امروز؛ رونمایی از یادمان شهدای زن در جوار مزار شهید طیبه واعظی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،امروز، پنج شنبه 15 بهمن ماه 94 از یادمان شهدای زن رونمایی خواهد شد. این مراسم ساعت 14 با حضور عموم مردم تهران و توسط سردار نقدی رئیس سازمان بسیج مستضعفین در بهشت زهرای تهران انجام خواهد شد.

یادمان شهدای زن، گرامیداشت شهیدان «طیبه واعظی و جعفریان» در جوار مزار شهید طیبه واعظی واقع در قطعه 39، ردیف 46 ساخته شده است. مستندی با عنوان «ارمغان مادری» نیز از زندگینامه این شهیدان ساخته خواهد شد که در این مراسم ساخت آن کلید خواهد می‌خورد.

شهید طیبه واعظی دهنوی در سال 1337 در یکی از روستاهای اصفهان متولد شد.در سال 1350 طیبه با پسر خاله مجاهدش ابراهیم جعفریان ازدواج کرد و این نقطه عطفی در زندگی او بود و همین ازدواج بود که مسیر زندگی او را به طور کلی دگرگون ساخت و او را وارد مرحله‌ای نوین کرد. طیبه با کمک شوهرش به مطالعه عمیق کتب مذهبی و آگاه کننده و تفسیر قرآن پرداخت و چون ابراهیم همان صداقت و ایمانی را که لازمه یک فرد مبارز است در وجود طیبه یافت او را در جریان مبارزات تشکیلاتی قرار داد و طیبه به عضویت گروه مهدیون در آمد. به خاطر مبارزه با شاه و تحت تعقیب بودن شوهرش از سال 1354 به زندگی مخفی روی آورد، ولی در نهایت در 30 فرودین 1356 پس از دستگیری شوهرش، دستگیر شد و خواهر شوهرش، فاطمه جعفریان که او هم مبارز بود در این روز کشته شد. در سال 1354 به علت تعقیب ساواک با اتفاق همسر و کودک شیرخواره اش زندگی مخفی را انتخاب نمودند. روز سی ام فروردین 56، در پی دستگیری یکی از اعضای گروه در تبریز، یکی از گشت های بازرسی به ابراهیم مشکوک شد و او را دستگیر کرد. در بازرسی بدنی او اجاره خانه ی منزل تبریز را پیدا نمودند و خانه تحت‌نظر قرار می‌گیرد.

طبق قرار قبلی که ابراهیم و طیبه داشتند اگر ابراهیم دیر به خانه می‌آمد، طیبه می‌بایست اسناد و مدارک را می‌سوزاند و خانه را ترک می‌کرد. طیبه همین کار را انجام داد، غافل از آنکه خانه زیر نظر است. صبح بر سر قرار با برادرش مرتضی می‌رود، غافل از آنکه مأموران در پی او هستند. در قرار با مرتضی ماجرای نیامدن ابراهیم را می‌گوید و بدین ترتیب، مرتضی هم شناسایی می‌شود. سپس به خانه باز می‌گردد تا خانه را از نارنجک و اسلحه پاکسازی کند غافل از اینکه ساواک منتظر اوست. طیبه پس از اتمام فشنگ‌هایش به همراه فرزند چهار ماهه اش مهدی دستگیر می‌شود و با دستگیری طیبه، مرتضی که از دور شاهد ماجرا بود در دفاع از طیبه به مأموران شلیک می‌کند و در درگیری به شهادت می‌رسد. از خانه طیبه برگه اجاره خانه مرتضی را پیدا می‌کنند و به خانه آن‌ها می‌روند. فاطمه جعفریان همسر مرتضی حدود سه ساعت مقاومت کرد اما او نیز به شهادت رسید. وقتی ساواک طیبه را دستگیر و به دست‌هایش دستبند زده بودند، گفته بود: مرا بکشید ولی چادرم را برندارید.

طیبه، ابراهیم و پسرشان محمدمهدی را پس از دو چند روز شکنجه از تبریز به کمیته تهران منتقل می‌کنند و یک ماه تمام آن‌ها را زیر سخت ترین شکنجه‌ها قرار می‌دهند و سرانجام در سوم خرداد 56 زیر شکنجه به شهادت می‌رسند. روز سوم اردیبهشت روزنامه‌ها خبر شهادت فاطمه و مرتضی را نوشتند ولی دیگر از ابراهیم خبری نشد و بعد از پیروزی انقلاب خانواده از عروج او و طیبه با خبر شدند. محمدمهدی فرزند خردسال آن‌ها توسط ساواک به پرورشگاهی سپرده شد و گفته بودند که پدر و مادر این کودک بر اثر اعتیاد فراوان از دنیا رفته اند و برای اینکه کسی او را نشناسد، نام او را شهرام گذاشته بودند. دو سال بعد فرزند آن‌ها با پیگیری های فراوان در پرورشگاه پیدا شده و به آغوش خانواده باز می‌گردد.

انتهای پیام/