واگرایی یا همگرایی؟!
امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ضمن تأکید مکرر بر مراقبت از وحدت و یکپارچگی به‌عنوان عامل اصلی موفقیت و پیشرفت، در بیان هشدارگونه‌ای فرمودند: «ایجاد دو جریانی، دو فرقه‌ای و دو قطبی از ضربه‌های مهلکی است که دشمن به‌دنبال آن است.»
به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یاددشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده با عنوان «واگرایی یا همگرایی؟!» به شرح ذیل است:
امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ضمن تأکید مکرر بر مراقبت از وحدت و یکپارچگی به‌عنوان عامل اصلی موفقیت و پیشرفت، در بیان هشدارگونه‌ای فرمودند: «ایجاد دو جریانی، دو فرقه‌ای و دو قطبی از ضربه‌های مهلکی است که دشمن به‌دنبال آن است.»
در اهمیت و اثرگذاری وحدت کلمه و یکپارچگی ملی، کمترین تردید و شبهه‌ای نیست، اما آنچه در شرایط فعلی کشور حائز توجه است، چندین نکته مهم است:
الف. الزامات و مؤلفه‌های اساسی وحدت
1. اشتراک در زیرساختها و مبانی وحدت، چه آن‌که گاهی اختلافها نه در سطح بلکه در عمق و نه در سلیقه‌ها بلکه در عقیده‌هاست، به‌سان آنچه که اکنون تحت پوشش دو عنوان اصولگرایی و اصلاح‌طلبی نمود یافته است زیرا محل نزاع در واقع آرمانها و اصول مکتب و ارزشهای انقلاب، امام و نظام متکی بر آموزه‌های اسلامی و مذهبی است و به‌عبارتی اختلاف در نگرشها و بینش‌هاست نه روشها و سلیقه‌ها.
2. هر مجموعه منسجم و با ثباتی از محوریت و تکیه‌گاهی مطمئن برخوردار می‌باشد. در نظام و جامعه اسلامی و انقلابی ما این ولی‌فقیه و جایگاه ولایت فقیه است که چنین نقشی را ایفا می‌نماید از این‌روی هرگونه زاویه گرفتن و یا مخالفتی با ستون خیمه نظام، آفتی جدی برای اصل وحدت و یکپارچگی امت و جامعه به‌شمار می‌رود. هرچند این بدان‌معنا نیست که ولی‌فقیه معصوم و مبرای از خطاست بلکه به‌دلیل هویت و شرایط ویژه‌ای که این مقام دارد، بیش از دیگران بر اصل مشاوره و نقد منصفانه نقادان تأکید می‌ورزد و لذا از ضریب خطای کمتری نسبت به دیگران نیز برخوردار می‌باشد.
اینجاست که عقل سلیم و وجدان پاک هر شهروندی برای حفظ قوام و اتحاد جامعه که بسترساز امنیت و آرامش فراگیر و پشتوانه پیشرفت و عدالت است، تبعیت و پیروی خالصانه و مؤمنانه از رهبری حکیم و فرزانه انقلاب را وظیفه دینی و ملی می‌داند.
3. ترجیح مصالح و منافع ملی به‌عنوان اساسی‌ترین تکلیف و وظیفه انسانی و انقلابی بر هر امر دیگری که موجب خدشه‌دار شدن شئونات نظام و جامعه اسلامی می‌شود.
4. آشکارسازی مرز بین انقلابی بودن و ضدانقلاب، واگرایی و همگرایی، مدیریت جهادی و روحیه انفعالی و ارتجاعی و...
ب. نگاه آسیب‌شناسانه نسبت به علل و پیامدهای واگرایی و دو قطبی شدن فضای کشور
برخی علل و ریشه‌های واگرایی از این قرار است:
1. تغییر گفتمانی و رویکردی
فاصله گرفتن از گفتمان وحدت‌بخش انقلاب اسلامی و بی‌توجهی و غفلت از وحدت و مصالح عمومی و در نتیجه غلبه‌ی رویکردهای بخشی‌نگر، فردگرا، جریان‌محور، افراط‌گرایی قومی و مذهبی در سطوح مختلف اجتماعی و سیاسی و هم‌چنین جابجایی در کاربرد مفاهیم اساسی و ارزشی و تحریف معنایی و مفهومی برخی واژه‌ها همچون اصولگرایی و اصلاح‌طلبی.
2. سیاست‌زدگی و وامداری جریانها و قدرتهای سیاسی بدون ملاحظه مصالح ملی.
