چند حاشیه مبهم در نمایشگاه کتاب تهران
نمایشگاه کتاب تهران به شهر آفتاب انتقال یافت و هنوز مهمترین رویداد فرهنگی کشور در محاصره غرفه‌های بی‌ربطی است که می‌توان آنها را عاملان کاهش سرانه مطالعه نامید.
باشگاه خبرنگاران تسینم «پویا»:
نمایشگاه کتاب فرصتی است برای عملی کردن شعارهای فرهنگی در سطح عمومی و یکی از این موارد مهم افزایش سطح مطالعه عمومی و تشویق مردم به مطالعه و خرید کتاب است. در چنین وضعیتی امید است تمام برنامه‌های ده روزه نمایشگاه معطوف به این مساله باشد که متاسفانه نیست. در این گزارش به چند مورد از این مسائل اشاره می‌شود:
1- در روز نخست جشنواره چندان خبری از اپراتورهای تلفن همراه و شرکت‌های اینترنتی نبود؛ اما امروز با خروج از مترو مشهود است که غرفه‌های این شرکتها البته با فاصله از محیط نمایشگاه دایر شده است. نکته قابل تامل این است که روش اختصاص به شرکتها نیز انحصاری است. برای مثال با خروج از در مترو شما تنها با دو شرکت «ه.ا» و «ه.و» مواجه می‌شوید.
نقد اولیه بر این وضعیت آن است که این شرکتها با کتاب چه نسبتی دارند و اصولاً چه کمکی به کتابخوانی مردم می‌کنند. با کمی تحقیق و بررسی آمارها در کشورهایی که وضعیت مطالعه در آنها مثبت است می‌توان به راحتی دریافت که افزایش سرانه مطالعه با کاهش بهره‌گیری از وسایل ارتباط جمعی نظیر اینترنت، شبکه تلفن همراه و تلویزیون بوده است. نمونه بارز آن کشور نروژ است. برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید گزارش «کتاب علیه شبکه‌های اجتماعی» را مطالعه کنید.
در مرحله بعد به نظر می‌رسد مسئولان نمایشگاه در ارائه فضا دست به غرفه‌فروشی از نوع انحصاری کرده‌اند که احتمالاً به قیمت‌های قابل تاملی نیز خواهید رسید؛ چرا که این غرفه‌ها فارغ از اینکه از فضای اصلی نمایشگاه فاصله دارند، در ورودی‌های نمایشگاه جاسازی شده‌اند. به عبارت ساده‌تر ممکن است یک مخاطب نمایشگاه هیچگاه غرفه‌های کتاب کودک را نبیند؛ اما همواره غرفه‌های این شرکتها چه در هنگام ورود و چه در زمان خروج مشاهده خواهد کرد.
2- یکی از معایب مصلی برای نمایشگاه‌ها، فقدان فضای استاندارد تبلیغات محیطی بود و همه چیز با بنرهای ناهمگون در ابعاد مختلف و البته اصوات گوش‌خراش ختم می‌شد. تبلیغات محیطی تبدیل به یک رقابت عجیب و به دور از فضا اصیل فرهنگی بود. به کلام ساده همه چیز به یک بازار مکاره اقتصادی می‌ماند.
از مزایای بزرگ شهر آفتاب وجود بیلبوردها و سازه‌های مناسب برای تبلیغات محیطی است. این سازه‌ها با نظم درست و چشم‌نوازی در فضای نمایشگاه جاسازی شده‌اند؛ اما این تمام ماجرا نیست. با نگاهی ساده به بنرهای می‌توان متوجه شد تمام بنرها تنها به چهار مورد خلاصه شده‌اند: همان دو شرکت مطلب نخست، یک ناشر آموزشی سرشناس و خود نمایشگاه و جالب‌تر آنکه سهم نمایشگاه از این سه موسسه و شرکت از تبلیغات محیطی کمتر است.
می‌توان حدس زد قیمت بالای تبلیغات محیطی باعث شده است که این فضا انحصاراً در خدمت سه موسسه‌ای باشد که نه تنها به کتابخوانی عمومی کمک نمی‌کنند؛ بلکه عامل کاهش سرانه مطالعه و سطح‌سازی اطلاعات نیز می‌شوند.
3- روز گذشته تصویری از نماد نمایشگاه در فضای مجازی منتشر شد که غلطهای املایی فاحش در معادل انگلیسی و عربی عبارت «بیست و نهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران» مشهود بود.
صبح امروز کسانی که از این وضعیت آگاه بودند به راحتی متوجه می‌شدند که عبارات انگلیسی و عربی از نماد پاک شده‌اند و تنها عبارت فارسی به جا مانده است. در واقع مسئولان به جای حل مشکل، صورت مساله را به معنای دقیق کلمه پاک کردند. کاری که در موارد بالا نیز انجام داده‌اند.
=======================
گزارشی از احسان زیورعالم
انتهای پیام/
