روایتی از علاقه فراوان مرحوم دادمان به رهبر انقلاب/«علی» هیچ وقت «آقازاده» نبود/همیشه می‌گفت «کل امور بید فاطمة الزهراء»

به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» مرحوم علی دادمان فرزند شهید رحمان دادمان وزیر راه و ترابری دولت هفتم صبحگاه روز دوشنبه (7تیر) همزمان با سالروز شهادت حضرت علی(ع) پس از یک دوره بیماری شدید سرطان دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار پدر شهیدش شتافت.

واکنشها به خبر فوت آن مرحوم از همان ساعات ابتدایی آغاز شد و مسئولین کشور از جمله حسن روحانی رئیس جمهور، سردار حسین دهقان وزیر دفاع، سرلشکر محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و برخی دیگر از مسئولین در سوگ وی، پیام تسلیت صادر کردند. همچنین هیئتی از سمت رهبر معظم انقلاب نیز برای عرض تسلیت در بیت شهید دادمان حضور یافت.

برای آشنایی با شخصیت و خصوصیات آن شهید، خبرنگار تسنیم به سراغ چند تن از دوستان نزدیک وی رفته تا به شناخت بیشتر آن مرحوم کمک کند.

* زحماتی که شاید هیچگاه نتوان بر زبان آورد / علاقه وافر دادمان به امام خامنه‌ای

مهدی محمد باقری از فرزندان شهید و دوستان نزدیک مرحوم دادمان درباره ویژگیهای اخلاقی وی به تسنیم می‌گوید: از زمانی که وی را می‌شناختم دارای روحیه فعال، انقلابی و تیزهوش بود. برادری دوست‌داشتنی و شاد بود و هرگاه در جمع حاضر بود فضا را معطوف به خود و شاد می‌کرد.

وی با بیان اینکه «علی» همواره در جمع دوستان و برادران خود حال و هوای عادی را متحول می‌کرد، یادآور می‌شود: نکته قابل ذکر دیگر در مورد او رفتار مسئولانه نسبت به جامعه بود. بچه‌ای ولایی بود که در راه آرمانهای انقلاب و تعالی نظام زحمت کشید که شاید بخشهایی از آن هیچگاه قابل بیان نباشد و در سینه برخی دوستانش بماند و هیچگاه کسی متوجه نشود. وجه تمایز وی علاقه وافر به رهبر معظم انقلاب بود و در کوران اتفاقات سالهای گذشته هیچگاه نسبت به رهبری تردید نکرد.

مرحوم علی دادمان در عیادت از امام خامنه‌ای

باقری می‌افزاید: دادمان بسیار عاشق اهل بیت، امام حسین(ع) و فعالیتهای مذهبی بود و در تمام مراسمها، صدای دلنشین او زینت بخش مجلس بود. دادمان بسیار فرد محبوبی بود. بعد از آنکه این احساس نیاز اتفاق افتاد که باید محوری شکل بگیرد تا از فرزندان شهدا سو استفاده نشود، علی دادمان عنصر اصلی این محور بود. فرزندان شهداء علی را مانند برادر بزرگتر دوست داشتند و در اتفاقات چند وقت اخیر نیز، رسم برادری را نشان دادند و نسبت به حال علی و بیماری‌اش حساس بودند.

** مرکز ثقل فرزندان شهدا بود / جمله‌ای که علی در همه حال بر زبان داشت چه بود؟

مجتبی افرند فرزند شهید افرند در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم درباره روحیات و خلق‌وخوی آن مرحوم و روزهای آخر عمرش اینگونه می‌گوید: شناختی که از علی داشتیم روابط عمومی بسیار بالا و همت والای او در جمع‌کردن فرزندان شهدا بود. با توجه به روحیه شادابی که داشت مرکز ثقل این داستان بود و مهم‌ترین ویژگی او ارادت به اهل‌بیت و ارادتی بود که به حضرت زهراء(س) داشت. هرگاه از او حالش را می‌پرسیدیم این جمله را تکرار می‌کرد که «کل امور بید فاطمة الزهراء».

وی درباره روحیه وی در روزهای آخر عمرش متذکر می‌شود: در زمان بیماری روحیه جنگنده‌ای داشت و من 30 روز آخر بالای سر او بودم. دو روز قبل از اینکه به کما برود ساعت سه نیمه شب من را از خواب بیدار کرد و گفت: بلند شو فیزیوتراپی را شروع کنیم تا نبازیم.

