خستگی مجموعهداران از بی‌مهری مسئولان/ فروش درب خانه‌های تاریخی اصفهان در حراج‌های خارجی
اصفهان دارای گنجینه‌ای ارزشمند از اشیاء و مصنوعات تاریخی دست بشر است که مجموعهداران باعلاقه به یادگاران نسلهای گذشته این اقلام را جمع‌آوری کردند اما این در حالی است که مسئولان نسبت به خاک خوردن و نابودی این اشیاء عتیقه بی‌تفاوت هستند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، موزه‌ها، گنجینه‌ای ارزشمند هستند که همانند کتاب تاریخ، هویت و فرهنگ گذشتگان را به علاقه‌مندان خود می‌آموزد، هویتی که در میان نقش و نگار سفال‌‌ها، سکه‌ها، کاشی‌ها، فرش‌ها و مصنوعات ساخت دست بشر به‌خوبی هویدا است.
در طول تاریخ، انسان‌هایی باهمت بلند اقدام به جمع‌آوری آثار به‌جامانده از تمدن بزرگ و کهن این سرزمین کرده و در نگهداری مواریث ایران و اسلام، به‌ویژه در عرصه فرهنگ و هنر نقش برجسته‌ای داشته‌اند.
در آستانه روز جهانی موزه سید احمد عطایی، بزرگ‌ترین مجموعهدار ایرانی با دعوت از خبرنگاران برای بازدید از موزه شخصی خود، از نگرانی‌ها و دغدغه‌های مجموعهداران اصفهانی سخن گفت، شخصی که بیش از 66 مجموعه اشیاء با قدمت را در طول 35 سال جمع‌آوری کرده و امروز نگهداری از این اقلام او را نگران کرده است.
بزرگ‌ترین مجموعهدار ایران در جمع خبرنگاران با اشاره به حس ناسیونالیستی خود نسبت به شهر اصفهان اظهار داشت: من از کودکی عرق زیادی نسبت به مجموعه‌داری و موزهداری داشتم و از سن 7 سالگی با جمع‌آوری تمبر، اسکناس و سکه کار خود را آغاز کردم و یک لیوان نخستین شی بود که به قیمت 15 ریال خریداری کردم.
سید احمد عطایی با بیان اینکه در حال حاضر بیش از 66 مجموعه جمع‌آوری کردم، افزود: مجموعه سکه، اسکناس و تمبر من از دوره قاجار و پهلوی اول تا 2800 سال پیش قدمت دارد و بیش از 1100 دستگاه رادیو، 4 هزار 672 قوری روسی با نقاشی‌های ایرانی جمع‌آوری کردم.
وی با بیان اینکه اکنون بزرگ‌ترین مجموعه موتورسیکلت ایران را دارم که 273 موتورسیکلت از دوره جنگ جهانی دوم تا 35 سال پیش را در اختیار دارم، گفت: 3 عدد هواپیمای گلایدینگ، 25 دستگاه اتومبیل از سال 1928 تا 35 سال پیش، مجموعه نفیس انگشتر، مجموعه لوستر، مجموعه چوب، مجموعه دوچرخه، مجموعه ذره‌بین، مجموعه سماور، مجموعه ساعت، مجموعه چراغ‌های نفتی و فیتیله‌ای، مجموعه کلاه‌خود، زره و زنجیر و مجموعه قفل و ترازو از جمله مجموعه‌های من است که هر کدام قابلیت یک موزه تخصصی را دارد.
بزرگ‌ترین مجموعهدار ایرانی با بیان اینکه بیش از 700 اتوی ذغالی، دودکشی و بنزینی، کلکسیون تلفن و تلگراف، مجموعه تسبیح و زنگ‌های زورخانه‌‌ای از دوره صفویه تاکنون در درون مجموعه من جا دارد، بیان کرد: اما متأسفانه اکنون شرایط نگهداری این اشیاء برای من و دیگر مجموعهداران سخت و خسته‌کننده شده است و بسیاری از مجموعهداران به دلیل سرویس ندادن نهادها حاضر به فروش مجموعه خود شدند.
وی با بیان اینکه در تهران به دلیل امکاناتی که وجود دارد، مجموعهداران آثار خود را در اماکن تاریخی و حتی در یکی از طبقات برج میلاد به نمایش گذاشته‌اند، ادامه داد: در اصفهان اماکن تاریخی الحاق می‌شوند و کاربری آنها به سمت‌وسوی موزهداری و اماکن اقامتی نمی‌رود.
عطایی بیان کرد: این در حالی است که نهادهایی همانند میراث فرهنگی و شهرداری که اماکن تاریخی را در اختیار دارند می‌توانند در راستای موزهداری و ترویج این فرهنگ قدم بردارند اما به دلیل مصلحت‌‌اندیشی‌ها کار خاصی انجام نمی‌شود و در حال حاضر این اقلام ارزشمند در خانه‌های مجموعهداران خاک می‌خورد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر این ظرفیت‌های ارزشمند در انبار مجموعهداران در حال نابودی است، اظهار داشت: من در مجموعه خود فرش‌های متعلق به سال‌های 1295، 1304 و 1329 دارم اما به خاطر نداشتن مکان مناسب، این فرش‌ها را بید زده و در حال نابودی است اما به‌راستی چه کسی می‌خواهد این خرد شدن تاریخ را جوابگو باشد.
بزرگ‌ترین مجموعهدار ایرانی با بیان اینکه در حال حاضر درب‌های خانه‌های تاریخی اصفهان در حراج‌های خارج از کشور در حال فروش است اما مسئولان نسبت به این موضوع بی‌تفاوت هستند و هیچ‌یک از مسئولان خم به ابرو نمی‌آورند، تصریح کرد: اکنون مردم برای فروش اقلام عتیقه خود دچار مشکل هستند و هیچ مرجع رسمی برای آن وجود ندارد، درحالی‌که می‌توان با ایجاد حراج واقعی در اصفهان از این معضل پیشگیری کرد و اگر حراجی بزرگ اصفهان را در میدان امام علی(ع) به مجموعهداران بدهند می‌توانیم با توجه به تجربه‌ای که وجود دارد، حراج واقعی را در اصفهان شاهد باشیم.
به‌راستی هیچ‌کس نمی‌تواند منکر نقش موزه‌ها در بالا بردن سطح فرهنگ و آگاهی عمومی معرفی تاریخ و هویت یک جامعه، تأکید بر حفظ اصالت، یادآوری گذشته و ارزش‌ها و حتی ضد ارزش‌های ما پیش‌ازاین شود.
امروزه موزه‌ها در ارتقای کیفیت و آموزش و علم و شناخت عامه، به‌ویژه قشر جویای دانش و مشتاق، نقش تعیین‌کننده دارد؛ همان گونه که ضعف باور عمومی و بی‌توجهی در مراتب پایین قرار دادن مسائل فرهنگی نیز در جامعه متمدن و دارای فرهنگ غنی و کهن ما نیز شعار نیست.
موزه‌ها به‌عنوان پایگاهی فرهنگی می‌توانند عامل شناسایی فرهنگی خودی و تکیه‌گاهی برای حرکت نسل آینده باشند، به ثمر رسیدن این وظیفه مهم نیازمند حمایت و پشتیبانی همه دستگاه‌ها و مراکز دولتی و غیردولتی ست؛ حرکتی در راستای توجه بیشتر به حفظ میراث و ارزش‌های فرهنگی و تاریخی جامعه است.
انتهای پیام/
