رخنه های نفوذ

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود نوشت:هشدار های مکرر مقام معظم رهبری در مورد نفوذ استکبار جهانی، بسیاری را نگران کرده است. با در نظر گرفتن مجاهدت ها و از خود گذشتگی های بی دریغ ملت ایران، به خصوص بعد از خرداد 42 تاکنون، اگر دشمنی را که از در بیرون کرده ایم از پنجره وارد شود بسیار تلخ خواهد بود. داشتن مراوده با جهان کمال مطلوب است. زیرا جمهوری اسلامی که کودک نو پای انقلاب اسلامی در ایران می باشد قصد ندارد خود را در مرز هایش محدود کند و با جهان در تعامل نباشد. خودِ این جمهوری اهداف جهانی دارد و به دنبال معرفی تمدنی است که در آن از سلطه و استکبار خبری نباشد. اما اگر این مراودات منجر به نفوذ و حاکمیت مجدد استکبار در ایران شود همۀ دستاوردهای گران قیمت انقلاب از دست خواهد رفت و آیندگان تاریخ انگشت شماتت به سوی نسل حاضر دراز خواهند کرد و خداوند تبارک و تعالی هم ما را نخواهد بخشید. پس لازم است حساس باشیم و راه های نفوذ را ببندیم و در تعامل با جهان چشمان استقلال طلب خود را به خوبی بازکنیم.

در کشور مقدس و عزیز ما شاید بتوان گفت مهمترین راه نفوذ، الگوی توسعه است. همانطور که در نوشته های گذشته به عرض خوانندگان گرامی رسانده ایم این الگوی توسعه از دهه 20 هجری شمسی در قالب برنامه های مدرنیزاسیون در کشور ما عملیاتی گشته و از کودتای 28 مرداد به بعد با دیکتاتوری محض استقرار یافته است.  این الگو می تواند تمام زوایای اقتصادی و اغلب مواضع فرهنگی و به تبع آنان عمده رویکرد سیاسی ما را در بر گیرد و افتادن در دام آن به معنای از دست دادن استقلال کشور است.  رخنه اولیه و عمده این نفوذ از الگوی اقتصادی آغاز می شود.  همان جایی که حساسیت کمتری بر می انگیزد اما به معنی سپردن نان و آب مردم به دست استکبار جهانی است. 
بعد از انقلاب اسلامی وقتی این الگوی اقتصادی در دولت سازندگی مجدداً احیاء شد وجهه انقلابی کشور ما در بین ملل مسلمان جهان به طور جدی افت کرد و آثار سوء آن در بخش فرهنگ خود را به خوبی نشان داد.  هشدار های مقام معظم رهبری در خصوص تهاجم و غارت فرهنگی نتوانست مسئولین را به بازنگری در این مورد وادار کند.  اما حساسیت ها بر انگیخته شد و هشدار های بعدی در راستای جنبش نرم افزاری و تدوین الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت زیر ساخت های فکری مناسبی را تدارک دید.  روی کار آمدن دولت نهم و ادعای تغییر الگوی توسعه بر اساس عدالت محوری جان تازه ای به وجهه ایران در خارج از کشور دمید و امیدهایی را در داخل زنده کرد.  اما به دلایلی که نیاز به تحلیل مفصل دارد موفق پیش نرفت. امروز به حمدالله در دوران دولت یازدهم سخن از اقتصاد مقاومتی است.  این الگوی اقتصادی در مقابل الگوی اقتصاد لیبرال سرمایه داری وابسته، سد مناسبی برای پیش گیری از رخنه اقتصادی استکبار جهانی است.  باز شدن راه مراودات اقتصادی با جهان در شرایط بعد از تحریم ها، هوشیاری دولت مردان و ملت بصیر ایران را می طلبد تا با در نظر گرفتن الگوی اقتصاد مقاومتی تعامل با نظام اقتصاد جهانی را تنظیم کنند.  در صورتی که از زاویه اقتصاد مقاومتی با جهان تعامل کنیم نه تنها در دام وابستگی به نظام استکباری نخواهیم افتاد بلکه بر عکس مراودات اقتصادی جهانی نیرویی بر نیروی امکانات داخلی خواهد افزود و جان تازه ای در کالبد اقتصاد ملی خواهد دمید.  چکیده اهداف اقتصاد مقاومتی گام برداشتن در راستای استقلال اقتصادی به نحوی است که در نظام اقتصاد جهانی بتوانیم روی پای خود بایستیم. تکیه بر تولید داخلی و پرهیز از خام فروشی از امهات سیاست های این نوع از اقتصاد است.  برای مثال در این راه می باید تکیه بر خام فروشی نفت از میان برداشته شود و محصولات پرورده آن به بازار های داخلی و جهانی عرضه شود. تقویت واحد های بهینه کوچک اقتصادی از دیگر سیاست های عمده این نوع از اقتصاد است.  به امید آن که پیچیده شدن مکر دشمن در مقابله با انقلاب اسلامی منجر به رشد و رفتار مناسب در مقابل این پیچیدگی شود.  به فضل و کرم و لطف الهی.

انتهای پیام/