی طب سنتی از دانشگاه شاهد افزود: هم اکنون این کشور علاوه بر وزارت بهداشت طب رایج دارای وزارت طب سنتی تحت عنوان آیوش AYUSH (آیورودا، یوگا، ناتروپاتی، طب یونانی و هومیوپاتی) است.

خدادوست عنوان کرد: در کشور چین در سال 1951 میلادی آکادمی طب سنتی چین ایجاد شد و در قانون اساسی این کشور به استفاده از این ظرفیت کنار طب رایج تصریح شده است و هم اکنون تا حدود 50 درصد از خدمات درمانی در این کشور توسط طب سنتی چین ارائه می‌شود و در بسیاری از کشورهای دنیا این ظرفیت شناخته و از آن استفاده می‌شود.

وی بیان کرد: در ایالات متحده آمریکا در سال 1993 میلادی اداره طب جایگزین در سازمان ملی سلامت آمریکا (NIH) تأسیس شد که در سال 1998 میلادی به مرکز ملی طب مکمل و جایگزین NCCAM تبدیل شد.

این دکترای تخصصی طب سنتی از دانشگاه شاهد یادآور شد: در سال 1978 توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) اولین بیانیه در مورد طب سنتی صادر شد و در استراتژی 2005 ــ 2002 ادغام خدمات طب سنتی در نظام جاری سلامت توصیه شده است و در استراتژی 2023 ــ 2014 این سازمان تأکید شده است که اولاً تقاضاها و گرایش به‌سمت طب سنتی و مکمل در سراسر جهان رو به افزایش است و ثانیاً طب سنتی و مکمل نه تنها برای درمان بیماری‌ها خصوصاً بیماری‌های مزمن کاربرد دارد بلکه به‌طور گسترده‌ای در پیشگیری از بروز بیماری‌ها، حفظ و ارتقای سلامت نیز استفاده شده و کاربرد آن برای دولت‌ها مقرون به صرفه است.

خدادوست عنوان کرد: طب سنتی ایرانی (طب پارسی) به‌رغم قدمت چند هزار ساله و دارا بودن منابع غنی و معتبر طبی ولی به‌دلیل دوران فترت 150ساله که آموزش این طب در نظام آموزش پزشکی رایج ممنوع شده بود، آشنایی با ظرفیت و قابلیت‌های این دانش بومی برای جامعه پزشکی و دست‌اندرکاران نظام سلامت به‌صورت منطقی و قانونمند میسر و محقق نشده بود. 

وی خاطرنشان کرد: اگرچه به‌دلیل ریشه‌دار بودن آموزه‌های طب ایرانی در باور و فرهنگ مردم و انتقال این دانش توسط برخی حکما و عطاران باتجربه و باسابقه به‌صورت غیر رسمی از این ظرفیت استفاده می‌شد.

انتهای پیام/*