افزند در ادامه تصریح می‌کند: ارادت وی به اهل بیت شهره خاص و عام بود. روز رحلتش روز وفات مولاعلی (ع) بود که مرگ در چنین روزی آرزوی همه است. مراسم وداع با او در حسینیه بیت‌النور باعث غبطه ما شد و امیدوارم بحق سفرهای زیارتی که با یکدیگر رفتیم اهل‌بیت دست وی را بگیرند.

** همیشه راهکار پیش پای ما می‌گذاشت/ در همه مسائل چشمش به رهبری بود

محمدمهدی همت یادگار سردار شهید محمدابراهیم همت از دوستان نزدیک مرحوم علی دادمان بود. او در وصف خصوصیات دادمان به تسنیم می‌گوید: علی خصوصیات زیادی داشت. نکته بارز وی هوش اجتماعی و نحوه تعامل وی با آدمها بود. در بین بچه‌های مذهبی و فرزندان شهدا، دغدغه‌اش اتحاد و برادری بود که افراد با هم صاف و صادق باشند و در این زمینه با خود من صحبتهای زیادی داشت.

همت می‌افزاید: علی بسیار خوش فکر بود و در خیلی مسائل وقتی به مشکل بر می‌خوردم با وی مشورت می‌کردم و راهکارهای زیادی نشان می‌داد و 4 الی 5 راه را پیش پای ما می‌گذاشت.

محمدمهدی همت در کنار مرحوم علی دادمان

همت با بیان اینکه نکته دیگر در زندگی علی عشق وی به اهل بیت(ع) بود خاطرنشان می‌کند: در هیئت، ما مواظب بودیم که بلایی سر خودش نیاورد و حال عجیبی داشت. وی در هیئت مختلف حضور می‌یافت اما بیشتر در حسینیه بیت‌النور که جزو مؤسسان آن بود، عزاداری می‌کرد.

فرزند شهید همت با ذکر خاطره‌ای از علی دادمان یادآور می‌شود: یک بار من سرماخوردگی شدید پیدا کردم. علی میاندار هیئت بود و دوستان به وی گفته بودند که من هم حتماً به هیئت بیاورد. وقتی سراغ من آمد در بستر بیماری بودم و در تب می‌سوختم. علی هیئت را رهاکرد و من را به بیمارستان برد و تا صبح بالای سر من بود. وقتی از او پرسیدم که هیئت رفتی یا خیر، پاسخ داد: هیئت من تو بودی!

وی افزود: علی مقام معظم رهبری را خیلی دوست داشت و در همه مسائل چشمش به رهبری بود.

** برگزاری اولین یادواره شهدا دانشکده مدیریت دانشگاه تهران/ بشدت سطح فعالیتها را در بسیج دانشجویی بالا برد

محمد روح‌الامینی از دوستان علی دادمان هم که از سال 77 در بسیج دانشجویی دانشگاه تهران تاکنون در کنار آن مرحوم بوده درباره تبیین ویژگی و رفتارهای علی به تسنیم می‌گوید: مرحوم علی دادمان فردی پرکار و پرتلاش بود و از سال 77 که همکلاس بودیم تاکنون با وی رفیق بودم. پدر وی جزو مسئولین دولت بود و بعد به وزارت رسید و برخلاف تلقی‌ای که در عصر ما از «آقازادگی» می‌شود، علی بهیچ وجه اینگونه نبود. در کارهای درسی و فرهنگی و بسیج دانشجویی بشدت پرتلاش و پرکار بود. در هر موضوعی که  اراده می‌کرد در حد بالایی برنامه‌ریزی و پیگیری می‌کرد تا به سرانجام برسد.

روح‌الامینی می‌افزاید: دادمان بشدت در بسیج دانشجویی سطح فعالیتها را بالا برد. در کارهای بعدی و بعد از شهادت پدرش با پرکاری و کارجدی، خلأ وجودی پدرش را پر کرد. برخلاف دیگر جوانان بود که تا به اولین مانع که می‌رسند کار رها می‌کنند و سعی می‌کرد همه موانع را رفع کند تا کار را به خوبی به ثمر برساند.

وی در خاتمه فعالیت او در بسیج دانشجویی را اینگونه روایت می‌کند: در اواخر دهه هفتاد و ده سال بعد از جنگ، اولین یادواره شهدای دانشکده مدیریت دانشگاه تهران را علی برگزار کرد. در آن زمان فعالیت فرهنگی خوبی بود و بسیاری از خانواده شهدای این دانشکده را از سرتاسر کشور به تهران دعوت کرد و حتی بخشی از موزه شهدا را برای بازدید به دانشکده منتقل کرد.

انتهای پیام/