آشنایی با سوره‌های کتاب آسمانی/انبیا
انبیا یعنی پیامبران و این سوره مکی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، محور این سوره گفتگو پیرامون نبوت است.
در آیات 48 تا 91 این سوره به 17 تن از انبیا – یعنی بیش از دو سوم پیامبرانی که در قرآن از آنان نام برده شده است – اشاره می‌شود. بدین جهت این سوره انبیا نام گرفته است.
آنچه در اشاره به سرگذشت پیامبران الهی در آیات این سوره مورد نظر بوده این است که خداوند آنان را به سوی انسان‌ها فرستاده و با حکمت و شریعت تاییدشان فرموده و از شر ستمکاران نجاتشان داده است. این یاری و تایید آنان امری تصادفی نیست بلکه براساس سنتی الهی است که همواره در هستی جاری است.
این بشارتی است بر پیامبر اکرم(ص) و همه مسلمانانی که تازه به سلام گرویده و زیر انواع و آزارها و شکنجه‌ها از سوی مشرکین بودند؛ و نیز هشدار و بیمی است برای مشرکین و کفاری که آن حضرت و نبوتش را به ریشخند می‌گرفتند و انواع اتهامات ناروا را بر حضرتش وارد می‌کردند. مانند آنکه او را ساحر می‌خواندند و وحی الهی را خواب‌های بریشان و دروغ‌های بافته شده معرفی می‌کردند و یا آن حضرت را شاعر می‌خواندند.
با توجه به سرگذشت انبیای گذشته و اقوام آنان، مشرکین باید درس عبرت گیرند و عقیده و کردارشان را اصلاح کنند، و نیز بدانند که اگر رفتار خود را تغییر ندهند، سرانجامی همچون گذشتگان در انتظارشان است.
چکیده وحی الهی بر پیامبران چه بود؟ در این مورد در آیه 25 می‌خوانیم:
(و ما پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آنکه به او وحی فرستادیم که «خدایی جز من نیست، و فقط مرا بپرستید.»)
در آِه بعد ادعای کفاری را که معتقدند خدای تعالی فرزندی گرفته است، رد می‌کند و ساحت الهی را از داشتن فرزند منزه می‌دارد.
پس هر کس خیال کند خداوند فرزندی دارد. پندارش فاسد است. در این فساد عقیده یکسانند آنانکه مانند مشرکین زمان جاهلیت خیال کنند که ملائکه فرزند خدایند، یا مثل مسیحیان بگویند: «مسیح پسر خداست» و یا مانند یهودیان بگویند: «عُزَیر پسر خداست». ناگفته نماند که خداوند یهود و نصاری را در رابطه با این عقیده و سخن باطل‌شان نفرین می‌کند و می‌فرماید: «خداوند آنان را بکشد که چگونه حق را وارونه جلوه می دهند.»
بر مسلمانان به عنوان فریضه امر به معروف و نهی از منکر واجب است که در حد توان و امکان فردی و جمعیف کفار و پیروان سایر ادیان را که به شرک آلوده‌اند، به توحید و یکتاپرستی دعوت کنند. آنان را از بالاترین منکر، که کفر و شرک است نهی کنند و به سمت والاترین معروف یعنی ایمان و توحید و شهادت به «لا اله الا الله» دعوت کنند.
کسانی که به این امر همت گمارند، در تلاش مقدس خویش پای بر جای پای انبیای الهی نهاده‌اند.
کتاب گلستان سوره‌ها – ص 130
محمد حسین جعفری
انتهای پیام/