3. عمومی‌سازی اختلافات، بدون توجه به آثار سوئی که در سطح جامعه به‌دنبال دارد و ممکن است یأس و ناامیدی و تشویش‌های ذهنی، دلهره‌ها و نگرانی‌های اجتماعی را دامن بزند.
4. ویژه‌خواری سیاسی و به‌عبارتی عدم توازن و یا احساس بی‌عدالتی در توزیع عادلانه ظرفیت‌های عمومی بین جریانهای سیاسی و در نتیجه قرار نگرفتن هر فردی در جایگاه مطلوب و شایسته خویش.
5. عامل نفوذ در ابعاد مختلف اطلاعاتی، امنیتی، فرهنگی، رسانه‌ای، مدیریتی و حتی نفوذ عناصر خودسر و فرصت‌طلبی که با نفوذشان پیرامون گلوگاه‌های قدرت، در تصمیم‌سازی و بروز رفتارهای سیاسی افراطی و یا انفعالی و ارتجاعی اثرگذاری می‌نمایند.
6. سوگیری در اطلاع‌رسانی، اطلاع‌رسانی جهت‌دار و غیرحسنه‌ای که متأثر از رویکردهای سیاسی و جناحی است و موجب سلب اعتماد به منابع خبری و اطلاعاتی درست و سالم می‌شود.
7. تقابل انفعالی با کاهش آستانه تحمل جریانها و شخصیت‌های سیاسی و بلکه رویکرد تخریبی نسبت به یکدیگر.
8. فقدان نظام حزبی مطلوب و مناسب ارزشهای جامعه و ضعف در الگوی رقابت سیاسی مبتنی بر اصول و ارزشهای انقلاب اسلامی.
و...
ج. راهبردها و راهکارهای ضروری
1. احیا و اقامه گفتمان انقلاب اسلامی با تکیه بر رهنمودهای حضرت امام خمینی (ره) و امام خامنه‌ای (مدظله العالی) به‌ویژه در زمینه وحدت و انسجام ملی.
2. افزایش تعهد نسبت به جایگاه ولایت فقیه و ضرورت تبعیت مخلصانه از رهبری حکیم و فرزانه انقلاب به‌ویژه توسط مسئولان و تصمیم‌سازان نظام.
3. صیانت و مراقبت از شبکه مدیریتی کشور و رصد و پیشگیری و بلکه مقابله با توطئه‌ها و برنامه‌ها و فتنه‌های جبهه خصم.
4. تأکید و ترویج احترام و عمل به قانون و تبدیل آن به ارزش و هنجار عمومی به‌ویژه در سطح نخبگانی و نهادهای رسمی جمهوری اسلامی.
5. توجه همگانی به دو حوزه جهاد کبیر (مبارزه و مقابله با جبهه استکبار) و جهاد اکبر (مبارزه با هواهای نفسانی و هرگونه شهوت قدرت و ثروت و خواهشهای فسادبرانگیز نفسانی.) چه آن‌که دشمنان قسم‌خورده ملت بزرگ ایران در پی تغییر ذائقه مردم و نوعی ادراک‌سازی در تغییر سبک زندگی ایران اسلامی به شیوه‌ها و مدل‌های منحط غربی، از هرگونه اقدام یا فتنه‌ای دریغ نمی‌نمایند و متأسفانه با ابزار و امکاناتی که در فضای مجازی مهیا ساخته‌اند، مسیر زندگی مردم ایران را به سمت اندلسی‌شدن ظالمانه سوق می‌دهند.
یکی از مهم‌ترین اهداف شوم و راهبردهای ظالمانه دشمنان ملت غیور ایران به سرکردگی آمریکای جهانخوار که در محیط داخل دنبال می‌گردد، ایجاد فضای واگرایی و دوقطبی‌سازی جامعه است که البته از این رهگذر آب را گل‌آلود و با ایجاد تغییر، زمینه‌ی فروپاشی نظام و انقلاب اسلامی را به خیال خامشان فراهم سازند؛ آفت و آسیبی که جز با همگرایی و انسجام ملی برطرف نخواهد شد. به این امید که با درس عبرت از گذشته تاریخ و درک هویت عزت‌بخش اسلامی انقلابی جامعه سرافزار ایرانی، همواره در مسیر ایجاد یأس و ناامیدی در جبهه خصم گام برداشته و به فضل الهی پرچم پرافتخار ایران اسلامی را به دست صاحب اصلی‌اش امام زمان (عج) برسانیم. ان‌شاءالله.
انتهای پیام/
