دولت چقدر شغل ایجاد کند تا بیکاری در سال آخر روحانی تک رقمی شود؟

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، حدود یک سال تا پایان دولت یازدهم باقی مانده است. مطابق آمار جدید مرکز آمار میزان بیکاری سال 94 رشد 0.4درصدی نسبت به سال 93 داشته است.

چکیده نتایج طرح آمارگیری نیروی کار سال 94 حاکی از افزایش 4دهم‌درصدی نرخ بیکاری در سال 94 نسبت به سال قبل آن یعنی 93 است.میانگین نرخ بیکاری در سال 93 معادل 10.6 درصد بود که میزان بیکاری سال 94 رشد 0.4درصدی نسبت به آن داشته است. نتایج این طرح نشان می‌دهد تعداد جمعیت فعال (شاغل و بیکار) در کشور 24 میلیون و 701 هزار و 177 نفر است که از این تعداد 2 میلیون و 729 هزار و 92 نفر بیکار هستند.

 اما در حالت غیر رسمی میزان بیکاران تا مرز7 میلیون نفر تا 10 میلیون نفر هم اعلام شده است. بیکاری امروز به معضلی در کشور تبدیل شده است. اما مطابق اظهارات عیسی منصوری، معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزیر کار نرخ بیکاری مطابق تأکیدات رئیس جمهور باید تا پایان دولت یازدهم تک رقمی شود.

این در حالی است که علی ربیعی وزیر کار و معاون اشتغال وی اعلام کردند، برای تک رقمی شدن نرخ بیکاری نیازمند ایجاد سالانه 800 هستیم. اگر طی یک سال آینده در خوشبینانه ترین حالت 800 هزار شغل ایجاد شود، با توجه به میزان افراد جدیدی که به بازار کار وارد می شوند، آمار رسمی بیکاران کاهش محسوسی نخواهد داشت، ضمن اینکه مسئولان اقتصادی کشور هم در رشد همه جانبه اقتصاد در سال جاری تردیدهایی را ابراز داشته اند. 

منصوری معاون توسعه اشتغال و کارآفرینی وزارت کار در تشریح سیاست های اشتغالی دولت درباره اینکه "تک رقمی شدن نرخ بیکاری از تأکیدات رئیس جمهور است، چه زمانی به این نرخ دست می یابیم"، گفته بود: با فرض ثابت ماندن نرخ مشارکت باید 800 هزار شغل به صورت سالیانه برای تک رقمی شدن ایجاد شود.

وی ادامه داد: در راستای دستور رئیس جمهور برای تک رقمی شدن نرخ بیکاری متعهد هستیم که با استفاده از بسته اشتغال زایی "حرکت " تا پایان دولت یازدهم به این نرخ دست یابیم.

منصوری افزود: در طرح وزارت کار، جامعه هدف سه گروه اعم از جوانان، زنان و مددجویان را در برمی گیرد.

وی درباره برنامه های وزارت کار درباره اشتغالزایی گفت: مطالعاتی که در سال‌های گذشته داشته‌ایم  سابقه آن به این باز می‌گردد که ساختار قانون گذاری و تصمیم‌گیری و نقش آفرینی بخش دولتی، خصوصی، کارفرمایی و کارگری مبتنی بر قواعدی است که تحت تأثیر و اطاعت از چارچوبی است که در دهه 50 در کشور شکل گرفته است.

وی ادامه داد: رویکردی که آن زمان در کشور شکل گرفت و همچنان ادامه دارد کم و بیش توجهی به اشتغال ندارد. اگر آن چارچوب‌ها باز هم ادامه پیدا کند به صورت طبیعی به نتیجه نخواهد رسید. از دیگر مسائلی که در کشور وجود دارد این است که تمرکز گرا سیاست‌گذاری می‌کنیم و توزیع و تخصیص منابع داریم. بنابراین بخش قابل توجهی از ارزش افزوده کشور در تهران تولید می شود . یعنی حدود 25 درصد ارزش افزوده کشور در تهران صورت می‌گیرد.

حال این سوال مطرح است که دولت در سال پایانی خود چقدر باید شغل ایجاد کند تا ضمن پاسخگویی به ورودی های جدید به بازار کار، نرخ بیکاری هم تک رقمی شود؟

انتهای پیام/