پیشرفت موسیقی در راجستان و درجا زدنِ ما در مسائل ابتدایی موسیقی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شب گذشته سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر شاهد اجرای گروه «دیوانا» از راجستان بود. گروهی که با اجرای موسیقی و آوازِ سرزمین راجستان مخاطبان را راضی از سالن بیرون فرستاد.

این اجرا اما شهرام ناظری را به عنوان میهمان ویژه داشت. ناظری به تالار رودکی آمده بود تا آواز سرزمین راجستان را از نزدیک بشنود. حضور ناظری در سالن رودکی با استقبال گروه «دیوانا» همراه بود و اعضای گروه در بخش‌های مختلف این اجرا، از ناظری تقدیر کردند.

پس از پایان این اجرا شهرام ناظری به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ داد.

ناظری درباره موسیقی سرزمین راجستان و مقایسه آن با موسیقی ایرانی گفت: موسیقی هندوستان مانند ما مشکلاتِ «سد» و «دیوار» و مشکلات سیاسی و و مذهبی نداشته و موسیقی‌شان از نظر ریتم بسیار پیشرفت کرده است. اما موسیقی ما با توجه به همه مشکلات، درجا زده و به خصوص از نظر ریتم ما بسیار فقیر هستیم.

وی ادامه داد: برنامه گروه بسیار عالی بود، همان‌طور که انتظار می‌رفت موسیقی در راجستان خیلی جلو رفته است، چرا که هیچ دیواری جلویش نبوده و همان‌طور که دیدیم ساده‌ترین موسیقی محلیشان چقدر همه را میخکوب می‌کند.

ناظری تاکید کرد: تنوعی که در موسیقی هند هست در موسیقی ما نیست؛ به خصوص در زمینه ریتم ما جامانده‌ایم و اگر هندی‌ها در ریتم صد باشند ما یک هستیم. این به خاطر آزادی در موسیقی‌شان و حرکت درست آنان در موسیقی است. هندیان نقش آموزش و تقدس موسیقی را برای همه جامعه تفهیم کرده‌اند. در کشور ما متاسفانه هنوز مسائل اولیه موسیقی حل نشده است. مثل نشان دادن سازها و بسیاری از موارد دیگر که هنوز ما درگیر آن‌ها هستیم.

خواننده پر آوازه موسیقی ایرانی در پاسخ به پرسش خبرنگار تسنیم درباره اشتراکات موسیقی ایران و هند، گفت: اشتراکات ما و موسیقی هند بسیار زیاد است که سابقه‌اش طی قرن‌های گذشته شکل گرفته است. موسیقی شرق ارتباطات تنگاتنگی با موسیقی ما دارد، در عین حال تفاوت‌های منطقه‌ای هم دارند.

ناظری در پاسخ به پرسش دیگری از خبرنگار تسنیم درباره تفاوت‌های سبک آواز خواندنِ هندیان و ایرانیان، گفت: سبک آواز خواندن ما به خاطر جوی که وجود داشته «مونوتن» و با حرکت‌های باز یا در اصطلاح «گشاد» شکل گرفته و هیجانش کم است. اما در موسیقی آوازی هندوستان و آذربایجان و جاهای دیگر، آوازشان خیلی تنوع دارد. این حرکت باعث شده حس علاقه کلی برای همه جامعه نسبت به آواز وجود داشته باشد. اما آواز ما ساکن مانده و تحولی که باید در آواز ایرانی و طی قرن اخیر شکل می‌گرفت، انجام نشده و ایستا مانده است.

وی تاکید کرد: از نظر من آواز عقب‌گرد هم کرده است. وقتی آواز قدما را با آواز 50 سال گذشته مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که آواز قدیمی‌ها تنوع و حرکت و حس حماسی‌اش بسیار عمیق‌تر از آوازی است که اکنون به ما رسیده است. در حقیقت ما پس‌رفت کرده‌ایم.

استاد آواز ایرانی در پایان صحبت‌هایش گفت: ما می‌تونیم روی موسیقی مقامی که خیلی عمیق است و موسیقی سنتی تکیه کنیم. همین موسیقی سنتی نتوانسته به دلایل مشکلات اجتماعی و سیاسی آن‌طور که باید و شاید حرکت کند. در بخش ساز تحولاتی توسط بزرگان انجام شده اما در بخش آواز هیچ‌گونه تحولی در موسیقی ایران طی 100 سال گذشته انجام نشده است.

انتهای پیام/